Dit boekje is een kleine cultuurgeschiedenis over bonen in Nederland. Het is steeds bekender dat bonen belangrijk zijn binnen de eiwittransitie, maar toch eten Nederlanders amper bonen in vergelijking met andere delen op de wereld. Dat, terwijl bonen heel goed en goedkoop geteeld kunnen worden in Nederland, vezel- én eiwitrijk zijn en daarmee een goed alternatief vormen op dierlijke eiwitten. Nog niet zo lang geleden aten mensen in Nederland veel meer bonen dan nu, maar gedurende de afgelopen eeuw zijn ze steeds meer van ons bord en uit ons landschap verdwenen. Ook het onderzoek van Aeres en het lectoraat Stedelijke Voedselvraagstukken laat zien dat veel mensen niet echt meer raad weten met de boon. Dit boekje is een verkenning naar welke rol bonen hebben gespeeld in het verleden en wat hun herwaardering kan betekenen, met als doel te laten zien dat bonen oude bekenden van ons zijn.