Citizen participation in local renewable energy projects is often promoted as many suppose it to be a panacea for the difficulties that are involved in the energy transition process. Quite evidently, it is not; there is a wide variety of visions, ideologies and interests related to an ‘energy transition’. Such a variety is actually a precondition for a stakeholder participation process, as stakeholder participation only makes sense if there is ‘something at stake’. Conflicting viewpoints, interests and debates are the essence of participation. The success of stakeholder participation implies that these differences are acknowledged, and discussed, and that this has created mutual understanding among stakeholders. It does not necessarily create ‘acceptance’. Renewable energy projects often give rise to local conflict. The successful implementation of local renewable energy systems depends on the support of the local social fabric. While at one hand decisions to construct wind turbines in specific regions trigger local resistance, the opposite also occurs! Solar parks sometimes create a similar variation: Various communities try to prevent the construction of solar parks in their vicinity, while other communities proudly present their parks. Altogether, local renewable energy initiatives create a rather chaotic picture, if regarded from the perspective of government planning. However, if we regard the successes, it appears the top down initiatives are most successful in areas with a weak social fabric, like industrial areas, or rather recently reclaimed land. Deeply rooted communities, virtually only have successful renewable energy projects that are more or less bottom up initiatives. This paper will first sketch why participation is important, and present a categorisation of processes and procedures that could be applied. It also sketches a number of myths and paradoxes that might occur in participation processes. ‘Compensating’ individuals and/or communities to accept wind turbines or solar parks is not sufficient to gain ‘acceptance’. A basic feature of many debates on local renewable energy projects is about ‘fairness’. The implication is that decision-making is neither on pros and cons of various renewable energy technologies as such, nor on what citizens are obliged to accept, but on a fair distribution of costs and benefits. Such discussions on fairness cannot be short cut by referring to legal rules, scientific evidence, or to standard financial compensations. History plays a role as old feelings of being disadvantaged, both at individual and at group level, might re-emerge in such debates. The paper will provide an overview of various local controversies on renewable energy initiatives in the Netherlands. It will argue that an open citizen participation process can be organized to work towards fair decisions, and that citizens should not be addressed as greedy subjects, trying to optimise their own private interests, but as responsible persons.
DOCUMENT
With the effects of climate change linked to the use of fossil fuels, as well as the prospect of their eventual depletion, becoming more noticeable, political establishment and society appear ready to switch towards using renewable energy. Solar power and wind power are considered to be the most significant source of global low-carbon energy supply. Wind energy continues to expand as it becomes cheaper and more technologically advanced. Yet, despite these expectations and developments, fossil fuels still comprise nine-tenths of the global commercial energy supply. In this article, the history, technology, and politics involved in the production and barriers to acceptance of wind energy will be explored. The central question is why, despite the problems associated with the use of fossil fuels, carbon dependency has not yet given way to the more ecologically benign forms of energy. Having briefly surveyed some literature on the role of political and corporate stakeholders, as well as theories relating to sociological and psychological factors responsible for the grassroots’ resistance (“not in my backyard” or NIMBYs) to renewable energy, the findings indicate that motivation for opposition to wind power varies. While the grassroots resistance is often fueled by the mistrust of the government, the governments’ reason for resisting renewable energy can be explained by their history of a close relationship with the industrial partners. This article develops an argument that understanding of various motivations for resistance at different stakeholder levels opens up space for better strategies for a successful energy transition. https://doi.org/10.30560/sdr.v1n1p11 LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
MULTIFILE
We zijn allemaal - meer of minder - bezig met verduurzaming. Elk op onze eigen manier. Maar: samen weten we veel meer dan alleen. De slimste aanpak is om als ondernemers, private en publieke partijen samen op te trekken. Dat was de centrale boodschap van het seminar Verduurzaming bedrijventerreinen dat Fontys op maandag 8 mei samen met VNO-NCW, PVB Nederland en provincie Utrecht organiseerde.
DOCUMENT
Om in de komende decennia te kunnen voldoen aan de ruimtevraag van circulaire bedrijven is het belangrijk dat circulaire economie hoger op de agenda van het omgevingsbeleid komt. Anders dreigt de ontluikende circulaire economie vast te lopen door ruimtegebrek en onomkeerbare keuzes, bleek tijdens een seminar over de toekomst van bedrijventerreinen in een circulaire economie, dat het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) op 20 april organiseerde.
