This paper puts forward a conceptual proposition that ties the discourses on ‘urban memory’ (Stillman and Johanson, 2009; Ringas, Christopoulou, Stefanidakis., 2011; Loughran, Fine & Hunter, 2015), sensory ethnography (Pink 2017 ), and counter-mapping (Crampton and Krygier 2018; ) with digital methods (Rogers, Sánchez-Querubín, and Kil, 2015). As an ‘interventionist’ approach, we understand co-producing counter (dynamic) maps with local stakeholders (actors), coupled with sensory and sentient data as a way of capturing the memory of urban peripheral landscapes (through intervention and participation) and thus creating archival knowledge.Urban memory is often understood as a form of collective memory that isconstituted by individual experiences within the place itself and through its historyand social environment (Ringas et al., 2011). With rapid changes in digitaltechnologies, digital and material have become “inseparate and entangled inenvironments people move and navigate their lives through'' (Pink and Fors, 2017).Memories are “evoked with material engagement with devices” which “opens up afield of sensory and affective engagement” research (ibid). While Pink and Forspropose to follow such engagement in a mundane and everyday setting, seen as anon-representational, phenomenological approach, we put forward a mixedmethods approach that connects sensory and sentient data (as agents) with the largerenvironmental context.Urban areas are often conceptualized as sites of ‘creative destruction’, in between stability and change, space (that can be developed) and place (that is lived in), often subjected to planning, regulation, and economic forces (Batty, 2007). This is especially true for urban areas that are located outside of the ‘center’ or in the cities’ periphery. These areas have experienced an endless cycle of deconstruction and reconstruction often witnessed and captured by local inhabitants, creatives, and activists. Currently, many of the peripheral areas are emancipating, bringing forward and openly communicating their complexities, values, and engaging various stakeholders in their regeneration efforts (which happens in a broader context of many European cities repositioning themselves in more polycentric and polyphonic ways, (Scott, 2015).To be able to capture the memory of ever-changing, ‘built a new’ urban places, we put forward counter (dynamic) mapping using digital methods as complemented with sensory and sentient data generated through interactions with digital technologies. Building on Crampton’s notion of maps (Crampton and Krygier, 2018), cartography is understood as existence (becoming) rather than essence (fixed ontology). Maps are therefore taken not as ‘objects’, but as performative practices. Digital methods, on the other hand, enable us to understand dynamic place-making, through ‘tracing’ the stakeholders (actors) and their relations overtime to capture the ways the urban environment gets performed.To clarify with an example, in Spinoza Imaginaries Lab & Cafe situated inAmsterdam Southeast we have been capturing the ever changing urbanenvironment in partnership with local stakeholders (actors), mapping their evolvingrelationships (and grouping) using the IssueCrawler and sentient data co-gatheredby researchers and students, with the clear understanding that to be able to capturea place, it is important to map the vernacular knowledge of that place (imaginaries,including art, movies, unrealized plans and initiatives, etc.). We propose this mixedmethods approach as an epistemological practice geared towards archiving thedynamic state of urban peripheral landscapes.
The ageing of people with intellectual disabilities, with associated morbidity like dementia, calls for new types of care. Person-centered methods may support care staff in providing this, an example being Dementia Care Mapping (DCM). DCM has been shown to be feasible in ID-care. We examined the experiences of ID-professionals in using DCM. We performed a mixed-methods study, using quantitative data from care staff (N = 136) and qualitative data (focus-groups, individual interviews) from care staff, group home managers and DCM-in-intellectual disabilities mappers (N = 53). ageing, dementia, Dementia Care Mapping, intellectual disability, mixed-methods, personcentred care
Mapping Microplastics was a first exploratory workshop (part of the Entrepreneurship Program at HvA) with researchers and entrepreneurs to map how the public discourse on microplastics develops on Twitter.The preparation of this workshop followed a hybrid approach in three steps: preliminary mapping, joint interpretation and annotation, map redesign and feedback. The preliminary mapping was performed by designing a query to collect tweets around the topic of Microplastics. To perform the data collection and preliminary analysis we used TCAT (Twitter Capturing and Analysis Toolset), a tool developed by the Digital Methods Initiative at the University of Amsterdam. A set of four maps was designed to address different sub questions through different visual models: networks of hashtags and users, image grids organized by time and frequency, alluvial diagrams and lists of most interacted with tweets. These maps were used in a joint interpretative hybrid session: the visual material was printed and sent to each partner. With the facilitation of designers and researchers, entrepreneurs annotated the printed maps in parallel online sessions.
