Knowing what predicts discontinuation or success of psychotherapies for Borderline Personality Disorder (BPD) is important to improve treatments. Many variables have been reported in the literature, but replication is needed and investigating what therapy process underlies the findings is necessary to understand why variables predict outcome. Using data of an RCT comparing Schema Therapy and Transference Focused Psychotherapy as treatments for BPD, variables derived from the literature were tested as predictors of discontinuation and treatment success. Participants were 86 adult outpatients (80 women, mean age 30.5 years) with a primary diagnosis of BPD who had on average received 3 previous treatment modalities. First, single predictors were tested with logistic regression, controlling for treatment type (and medication use in case of treatment success). Next, with multivariate backward logistic regression essential predictors were detected. Baseline hostility and childhood physical abuse predicted treatment discontinuation. Baseline subjective burden of dissociation predicted a smaller chance of recovery. A second study demonstrated that in-session dissociation, assessed from session audiotapes, mediated the observed effects of baseline dissociation on recovery, indicating that dissociation during sessions interferes with treatment effectiveness. The results suggest that specifically addressing high hostility, childhood abuse, and in-session dissociation might reduce dropout and lack of effectiveness of treatment.
LINK
Background. Violent criminal offenders with personality disorders (PD’s) can cause immense harm, but are often deemed untreatable. This study aimed to conduct a randomized clinical trial to test the effectiveness of long-term psychotherapy for rehabilitating offenders with PDs. Methods. We compared schema therapy (ST), an evidence-based psychotherapy for PDs, to treatment-as-usual (TAU) at eight high-security forensic hospitals in the Netherlands. Patients in both conditions received multiple treatment modalities and differed only in the individual, study-specific therapy they received. One-hundred-three male offenders with antisocial, narcissistic, borderline, or paranoid PDs, or Cluster B PD-not-otherwise specified, were assigned to 3 years of ST or TAU and assessed every 6 months. Primary outcomes were rehabilitation, involving gradual reintegration into the community, and PD symptoms. Results. Patients in both conditions showed moderate to large improvements in outcomes. ST was superior to TAU on both primary outcomes – rehabilitation (i.e. attaining supervised and unsupervised leave) and PD symptoms – and six of nine secondary outcomes, with small to moderate advantages over TAU. ST patients moved more rapidly through rehabilitation (supervised leave, treatment*time: F(5308) = 9.40, p < 0.001; unsupervised leave, treatment*- time: F(5472) = 3.45, p = 0.004), and showed faster improvements on PD scales (treatment*- time: t(1387) = −2.85, p = 0.005). Conclusions. These findings contradict pessimistic views on the treatability of violent offenders with PDs, and support the effectiveness of long-term psychotherapy for rehabilitating these patients, facilitating their re-entry into the community
DOCUMENT
Empirical studies in the creative arts therapies (CATs; i.e., art therapy, dance/movement therapy, drama therapy, music therapy, psychodrama, and poetry/bibliotherapy) have grown rapidly in the last 10 years, documenting their positive impact on a wide range of psychological and physiological outcomes (e.g., stress, trauma, depression, anxiety, and pain). However, it remains unclear how and why the CATs have positive effects, and which therapeutic factors account for these changes. Research that specifically focuses on the therapeutic factors and/or mechanisms of change in CATs is only beginning to emerge. To gain more insight into how and why the CATs influence outcomes, we conducted a scoping review (Nstudies = 67) to pinpoint therapeutic factors specific to each CATs discipline, joint factors of CATs, and more generic common factors across all psychotherapy approaches. This review therefore provides an overview of empirical CATs studies dealing with therapeutic factors and/or mechanisms of change, and a detailed analysis of these therapeutic factors which are grouped into domains. A framework of 19 domains of CATs therapeutic factors is proposed, of which the three domains are composed solely of factors unique to the CATs: “embodiment,” “concretization,” and “symbolism and metaphors.” The terminology used in change process research is clarified, and the implications for future research, clinical practice, and CATs education are discussed.
DOCUMENT
Survivors of father–daughter incest often suffer from complex trauma and sensory insensitivity, making it difficult to decipher the sensations in the body and experience body ownership, self-location and agency. This case study illustrates how sensory focused, Trauma-Centred Developmental Transformations can help restore or develop a bodily self, desensitize fear-based schemas, revise deeply buried beliefs and extend repertoire.
