In dit artikel wordt eerst beschreven wat het verschil is tussen Evidence Based Practice (EBP) en Practice Based Evidence (PBE). Vervolgens wordt ingegaan op het toepassen van EBP en PBE in de praktijk. Dit gebeurt met behulp van de begrippen normativiteit en contextualiteit. Tot slot worden, in het licht van het voorafgaande, de rollen beschreven die de professional kan innemen ten aanzien van het verbeteren en ontwikkelen van zijn handelen. Aan bod komen de 'reflective practitioner', de 'evidence based practitioner' en de 'scientist practitioner'.
DOCUMENT
Om goede en verantwoorde zorg te kunnen bieden, streeft de paramedicus naar evidence-based practice. Evidence-based practice is het zorgvuldig, expliciet en oordeelkundig gebruik van het huidige beste bewijsmateriaal en evidence om beslissingen te nemen met individuele patiënten om de zorgverlening te verbeteren. De praktijk van evidence-based practice impliceert het integreren van individuele professionele kennis van de paramedicus met de wens en voorkeur van de patiënt en het beste externe bewijsmateriaal dat vanuit systematisch onderzoek beschikbaar is. De voorkeuren, wensen en verwachtingen van de patiënt spelen bij de besluitvorming een centrale rol.
DOCUMENT
Als hulpverlener en als docent is het belangrijk dat je op de hoogte bent van de laatste ontwikkelingen in je vakgebied. Het laatste decennium wordt veel aandacht besteed aan de wetenschappelijke onderbouwing van diverse beroepen in de gezondheidszorg, de zorg dient 'evidence based' te zijn. In dit artikel wordt geschetst wat de uitgangspunten van de opleidingen zijn en volgens welke methodiek de implementatie wordt aangepakt.
DOCUMENT
Evidence based practise (EBP) is de laatste jaren een veel besproken onderwerp in de paramedische beroepsgroepen. Het belang van het evidence based handelen in het dagelijkse methodisch handelen wordt steeds meer onderstreept. Het verwerven van evidence based vaardigheden bij studenten logopedie krijgt dan ook steeds meer een prominentere rol in het competentiegericht opleidingscurriculum. In dit artikel wordt beschreven wat onder EBP wordt verstaan en hoe de implementatie van het evidence based practise denken en handelen in het buitenschoolse leren van de opleiding logopedie Hogeschool Zuyd systematisch wordt aangepakt.
DOCUMENT
Bespreking van het academisch proefschrift van Anne M. Eskes, Universiteit van Amsterdam.
LINK
Abstract Introduction: Both in literature and in practice there is debate about defining Integrated Care. The WHO for example, defines Integrated Care as a process, not covering the perspective of (cost-) effectiveness. From the perspective of research into evidence in Integrated Care this is rather awkward. Triple aim focusses on 1) quality of life of citizens; 2) quality and continuity of care and, 3) cost effective care. Integrated Care is aimed at well-organized, cost-effective processes of care delivery, provided by committed professionals which must be able to count on well-established evidence for the care interventions they provide in integrated trajectories to their patients. Research should support them both with evidence for effective interventions and evidence for effective application. A basis for thorough research in Integrated Care is narrowed by a lack of a comprehensive definition. Theory/Methods: Since Integrated Care is considered as sets of complex interventions targeting triple aim, we compared definitions of Integrated Care reported in literature with a definition of complex interventions and a model for evidence based developing, testing and implementing complex interventions. This definition and the accompanied model are issued by the British Medical Research Council (MRC) in 2008 and are nowadays worldwide established. During the session at the conference, after a short introduction, we will discuss our proposal with the participants for improving a new definition of evidence based integrated care.
