Dit boek geeft een antwoord op de vraag hoe sociale innovaties invulling kunnen geven aan de duurzaamheidstransitie cq. de zoektocht naar een natuurlijk sociaal contract. De relatie tussen burger, samenleving en overheid, en daarbij behorende rechten en plichten, is de kern van een sociaal contract en vormt de basis van onze moderne democratie. Maar de complexe uitdagingen van de 21ste eeuw vereisen een transitie richting een nieuw, Natuurlijk Sociaal Contract dat de relatie tussen de mens en zijn sociale en natuurlijke leefomgeving herstelt. Zonder deze omwenteling zal van structureel duurzame oplossingen weinig terechtkomen. Een Natuurlijk Sociaal Contract gaat over de inrichting en organisatie van een duurzame samenleving, maar dit vergt een noodzakelijke transitie: van onze huidige benadering waarin de individuele mens en economische groei centraal staan, naar een meer ecocentrisch en regeneratief model. Daarmee kunnen we onze samenleving en onze planeet gezond houden, ook voor toekomstige generaties. Dat vergt van elk individu, gezin, bedrijf of organisatie een transitie van ego-bewustzijn naar eco-bewustzijn. Elke sociale innovatie die de impact heeft van een doorbraak- of systeeminnovatie binnen de duurzaamheidstransitie, levert een belangrijke bijdrage aan dit natuurlijk sociaal contract.
De spreker heeft het over de positie van het hoger onderwijs in onze samenleving. Daarbij schenkt hij ook specifiek aandacht aan de Haagse Hogeschool. Ook zegt hij iets over de politiek en het onderwijsbeleid.
Ruim 2.100 sociaal werkers, docenten en onderzoekers uit 99 landen verzamelden zich van 3 t/m 7 juli 2018 in Dublin voor de tweejaarlijkse Joint World Conference on Social Work, Education and Social Development (SWSD2018). Zij luisterden naar de talrijke (korte) lezingen, gingen met elkaar in gesprek tijdens workshops of ontmoetten elkaar bij de vele posterpresentaties
