Two spectators are each asked to think of a girl's name (because your sister in law is pregnant and names are a big issue at the moment in your family.) You explain that you have a boy's name in your head, and you ask the spectators to think what this boy's name might be. You write three names on a three sheets of paper and you put the sheets in a bowl. The two spectators come up with Rose and Lily (for instance, they can come up with any other girl's name). Ask the spectators what they think the name you had in mind was. 'John,' one of them says. The three sheets of papers or taken out of the bowl and the three names are revealed: (1) Rose (2) Lily (3) John.
DOCUMENT
In juni vorig jaar kreeg Doortje Kal een aanstelling voor twee jaar als bijzonder lector Kwartiermaken aan de Hogeschool Utrecht. Een erkenning van de kwartiermaakbeweging, waar zij al sinds 1991 voor ijvert. Zes instellingen uit de ggz en de maatschappelijke opvang bleken bereid het lectoraat te financieren. Op 16 december gaf Kal de aftrap voor haar lectoraat met een drukbezochte Openbare les, waarvan hier een bekorte versie volgt
DOCUMENT
De Nederlandse samenleving is de laatste decennia ingrijpend veranderd. Geleidelijk ontstond wat we nu de multiculturele samenleving noemen. In die samenleving staan instituties als politiek, justitie en media onder kritiek. De journalistiek treft het verwijt onvoldoende in staat te zijn in te spelen op en rekening te houden met die sterk veranderende samenleving waarin groepen dreigen de aansluiting te verliezen en waar onbegrip voor culturele diversiteit toeneemt. Bovendien zijn er felle debatten over de vrijheid van meningsuiting. Achter die debatten gaan fundamentele vragen schuil: hoe verhouden zich de grondrechten vrijheid van meningsuiting en godsdienstvrijheid in een westerse democratische rechtsstaat? Zijn er grenzen aan de uitingsvrijheid? Zo ja, waar liggen die dan? Uit onderzoek blijkt dat etnische minderheidsgroepen zich steeds minder thuis voelen bij de nationale media. Ze voelen zich niet gerepresenteerd als gelijkwaardig burger en voelen zich negatief in beeld gebracht. Het antwoord 'meer kleur op redacties' is onvoldoende gebleken en bovendien moeilijk te verwezenlijken. Minstens zo belangrijk is het zoeken van antwoorden op vragen als: wat betekent het voor journalisten om te werken in een multiculturele samenleving, met alle spanningen van dien? Welke eisen stelt die samenleving aan de competenties waarover journalisten moeten beschikken? Behoort het tot de maatschappelijke verantwoordelijkheid van media en journalistiek om bij te dragen tot integratie en sociale cohesie?
DOCUMENT