DOCUMENT
Background: Structured psychotherapy is recommended as the preferred treatment of personality disorders. A substantial group of patients, however, has no access to these therapies or does not benefit. For those patients who have no (longer) access to psychotherapy a Collaborative Care Program (CCP) is developed. Collaborative Care originated in somatic health care to increase shared decision making and to enhance self management skills of chronic patients. Nurses have a prominent position in CCP’s as they are responsible for optimal continuity and coordination of care. The aim of the CCP is to improve quality of life and self management skills, and reduce destructive behaviour and other manifestations of the personality disorder. Methods/design: Quantitative and qualitative data are combined in a comparative multiple case study. This makes it possible to test the feasibility of the CCP, and also provides insight into the preliminary outcomes of CCP. Two treatment conditions will be compared, one in which the CCP is provided, the other in which Care as Usual is offered. In both conditions 16 patients will be included. The perspectives of patients, their informal carers and nurses are integrated in this study. Data (questionnaires, documents, and interviews) will be collected among these three groups of participants. The process of treatment and care within both research conditions is described with qualitative research methods. Additional quantitative data provide insight in the preliminary results of the CCP compared to CAU. With a stepped analysis plan the ‘black box’ of the application of the program will be revealed in order to understand which characteristics and influencing factors are indicative for positive or negative outcomes. Discussion: The present study is, as to the best of our knowledge, the first to examine Collaborative Care for patients with severe personality disorders receiving outpatient mental health care. With the chosen design we want to examine how and which elements of the CC Program could contribute to a better quality of life for the patients.
MULTIFILE
Research shows that victimization rates in forensic mental health care are high for both female and male patients. However, gender differences have been found in types and patterns of victimization (more sexual abuse and more complex trauma for women), cognitive appraisal, and response to traumatic events. Gender-responsive treatments focusing on trauma have been designed to adhere to these gender differences; however, despite promising research results, these interventions are yet to be introduced in many settings. This study examined how trauma is addressed in current clinical practice in Dutch forensic mental health care, whether professionals are knowledgeable of gender differences in trauma, and how gender-responsive factors such as self-esteem, self-efficacy, social relations, and coping skills are considered in treatment for female patients. We used a mixed-method design consisting of an online survey and 33 semi-structured interviews with professionals and patients. The results suggested that Dutch forensic mental health care could address trauma more structurally, and professionals could be more aware of gender differences and gender-responsive factors. Early start of trauma treatment was deemed important but was not current practice according to patients. Based on this study, guidelines were developed for gender-responsive, trauma-informed work in forensic mental health care.
DOCUMENT
PURPOSE: To test if a collaborative care program (CCP) with nurses in a coordinating position is beneficial for patients with severe personality disorders. DESIGN AND METHODS: A pilot study with a comparative multiple case study design using mixed methods investigating active ingredients and preliminary results. FINDINGS: Most patients, their informal caregivers, and nurses value (parts of) the CCP positively; preliminary results show a significant decrease in severity of borderline symptoms. PRACTICE IMPLICATIONS: With the CCP,we may expand the supply of available treatments for patients with (severe) personality disorders, but a larger randomized controlled trial is warranted to confirmour preliminary results.
DOCUMENT
Deze bijdrage thematiseert het proces om mensen die door wat zich heeft voorgedaan in hun leven buiten de samenleving, onder toezicht van justitie zijn geplaatst, te ondersteunen weer burger te worden. Vaak is ons systeem van detinering, behandeling, reclassering en begeleiding, zo lijkt het, daar redelijk succesvol in. Veel mensen keren terug in de samenleving, al is dit voor een groot deel betrekkelijk onsuccesvol, getuige de hoge recidivepercentages18. Al jaren is de vraag hoe dit percentage terug te brengen is. Er is veel kennis beschikbaar over risicotaxatie en hoe te komen tot een plan van aanpak dat in potentie kans van slagen heeft. Maar de uitvoering is lang niet altijd succesvol19. Risicoarme rehabilitatie van forensische cliënten is complex. Dit komt door factoren aan de kant van de cliënt, zoals psychopathologie en een crimineel milieu, factoren in het forensisch systeem, zoals de competenties van de daar werkende professionals en de wijze waarop zorg en toezicht georganiseerd zijn, wet- en regelgeving en maatschappelijke factoren, zoals de moeite van de samenleving om mensen met een forensisch verleden weer te accepteren.
