In flexible education, recommender systems that support course selection, are considered a viable means to help students in making informed course selections, especially where curricula offer greater flexibility. However, these recommender systems present both potential benefits and looming risks, such as overdependence on technology, biased recommendations, and privacy issues. User control mechanisms in recommender interfaces (or algorithmic affordances) might offer options to address those risks, but they have not been systematically studied yet. This paper presents the outcomes of a design session conducted during the INTERACT23 workshop on Algorithmic Affordances in Recommender Interfaces. This design session yielded insights in how the design of an interface, and specifically the algorithmic affordances in these interfaces, may address the ethical risks and dilemmas of using a recommender in such an impactful context by potentially vulnerable users. Through design and reflection, we discovered a host of design ideas for the interface of a flexible education interface, that can serve as conversation starters for practitioners implementing flexible education. More research is needed to explore these design directions and to gain insights on how they can help to approximate more ethically operating recommender systems.
LINK
Schön describes the way a designer engages with their materials as a “conversation”. In clothing design this typically involves tangible and situated actions such as draping, ripping, and cutting—actions that evoke responses from the fabric at hand. Dynamic fabrics—surface- changing fabrics that combine digital and physical states— are still novel fashion-design materials. When working with the digital, intangible qualities of these fabrics, how does a dialogue unfold for designers accustomed to working physically with fabrics? In this paper we examine the design process of Phem, a collection of garments that use dynamic fabrics that function similarly to augmented reality. We reflect upon the improvisations required to satisfy a productive dialogue with the digital forms of these materials. We conclude with a discussion that proposes revisiting Schön’s notion of a conversation in the context of digital forms, and use Ingold’s perspectives on making to inform this inquiry.
Er zijn manieren om met behulp van moderne technologie, namelijk chatbots, startende docenten te ondersteunen in de eerste jaren van hun werk. Deze veelbelovende mogelijkheid willen we in de praktijk verkennen en beproeven. Begeleiding van startende docenten op de scholen staat onder druk door het lerarentekort. Startende docenten staan regelmatig voor de uitdaging om zelf te zoeken naar aanvullende kennis over lastige situaties die ze tegenkomen zoals: orde houden in de klas en motiveren van leerlingen. Omdat adequate begeleiding niet altijd voorhanden is willen we onderzoeken of een chatbot voor startende docenten op het gebied van pedagogisch-didactische vaardigheden een bijdrage kan leveren in de begeleiding van startende docenten. Vragen waar we antwoord op willen krijgen zijn: Naar welke kennis zijn startende docenten op zoek en welke formuleringen gebruiken startende docenten om hulp te vragen? Om dit project te kunnen uitvoeren is een consortium van meerdere partijen gecreëerd omdat voor het ontwikkelen van een chatbot kennis en expertise uit verschillende domeinen nodig is zoals onderwijskunde, Conversational Interfaces en ICT. Dit consortium bestaat uit de lerarenopleiding van de Hogeschool Utrecht, twee opleidingsscholen in de regio en Helpr. Dit project levert als eindproduct een werkende versie van een chatbot voor startende docenten in het VO op het gebied van pedagogisch-didactische vragen en een evaluatie onder zowel begeleiders/coaches en startende docenten inzake de ervaring met deze chatbot. Na dit project wordt besloten om wel of niet door te gaan met het doorontwikkelen van deze chatbot en deze breed in de praktijk in te zetten voor ondersteuning van startende docenten in het VO en mogelijk ook in het primair en hoger onderwijs.
Conversational interfaces zijn over een aantal jaar niet meer weg te denken uit het communicatieve verkeer tussen mensen en organisaties, zowel in commercieel als in maatschappelijk opzicht. Mens en technologie komen hier als een vanzelfsprekendheid samen. Mensen die zorg nodig hebben bevinden zich vaak in een kwetsbare positie, en het is van groot belang dat deze mensen vertrouwen hebben in de communicatie die plaatsvindt. Conversational First wil zich specialiseren op de conversational markt als expert en ontwikkelaar van conversaties op het zorgdomein waarbij vertrouwen essentieel is. De Healthbot wordt het eerste product van dit bedrijf.