LINK
De Centrale Cliëntenraad van de Geestelijke Gezondheidszorg Eindhoven en de Kempen (GGzE) organiseerde in april 1996 een conferentie over cliëntenparticipatie. Onderwerp van gesprek was hoe die participatie in de individuele behandeling beter tot z'n recht kon komen. Dit heeft geleid tot een cursus waarin hulpverleners getraind worden door cliënt-ervaringsdeskundigen. ln deze bijdrage vertellen de trainers over de opzet von de cursus en hun ervoringen ermee in het afgelopen jaar.
LINK
Het debat over leefbaarheid wordt steeds vaker gekoppeld aan normen en waarden, aan respect. Daarmee lijkt het terrein van activiteiten waar de overheid zich mee inlaat te groeien, ondanks veelvuldige verwijzing naar eigen verantwoordelijkheid. In deze tekst wordt gekeken hoe de (lokale) overheid omgaat met de discussie over meer respect en welke sociale interventies daarbij ingezet worden. De situatie in Nederland en Vlaanderen wordt beschreven en afgezet tegenover de situatie in UK.
DOCUMENT
Lezing gehouden op Werkconferentie WMO gemeente Heerlen, 12 juli 2007.De thema’s van participatie, zelfredzaamheid en armoede worden in een bredere context geplaatst, dit inspireert tot nadenken over manieren waarop deze drie kernthema’s nader kunnen worden uitgewerkt in de WMO.
DOCUMENT
There is mounting evidence that efforts to mitigate the adverse effects of human activity on climate and biodiversity have so far been unsuccessful. Explanations for this failure point to a number of factors discussed in this article. While acknowledging cognitive dissonance as a significant contributing factor to continuing unsustainable practices, this article seeks to explore hegemonic rationality of industrial expansion and economic growth and resulting politics of denial. These politics promote the economic rationale for exploitation of the environment, with pursuit of material wealth seen as the most rational goal. Framed this way, this rationality is presented by political and corporate decision-makers as common sense and continuous environmentally destructive behavior is justified under the guise of consumer choices, hampering meaningful action for sustainable change. This article underlines forms of alternative rationality, namely, non-utilitarian and non-hierarchical worldview of environmental and human flourishing, that can advance sustainability. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
DOCUMENT
De belangstelling voor gemengd wonen is groot. Gemengd wonen definiëren wij als woonprojecten waarin verschillende groepen mensen doelbewust samen wonen, contact onderhouden en gezamenlijk activiteiten ondernemen. Het kan hierbij gaan om reguliere huurders met ex-dak- en -thuislozen, studenten met jongeren met een licht verstandelijke beperking, werkende jongeren met mensen met een psychische kwetsbaarheid of juist een waaier aan doelgroepen door elkaar waaronder ook ouderen en vluchtelingen. In de kern gaat het om mensen die een ‘goede buur’ voor elkaar willen zijn. Vaak, maar niet altijd, kan daarbij een onderscheid aangebracht worden tussen bewoners die geheel vrijwillig kiezen voor het wonen in een dergelijk project en bewoners die er wonen uit een zekere noodzaak en een beroep moeten of kunnen doen op ondersteuning en/of zorg. Het gaat om het belang van meedoen in het ‘gewone’ leven van mensen die eerder apart werden opgevangen en begeleid. Een van de belangrijke vragen is of gemengd wonen kan bijdragen aan een verschuiving van ‘Not in my backyard’ (NIBY) naar ‘Welcome in my backyard’ (WIMBY), en vervolgens aan het ontstaan van een proces van werkelijke inclusie. Daarnaast is het de vraag of een dergelijke vorm van wonen bijdraagt aan het individuele welbevinden van (kwetsbare) burgers en of er elementen (uitgangspunten, structuren, werkwijzen, schaalfactoren, et cetera) aan te wijzen zijn die maken dat dit soort projecten haalbaar en herhaalbaar zijn.
DOCUMENT