LINK
DOEL. Dit artikel beoogt een kritische analyse te geven van de manier waarop het begrip Evidence Based Practice in de literatuur doorgaans wordt ingevuld, waarna mogelijkheden worden geschetst de in het artikel geconstateerde bezwaren te ondervangen. METHODE. Er is literatuuronderzoek gedaan naar de manier waarop EBP in de literatuur wordt ingevuld. RESULTAAT. Hoewel in de literatuur met betrekking tot EBP wordt aangegeven dat het handelen van professionals gebaseerd zou moeten zijn op een integratie van wetenschappelijk onderzoek, klinische expertise en cliëntenvoorkeuren, krijgt de bron van het wetenschappelijk onderzoek de meeste nadruk. Binnen dit wetenschappelijk onderzoek wordt kwantitatief onderzoek bovendien doorgaans hoger gewaardeerd dan kwalitatief onderzoek. De andere kennisbronnen (deskundigheid van de cliënt en expertise van de verpleegkundige) die bij EBP worden onderscheiden, blijven veelal onderbelicht. DISCUSSIE EN CONCLUSIE. De manier waarop EBP meestal wordt ingevuld en geïmplementeerd brengt een aantal beperkingen met zich mee. Voorbeelden hiervan zijn de beperkte aandacht voor: de kern van het verplegen, de interactie tussen de cliënt en de verpleegkundige, de context of de cultuur waarin de zorgverlening plaatsvindt, het benutten van de ervaringsdeskundigheid van de cliënt en de expertise van de verpleegkundige zelf. In het artikel worden suggesties gegeven om deze beperkingen te ondervangen, zodat EBP inderdaad de integratie wordt van de verschillende kennisbronnen die in de literatuur worden onderscheiden en EBP met mogelijk meer succes kan worden geïmplementeerd.
DOCUMENT
In the decision-making environment of evidence-based practice, the following three sources of information must be integrated: research evidence of the intervention, clinical expertise, and the patient’s values. In reality, evidence-based practice usually focuses on research evidence (which may be translated into clinical practice guidelines) and clinical expertise without considering the individual patient’s values. The shared decision-making model seems to be helpful in the integration of the individual patient’s values in evidence-based practice. We aim to discuss the relevance of shared decision making in chronic care and to suggest how it can be integrated with evidence-based practice in nursing. We start by describing the following three possible approaches to guide the decision-making process: the paternalistic approach, the informed approach, and the shared decision-making approach. Implementation of shared decision making has gained considerable interest in cases lacking a strong best-treatment recommendation, and when the available treatment options are equivalent to some extent. We discuss that in chronic care it is important to always invite the patient to participate in the decision-making process. We delineate the following six attributes of health care interventions in chronic care that influence the degree of shared decision making: the level of research evidence, the number of available intervention options, the burden of side effects, the impact on lifestyle, the patient group values, and the impact on resources. Furthermore, the patient’s willingness to participate in shared decision making, the clinical expertise of the nurse, and the context in which the decision making takes place affect the shared decision-making process. A knowledgeable and skilled nurse with a positive attitude towards shared decision making – integrated with evidence-based practice – can facilitate the shared decision-making process. We conclude that nurses as well as other health care professionals in chronic care should integrate shared decision making with evidence- based practice to deliver patient-centred care.
DOCUMENT
The aim of the research reported in this thesis was to gain knowledge about the implementation of evidence‐based practice (EBP) in nursing to find a way to integrate shared decision making (SDM) with EBP in a chronic care environment in nursing, and to develop a strategy for an integrated approach of EBP and SDM in daily nursing practice in the individual aftercare for cancer survivors.
DOCUMENT
Nationwide and across the globe, the quality, affordability, and accessibility of home-based healthcare are under pressure. This issue stems from two main factors: the rapidly growing ageing population and the concurrent scarcity of healthcare professionals. Older people aspire to live independently in their homes for as long as possible. Additionally, governments worldwide have embraced policies promoting “ageing in place,” reallocating resources from institutions to homes and prioritising home-based services to honour the desire of older people to continue living at home while simultaneously addressing the rising costs associated with traditional institutional care.Considering the vital role of district nursing care and the fact that the population of older people in need of assistance at home is growing, it becomes clear that district nursing care plays a crucial role in primary care. The aim of this thesis is twofold: 1) to strengthen the evidence base for district nursing care; and 2) to explore the use of outcomes for learning and improving in district nursing care. The first part of this thesis examines the current delivery of district nursing care and explores its challenges during the COVID-19 pandemic to strengthen the evidence base and get a better understanding of district nursing care. Alongside the goal of strengthening the evidence for district nursing care, the second part of this thesis explores the use of patient outcomes for learning and improving district nursing care. It focuses on nurse-sensitive patient outcomes relevant to district nursing care, their current measurement in practice, and what is needed to use outcomes for learning and improving district nursing practice.
DOCUMENT
