Artikel proefschrift Jos Dobber verschenen in Frontiers in Psychiatry 24 maart 2020: Background: Trials studying Motivational Interviewing (MI) to improve medication adherence in patients with schizophrenia showed mixed results. Moreover, it is unknown which active MI-ingredients are associated with mechanisms of change in patients with schizophrenia. To enhance the effect of MI for patients with schizophrenia, we studied MI's active ingredients and its working mechanisms. Methods: First, based on MI literature, we developed a model of potential active ingredients and mechanisms of change of MI in patients with schizophrenia. We used this model in a qualitative multiple case study to analyze the application of the active ingredients and the occurrence of mechanisms of change. We studied the cases of fourteen patients with schizophrenia who participated in a study on the effect of MI on medication adherence. Second, we used the Generalized Sequential Querier (GSEQ 5.1) to perform a sequential analysis of the MI-conversations aiming to assess the transitional probabilities between therapist use of MI-techniques and subsequent patient reactions in terms of change talk and sustain talk. Results: We found the therapist factor “a trusting relationship and empathy” important to enable sufficient depth in the conversation to allow for the opportunity of triggering mechanisms of change. The most important conversational techniques we observed that shape the hypothesized active ingredients are reflections and questions addressing medication adherent behavior or intentions, which approximately 70% of the time was followed by “patient change talk”. Surprisingly, sequential MI-consistent therapist behavior like “affirmation” and “emphasizing control” was only about 6% of the time followed by patient change talk. If the active ingredients were embedded in more comprehensive MI-strategies they had more impact on the mechanisms of change. Conclusions: Mechanisms of change mostly occurred after an interaction of active ingredients contributed by both therapist and patient. Our model of active ingredients and mechanisms of change enabled us to see “MI at work” in the MI-sessions under study, and this model may help practitioners to shape their MI-strategies to a potentially more effective MI.
BackgroundHigh-flow nasal oxygen (HFNO) is increasingly used in patients with acute hypoxemic respiratory failure. It is uncertain whether a broadened Berlin definition of acute respiratory distress syndrome (ARDS), in which ARDS can be diagnosed in patients who are not receiving ventilation, results in similar groups of patients receiving HFNO as in patients receiving ventilation.MethodsWe applied a broadened definition of ARDS in a multicenter, observational study in adult critically ill patients with acute hypoxemic respiratory failure due to coronavirus disease 2019 (COVID-19), wherein the requirement for a minimal level of 5 cm H2O PEEP with ventilation is replaced by a minimal level of airflow rate with HFNO, and compared baseline characteristics and outcomes between patients receiving HFNO and patients receiving ventilation. The primary endpoint was ICU mortality. We also compared outcomes in risk for death groups using the PaO2/FiO2 cutoffs as used successfully in the original definition of ARDS. Secondary endpoints were hospital mortality; mortality on days 28 and 90; need for ventilation within 7 days in patients that started with HFNO; the number of days free from HFNO or ventilation; and ICU and hospital length of stay.ResultsOf 728 included patients, 229 patients started with HFNO and 499 patients with ventilation. All patients fulfilled the broadened Berlin definition of ARDS. Patients receiving HFNO had lower disease severity scores and lower PaO2/FiO2 than patients receiving ventilation. ICU mortality was lower in receiving HFNO (22.7 vs 35.6%; p = 0.001). Using PaO2/FiO2 cutoffs for mild, moderate and severe arterial hypoxemia created groups with an ICU mortality of 16.7%, 22.0%, and 23.5% (p = 0.906) versus 19.1%, 37.9% and 41.4% (p = 0.002), in patients receiving HFNO versus patients receiving ventilation, respectively.ConclusionsUsing a broadened definition of ARDS may facilitate an earlier diagnosis of ARDS in patients receiving HFNO; however, ARDS patients receiving HFNO and ARDS patients receiving ventilation have distinct baseline characteristics and mortality rates.Trial registration: The study is registered at ClinicalTrials.gov (identifier NCT04719182).
MULTIFILE
Purpose: Lactate is an established prognosticator in critical care. However, there still is insufficient evidence about its role in predicting outcome in COVID-19. This is of particular concern in older patients who have been mostly affected during the initial surge in 2020. Methods: This prospective international observation study (The COVIP study) recruited patients aged 70 years or older (ClinicalTrials.gov ID: NCT04321265) admitted to an intensive care unit (ICU) with COVID-19 disease from March 2020 to February 2021. In addition to serial lactate values (arterial blood gas analysis), we recorded several parameters, including SOFA score, ICU procedures, limitation of care, ICU- and 3-month mortality. A lactate concentration ≥ 2.0 mmol/L on the day of ICU admission (baseline) was defined as abnormal. The primary outcome was ICU-mortality. The secondary outcomes 30-day and 3-month mortality. Results: In total, data from 2860 patients were analyzed. In most patients (68%), serum lactate was lower than 2 mmol/L. Elevated baseline serum lactate was associated with significantly higher ICU- and 3-month mortality (53% vs. 43%, and 71% vs. 57%, respectively, p < 0.001). In the multivariable analysis, the maximum lactate concentration on day 1 was independently associated with ICU mortality (aOR 1.06 95% CI 1.02–1.11; p = 0.007), 30-day mortality (aOR 1.07 95% CI 1.02–1.13; p = 0.005) and 3-month mortality (aOR 1.15 95% CI 1.08–1.24; p < 0.001) after adjustment for age, gender, SOFA score, and frailty. In 826 patients with baseline lactate ≥ 2 mmol/L sufficient data to calculate the difference between maximal levels on days 1 and 2 (∆ serum lactate) were available. A decreasing lactate concentration over time was inversely associated with ICU mortality after multivariate adjustment for SOFA score, age, Clinical Frailty Scale, and gender (aOR 0.60 95% CI 0.42–0.85; p = 0.004). Conclusion: In critically ill old intensive care patients suffering from COVID-19, lactate and its kinetics are valuable tools for outcome prediction. Trial registration number: NCT04321265.
