Background: Many intervention development projects fail to bridge the gap from basic research to clinical practice. Instead of theory-based approaches to intervention development, co-design prioritizes the end users’ perspective as well as continuous collaboration between stakeholders, designers, and researchers throughout the project. This alternative approach to the development of interventions is expected to promote the adaptation to existing treatment activities and to be responsive to the requirements of end users. Objective: The first objective was to provide an overview of all activities that were employed during the course of a research project to develop a relapse prevention intervention for interdisciplinary pain treatment programs. The second objective was to examine how co-design may contribute to stakeholder involvement, generation of relevant insights and ideas, and incorporation of stakeholder input into the intervention design. Methods: We performed an embedded single case study and used the double diamond model to describe the process of intervention development. Using all available data sources, we also performed deductive content analysis to reflect on this process. Results: By critically reviewing the value and function of a co-design project with respect to idea generation, stakeholder involvement, and incorporation of stakeholder input into the intervention design, we demonstrated how co-design shaped the transition from ideas, via concepts, to a prototype for a relapse prevention intervention. Conclusions: Structural use of co-design throughout the project resulted in many different participating stakeholders and stimulating design activities. As a consequence, the majority of the components of the final prototype can be traced back to the information that stakeholders provided during the project. Although this illustrates how co-design facilitates the integration of contextual information into the intervention design, further experimental testing is required to evaluate to what extent this approach ultimately leads to improved usability as well as patient outcomes in the context of clinical practice.
LINK
Although empathy is an essential aspect of co-design, the design community lacks a systematic overview of the key dimensions and elements that foster empathy in design. This paper introduces an empathic formation compass, based on a comparison of existing relevant frameworks. Empathic formation is defined here as the formative process of becoming an empathic design professional who knows which attitude, skills and knowledge are applicable in a co-design process. The empathic formation compass provides designers with a vocabulary that helps them understand what kind of key dimensions and elements influence empathic formation in co-design and how that informs designers’ role and design decisions. In addition, the empathic formation compass aims to support reflection and to evaluate co-design projects beyond the mere reliance on methods. In this way, empathic design can be made into a conscious activity in which designers regulate and include their own feelings and experiences (first-person perspective), and decrease empathic bias. We identify four important intersecting dimensions that empathy is comprised of in design and describe their dynamic relations. The first two opposing dimensions are denoted by empathy and differentiate between cognitive design processes and affective design experiences, and between self-and other orientation. The other two dimensions are defined by design research and differentiate between an expert and a participatory mindset, and research-and design-led techniques. The empathic formation compass strengthens and enriches our earlier work on mixed perspectives with these specific dimensions and describes the factors that foster empathy in design from a more contextual position. We expect the empathic formation compass—combined with the mixed perspectives framework—to enhance future research by bringing about a deeper understanding of designers’ empathic and collaborative design practice.
The context of a societal challenge provides insight into the complexity of the (eco-)system surrounding the current problematic situation: the environment, the stakeholders (including nature), the highlights and frustrations, the conflicts and dilemmas, and the opportunities for change. Why is this co-design session arranged? What problematic situation is encountered? Who (individual or group) took the initiative to act? Is there a specific reason to collaboratively start taking up this societal challenge? Does everyone in this session recognise the problematic situation? Why or why not?
MULTIFILE
De zorg voor psychisch ontregelde patiënten die somatische spoedzorg nodig hebben is in de praktijk vaak suboptimaal, omdat de primaire focus van die spoedzorg vooral op somatische klachten ligt. Hierdoor krijgt deze kwetsbare groep patiënten niet altijd de zorg die zij nodig hebben, waardoor behandeling van psychische klachten onnodig wordt uitgesteld en de kans op escalaties toeneemt.
De zorg voor psychisch ontregelde patiënten die somatische spoedzorg nodig hebben is in de praktijk vaak suboptimaal, omdat de primaire focus van die spoedzorg vooral op somatische klachten ligt. Hierdoor krijgt deze kwetsbare groep patiënten niet altijd de zorg die zij nodig hebben, waardoor behandeling van psychische klachten onnodig wordt uitgesteld en de kans op escalaties toeneemt.Doel Binnen dit project wordt onderzocht wat er nodig is om de spoedzorg voor psychisch ontregelde patiënten beter te laten aansluiten op de behoeften en ervaringen van de patiënt, hun naasten en de zorgprofessionals. Resultaten Inzicht in de ervaringen en behoeften van psychisch ontregelde patiënten, hun naasten en zorgprofessionals met betrekking tot de inhoud en organisatie van de spoedzorg tijdens het traject naar (ambulancevervoer) en het verblijf op de spoedeisende hulp. Op basis van deze inzichten wordt samen met patiënten, hun naasten en zorgprofessionals een toolbox ontwikkeld met de ingrediënten die ervoor zorgen dat de spoedzorg beter aansluit bij de specifieke behoeften van deze patiënten (en hun naasten). Looptijd 01 december 2021 - 31 december 2023 Aanpak De onderzoeksmethoden binnen dit project zijn gebaseerd op de Experience-Based Co-Design (EBCD) aanpak, waarbij door middel van kwalitatieve onderzoeksmethoden inzicht wordt verkregen in de context en het perspectief van zowel patiënten als zorgprofessionals. Op basis daarvan worden, in co-creatie met patiënten en zorgprofessionals praktische oplossingen ontwikkeld. Financiering Dit project wordt gefinancierd met een SIA RAAK Publiek-subsidie, registratienummer 08.029.
Wat is er nodig om de zorg voor psychisch ontregelde patiënten, die somatische spoedzorg nodig hebben, beter te laten aansluiten op de behoeften en ervaringen van de patiënt, hun naasten en de zorgprofessionals? Dat vraagstuk adresseren we met deze RAAK-publiek aanvraag. De zorg voor psychisch ontregelde patiënten die somatische spoedzorg nodig hebben is in de praktijk vaak suboptimaal, omdat de primaire focus van die spoedzorg vooral op somatische klachten is gericht. Hierdoor krijgt deze kwetsbare groep patiënten niet altijd de zorg die zij nodig hebben, waardoor behandeling van psychische klachten onnodig wordt uitgesteld en de kans op escalaties toeneemt. Met behulp van onderzoekmethodologieën uit het Medical Research Council Framework en Experience-Based Co-Design bestuderen we de ambulance- en spoedeisende hulp (SEH) context en brengen we de ervaringen en behoeften van psychisch ontregelde patiënten, hun naasten en de betrokken zorgprofessionals in kaart. Daarbij zoomen we ook in op de benodigde kennis en vaardigheden om goede zorg te geven binnen die spoedzorgcontext. Op basis van de kennis die we daarin ophalen, ontwerpen we samen met de patiënten, hun naasten en de zorgprofessionals, een praktisch toepasbare toolbox, met elementen om de somatische spoedzorg voor psychisch ontregelde patiënten beter te laten aansluiten. De Hogeschool Utrecht voert het project uit in nauwe samenwerking het UMC Utrecht, Diakonessenhuis, St. Antonius ziekenhuis, Meander MC, de RAVU en stichting Altrecht. Gedurende het gehele project zullen patiënten, naasten en zorgprofessionals actief participeren bij zowel de opzet als de uitvoering van de verschillende deelonderzoeken binnen deze aanvraag.