DOCUMENT
Eén van de voorbeelden van het versnipperd aanbieden van hulp is te vinden in de schoolverzuimketen. Schoolverzuim vergroot de kans op voortijdig schoolverlaten. Dit heeft een grote impact op de maatschappelijke kansen van een kind en zijn of haar toekomst. Schoolverzuim is een ernstig probleem dat snel en adequaat moet worden aangepakt. Zodra er sprake is van ongeoorloofd schoolverzuim, is dat een reden tot zorg. De kinderen die structureel van school verzuimen, hebben meer nodig dan enkel de eerstelijns zorg. Achter structureel schoolverzuim gaat vaak meervoudige (gezins-)problematiek schuil (Raad voor de Kinderbescherming, 2016). Door het versnipperd aanbieden van diensten verliezen kwetsbare kinderen het vertrouwen in de hulpverlening omdat het te lang duurt voordat een kwetsbaar kind passende en samenhangende hulp ontvangt (Verheijden & de Lange, 2016). In 2017 is vanuit de Raad voor de Kinderbescherming (RvdK) in samenwerking met Stichting Halt en Leerplicht in Haarlem een project ontwikkeld voor een nieuwe werkwijze rondom schoolverzuim, genaamd: “Ontketen de zorg, Breed Inzetbare Professional (BIP)”. Binnen dit project zal geëxperimenteerd worden met meer uitwisseling van kennis in de justitiële keten. Elke professional in de ketensamenwerking bezit kennis en vaardigheden op een bepaald vakgebied. Hoe mooi zou het zijn als de verschillende professionals hun kennis en vaardigheden bundelen en daarmee de cliënt nog beter van dienst kunnen zijn. Door interdisciplinaire samenwerking hoeft een cliënt niet meer doorverwezen te worden naar een ander loket in de keten (D’amour & Oandasan, 2005). De continuïteit in de justitiële keten kan daarmee geborgd worden. Het innovatieteam van het ministerie van Justitie & Veiligheid heeft dit project omarmd en heeft de financiering voor het project geboden.
DOCUMENT
Dit liber amicorum is geschreven voor Anneke Menger, ter ere van haar afscheid als lector Werken in Justitieel Kader. De bijdragen zijn geschreven door mensen uit het werkveld, het onderwijs en door onderzoekers waarmee Anneke heeft samengewerkt. In de tien jaren dat Anneke Menger leiding heeft gegeven aan dit lectoraat hebben een groot aantal onderzoeken en methodieken voor de werkpraktijk het licht gezien, en heeft het lectoraat belangrijke ontwikkelingen in het onderwijs ondersteund en mede vormgegeven. Een aantal daarvan komen in deze bijdrage aan de orde. Inhoud: Allround lector - Lia van Doorn Op de schouders van een gigant - Jacqueline Bosker & Vivienne de Vogel Wordt vervolgd: werkalliantie in het gedwongen kader - Widya de Bakker & Annelies Sturm Bruikbaarheid van Menger’s werkalliantiemodel voor de justitiële jeugdinrichting - Joep Hanrath & Marie-José Geenen De professional als kennisbron - Lous Krechtig Professioneel beslissen in de forensisch sociale praktijk: ervaringskennis alleen is niet genoeg - Jacqueline Bosker Over theoretische kwaliteitscriteria voor risicotaxatie - Andrea Donker & Jacqueline Bosker ‘Everybody has won, and all must have prizes.’ Over de professionalisering van het reclasseringswerk in Nederland - Renée Henskens, Ada Andreas, Marleen Nieuwland, Jessica Westerik & Maarten van der Linde Een nieuwe methodiek voor het stimuleren van zelfstandig vertrek van vertrekplichtige vreemdelingen - Inge Toebosch De professional aan het woord; jeugdreclassering op zoek naar een nieuwe balans - Marlous de Vos & Marius van der Klei Geheimhouding binnen de relatie tussen reclasseringswerker en cliënt in historisch perspectief - Jaap A. van Vliet & Josien Leurdijk Continuïteit in de justitiële keten: Over knellende kaders, koudwatervrees en witte raven - Vivienne de Vogel Ontketen de zorg: het inzetten van Breed Inzetbare Professionals in de jeugdzorgketen - Fatima Yazami, Josje Dikkers & Vivienne de Vogel Onderwijs voor de forensisch sociale professional - Jacqueline Bosker, Joep Hanrath, Mirella Marks, Maaike de Boois & Simone van Egdom Een korte geschiedenis van de andragologie - Maaike de Boois Over het belang van materiële dienstverlening in het gedwongen kader - Nadja Jungmann, Marc Anderson & Tamara Madern Rehabilitatie in gedwongen kader: herstel van het goede leven - Jean Pierre Wilken Sociaal werk: Een mensenrechtenberoep bij uitstek? - Alicia Dibbets & Quirine Eijkman Een concept groslijst met maatschappelijke waarden van reclasseren - Attila Németh, Mark Dorenbusch, Irma Nibbelink, Michel Linnenbank & Alan Kabki
MULTIFILE