Patiëntdata uit vragenlijsten, fysieke testen en ‘wearables’ hebben veel potentie om fysiotherapie-behandelingen te personaliseren (zogeheten ‘datagedragen’ zorg) en gedeelde besluitvorming tussen fysiotherapeut en patiënt te faciliteren. Hiermee kan fysiotherapie mogelijk doelmatiger en effectiever worden. Veel fysiotherapeuten en hun patiënten zien echter nauwelijks meerwaarde in het verzamelen van patiëntdata, maar vooral toegenomen administratieve last. In de bestaande landelijke databases krijgen fysiotherapeuten en hun patiënten de door hen zelf verzamelde patiëntdata via een online dashboard weliswaar teruggekoppeld, maar op een weinig betekenisvolle manier doordat het dashboard primair gericht is op wensen van externe partijen (zoals zorgverzekeraars). Door gebruik te maken van technologische innovaties zoals gepersonaliseerde datavisualisaties op basis van geavanceerde data science analyses kunnen patiëntdata betekenisvoller teruggekoppeld en ingezet worden. Wij zetten technologie dus in om ‘datagedragen’, gepersonaliseerde zorg, in dit geval binnen de fysiotherapie, een stap dichterbij te brengen. De kennis opgedaan in de project is tevens relevant voor andere zorgberoepen. In dit KIEM-project worden eerst wensen van eindgebruikers, bestaande succesvolle datavisualisaties en de hiervoor vereiste data science analyses geïnventariseerd (werkpakket 1: inventarisatie). Op basis hiervan worden meerdere prototypes van inzichtelijke datavisualisaties ontwikkeld (bijvoorbeeld visualisatie van patiëntscores in vergelijking met (beoogde) normscores, of van voorspelling van verwacht herstel op basis van data van vergelijkbare eerdere patiënten). Middels focusgroepinterviews met fysiotherapeuten en patiënten worden hieruit de meest kansrijke (maximaal 5) prototypes geselecteerd. Voor deze geselecteerde prototypes worden vervolgens de vereiste data-analyses ontwikkeld die de datavisualisaties op de dashboards van de landelijke databases mogelijk maken (werkpakket 2: prototypes en data-analyses). In kleine pilots worden deze datavisualisaties door eindgebruikers toegepast in de praktijk om te bepalen of ze daadwerkelijk aan hun wensen voldoen (werkpakket 3: pilots). Uit dit 1-jarige project kan een groot vervolgonderzoek ‘ontkiemen’ naar het effect van betekenisvolle datavisualisaties op de uitkomsten van zorg.
The main objective is to write a scientific paper in a peer-reviewed Open Access journal on the results of our feasibility study on increasing physical activity in home dwelling adults with chronic stroke. We feel this is important as this article aims to close a gap in the existing literature on behavioral interventions in physical therapy practice. Though our main target audience are other researchers, we feel clinical practice and current education on patients with stroke will benefit as well.
Chronische pijn is een groot, complex en duur probleem en heeft een grote impact op de kwaliteit van leven van patiënten, dagelijks functioneren, stemming en ziekteverzuim. Er zijn verschillende interventies ontwikkeld die met name gericht zijn op het beïnvloeden en veranderen van het gedrag waarbij zelfmanagement een belangrijke rol speelt. Echter het bestendigen van resultaten op lange termijn blijkt een groot probleem en leidt zelfs tot terugval naar “oud” gedrag waardoor patiënten opnieuw vaak kostbare hulp gaan zoeken. Er zijn twee additionele interventies ontwikkeld in een eerder RAAK-project (SOLACE) ter voorkoming van deze terugval: “Do It Your Self” en “Waarde gerichte Doelen” , echter de werkzaamheid van deze interventies op de lange termijn is niet onderzocht. Een eerste feasibility studie lijkt veelbelovend met positieve effecten naar de bruikbaarheid van deze interventies in de betrokken revalidatiecentra. Vanuit dit werkveld maar ook vanuit de patiënten kwam nadrukkelijk de vraag om deze interventies op effectiviteit te toetsen. Dit heeft geleid tot de onderzoeksvraag; “Is een additionele interventie (do it yourself en/of waarde gerichte doelen) gericht op het blijven toepassen van aangeleerde vaardigheden na een succesvol doorlopen pijn programma effectief in het bestendigen van de resultaten op de lange termijn en leidt dit tot een afname van het zorggebruik.” Het onderzoek wordt uitgevoerd in twee werkpakketten; (1) het ontwikkelen van een bruikbare app voor de ontwikkelde interventies in samenwerking met DIO Design en (2) een effectiviteit studie in de revalidatiecentra Adelante in Hoensbroek en Maastricht, Libra R&A locatie Weert en Heliomare Revalidatie in Wijk aan Zee. De doelstelling van het consortium is om de samen met zorgprofessionals, patiënten, beroepsvereniging en ontwerpers een product ter voorkoming van terugval verder te ontwikkelen en te toetsen. Na afronding van dit project zijn de op effectiviteit getoetste additionele interventies, DIY en WD, klaar om landelijk te worden uitgerold.