De, bijna oneindige, mogelijkheden van digitale (3D print)technieken prikkelen de geest en zetten aan tot creatief denken. Voorheen onmogelijke vormen worden mogelijk en kunnen op locatie en op maat worden gemaakt. Het (primair) onderwijs ziet grote potentie in 3D (print)technieken als onderwijsthema om structureel en actief mee aan de slag te gaan in de klas, om 21ste Century Skills te ontplooien bij zowel leerkrachten als leerlingen en om als thema in te zetten binnen Wetenschap & Technologie-onderwijs. De onderwijsketen is een cruciale partner in de Human Capital Agenda met haar taak om van jongs af aan kinderen op te leiden tot een moderne professional die kan uitblinken in een snel veranderende innovatie-economie. Met dat doel voor ogen zoekt het primair onderwijs structureel naar manieren om de lesprogramma’s actueel en effectief te houden. Door een toenemend aanbod van 3D (print)technieken en diensten zoeken directies, leerkrachten maar ook het team talentontwikkeling van de Gemeente Enschede naar betrouwbare experts die de scholen advies, begeleiding en (uiteindelijk) professionalisering op maat kunnen bieden. Saxion FabLab Enschede, een publieke moderne makerspace en verbonden aan Saxion Lectoraat Industrial Design, richt zich op de verbinding tussen (HBO) onderwijs, onderzoek en het bedrijfsleven. Sinds de oprichting in 2011 krijgt het FabLab ook structureel vragen vanuit het primair onderwijs (PO) om deze doelgroep hands-on in contact te brengen met moderne (3D) technieken. Waar mogelijk zijn bovengenoemde vragen opgepakt met in samenwerking met scholen en bedrijven. Knelpunten die hierbij naar voren zijn gekomen, zijn dat leerkrachten na de opstart niet weten hoe ze onvermijdelijke technische problemen moeten oplossen en/of het ontbreekt hen de kennis om een volgende verdiepende stap (zelf) te zetten. Gevolg is dat men niet verder komt dan het doen van demonstraties en/of een eerste (simpel) productje, of dat de printers stil in een hoek staan te ver-stoffen. Deze ervaringen uit Enschede zijn in lijn met conclusies van een eerder onderzoek in Flevoland (Van Keulen & van Oenen, 2015) Doel van het traject “3D in de klas” is de bundeling van krachten binnen het consortium rondom de ontwikkeling van uitdagend en uitnodigend Wetenschap & Techniek-onderwijs voor leerling en leerkracht in het primair onderwijs, door leerkrachten te scholen in 3D printen, door lesprogramma’s te ontwikkelen die verder gaan dan het ‘printen van de standaard sleutelhanger’ en door een didactische verbreding te bieden door het koppelen van kennisdomeinen. Het initiatief voor gezamenlijk onderzoek en 3D in de Klas is opgedeeld in drie delen: Deel 1) Mapping the state of the art: leren van eerdere initiatieven en de knelpunten. Deel 2) Doelgroep betrokkenheid in kaart brengen, van leerkrachten en leerlingen, inhoudelijk en organisatorisch. Deel 3) Structurele inbedding, door afstemming op en integratie in de PO-keten. Het voorliggende projectvoorstel beslaat deel 1 van dit traject. Resultaat van dit deelproject hiervan vormt de basis voor deel 2 en 3 in een vervolgtraject, mogelijk in een RAAK-publiek vorm. Saxion FabLab Enschede heeft de afgelopen jaren een actief consortium opgebouwd dat bovenstaande impasse wil doorbreken. Het consortium bestaat naast het FabLab o.a. uit: Saxion Lectoraat Industrial Design en Academie Pedagogiek en Onderwijs, ESV, Stichting Consent, Bètatechtniek, Gemeente Enschede (Team Talentontwikkeling) en het bedrijf LAYaLAY.
Teachers have a crucial role in bringing about the extensive social changes that are needed in the building of a sustainable future. In the EduSTA project, we focus on sustainability competences of teachers. We strengthen the European dimension of teacher education via Digital Open Badges as means of performing, acknowledging, documenting, and transferring the competencies as micro-credentials. EduSTA starts by mapping the contextual possibilities and restrictions for transformative learning on sustainability and by operationalising skills. The development of competence-based learning modules and open digital badge-driven pathways will proceed hand in hand and will be realised as learning modules in the partnering Higher Education Institutes and badge applications open for all teachers in Europe.Societal Issue: Teachers’ capabilities to act as active facilitators of change in the ecological transition and to educate citizens and workforce to meet the future challenges is key to a profound transformation in the green transition.Teachers’ sustainability competences have been researched widely, but a gap remains between research and the teachers’ practise. There is a need to operationalise sustainability competences: to describe direct links with everyday tasks, such as curriculum development, pedagogical design, and assessment. This need calls for an urgent operationalisation of educators’ sustainability competences – to support the goals with sustainability actions and to transfer this understanding to their students.Benefit to society: EduSTA builds a community, “Academy of Educators for Sustainable Future”, and creates open digital badge-driven learning pathways for teachers’ sustainability competences supported by multimodal learning modules. The aim is to achieve close cooperation with training schools to actively engage in-service teachers.Our consortium is a catalyst for leading and empowering profound change in the present and for the future to educate teachers ready to meet the challenges and act as active change agents for sustainable future. Emphasizing teachers’ essential role as a part of the green transition also adds to the attractiveness of teachers’ work.
In veel Afrikaanse landen zien we een inperking van de maatschappelijke ruimte (‘civic space’). Deze ruimte is cruciaal om in democratische staten transparantie, vrijheid van meningsuiting en verantwoording van bestuur te realiseren. In een steeds sterke digitaliserende maatschappij wordt toegang tot digitale middelen een mensenrecht. Daar waar regeringen proberen hun burgers en organisaties dat recht tot digitale informatievoorziening en –uitwisselingen te ontnemen komen de Sustainable Development Goals in het gedrang. Doel African Digital Rights Network (ADRN) wil inzicht verkrijgen in de stakeholders ne technologieën die betrokken zijn net het openen of onderdrukken van de online maatschappelijke ruimte (‘civic space’). Het netwerk beoogt bij te dragen aam empowerment van burgers om hun digitale mensenrechten uit te oefenen. Resultaten ADRN heeft een vergelijkende studie van 10 Afrikaanse landen uitgevoerd naar het gebruik van digitale technologieën voor het openen of onderdrukken van de online maatschappelijke ruimte (‘civic space’). Het project heeft onder andere geleidt tot de volgende publicatie: Mapping the Supply of Surveillance Technologies to Africa: Case Studies from Nigeria, Ghana, Morocco, Malawi, and Zambia Looptijd 01 mei 2020 - 20 april 2021 Aanpak ADRN organiseert een netwerk van onderzoekers, analisten, digitale rechtenorganisaties en activisten om de dynamiek van het openen en onderdrukken van de digitale maatschappelijke ruimte in kaart te brengen. Het netwerk bouwt op een interdisciplinaire onderzoeksaanpak o.l.v. het Institute for Development Studies, een vooraanstaand onderzoeksinstituut. Relevantie van het project Het onderzoek leidt tot aanbevelingen voor o.a. beleidsmakers en maatschappelijke organisaties ter bevordering van de digitale maatschappelijke ruimte. Daarnaast worden digitale tools en trainingsmateriaal gefaciliteerd voor het monitoren van ontwikkelingen en dreigingen van de digitale maatschappelijke ruimte. CofinancieringDit onderzoek wordt gefinancierd door UKRI - GCRF Digital Innovation for Development in Africa (DIDA)Meer weten? UKRI GCRF: African Digital Rights Network Website ADRN
