Purpose: Breast cancer follow-up (surveillance and aftercare) varies from one-size-fits-all to more personalised approaches. A systematic review was performed to get insight in existing evidence on (cost-)efectiveness of personalised follow-up. Methods: PubMed, Scopus and Cochrane were searched between 01–01-2010 and 10–10-2022 (review registered in PROSPERO:CRD42022375770). The inclusion population comprised nonmetastatic breast cancer patients≥18 years, after completing curative treatment. All intervention-control studies studying personalised surveillance and/or aftercare designed for use during the entire follow-up period were included. All review processes including risk of bias assessment were performed by two reviewers. Characteristics of included studies were described. Results: Overall, 3708 publications were identifed, 64 full-text publications were read and 16 were included for data extraction. One study evaluated personalised surveillance. Various personalised aftercare interventions and outcomes were studied. Most common elements included in personalised aftercare plans were treatment summaries (75%), follow-up guidelines (56%), lists of available supportive care resources (38%) and PROs (25%). Control conditions mostly comprised usual care. Four out of seven (57%) studies reported improvements in quality of life following personalisation. Six studies (38%) found no personalisation efect, for multiple outcomes assessed (e.g. distress, satisfaction). One (6.3%) study was judged as low, four (25%) as high risk of bias and 11 (68.8%) as with concerns. Conclusion: The included studies varied in interventions, measurement instruments and outcomes, making it impossible to draw conclusions on the efectiveness of personalised follow-up. There is a need for a definition of both personalised surveillance and aftercare, whereafter outcomes can be measured according to uniform standards.
Pokémon Go, Facebook check-ins, Google Maps, public transport apps and especially smartphone apps are increasingly becoming traceable and locatable. As ‘check-in’, features in social media and games grow in popularity they pinpoint users in relation to everything else in the network, making physical context an essential input for online interactions. But what are the practical consequences of the increased proliferation of devices that can determine our location? Could one say that surveillance is already taken for granted as we passively provide our coordinates to others?
African citizens are increasingly being surveilled, profiled, and targeted online in ways that violate their rights. African governments frequently use pandemic or terrorism-related security risks to grant themselves additional surveillance rights and significantly increase their collection of monitoring apparatus and technologies while spending billions of dollars to conduct surveillance (Roberts et al. 2023). Surveillance is a prominent strategy African governments use to limit civic space (Roberts and Mohamed Ali 2021). Digital technologies are not the root of surveillance in Africa because surveillance practices predate the digital age (Munoriyarwa and Mare 2023). Surveillance practices were first used by colonial governments, continued by post-colonial governments, and are currently being digitalized and accelerated by African countries. Throughout history, surveillance has been passed down from colonizers to liberators, and some African leaders have now automated it (Roberts et al. 2023). Many studies have been conducted on illegal state surveillance in the United States, China, and Europe (Feldstein 2019; Feldstein 2021). Less is known about the supply of surveillance technologies to Africa. With a population of almost 1.5 billion people, Africa is a continent where many citizens face surveillance with malicious intent. As mentioned in previous chapters, documenting the dimensions and drivers of digital surveillance in Africa is
In veel Afrikaanse landen zien we een inperking van de maatschappelijke ruimte (‘civic space’). Deze ruimte is cruciaal om in democratische staten transparantie, vrijheid van meningsuiting en verantwoording van bestuur te realiseren. In een steeds sterke digitaliserende maatschappij wordt toegang tot digitale middelen een mensenrecht. Daar waar regeringen proberen hun burgers en organisaties dat recht tot digitale informatievoorziening en –uitwisselingen te ontnemen komen de Sustainable Development Goals in het gedrang. Doel African Digital Rights Network (ADRN) wil inzicht verkrijgen in de stakeholders ne technologieën die betrokken zijn net het openen of onderdrukken van de online maatschappelijke ruimte (‘civic space’). Het netwerk beoogt bij te dragen aam empowerment van burgers om hun digitale mensenrechten uit te oefenen. Resultaten ADRN heeft een vergelijkende studie van 10 Afrikaanse landen uitgevoerd naar het gebruik van digitale technologieën voor het openen of onderdrukken van de online maatschappelijke ruimte (‘civic space’). Het project heeft onder andere geleidt tot de volgende publicatie: Mapping the Supply of Surveillance Technologies to Africa: Case Studies from Nigeria, Ghana, Morocco, Malawi, and Zambia Looptijd 01 mei 2020 - 20 april 2021 Aanpak ADRN organiseert een netwerk van onderzoekers, analisten, digitale rechtenorganisaties en activisten om de dynamiek van het openen en onderdrukken van de digitale maatschappelijke ruimte in kaart te brengen. Het netwerk bouwt op een interdisciplinaire onderzoeksaanpak o.l.v. het Institute for Development Studies, een vooraanstaand onderzoeksinstituut. Relevantie van het project Het onderzoek leidt tot aanbevelingen voor o.a. beleidsmakers en maatschappelijke organisaties ter bevordering van de digitale maatschappelijke ruimte. Daarnaast worden digitale tools en trainingsmateriaal gefaciliteerd voor het monitoren van ontwikkelingen en dreigingen van de digitale maatschappelijke ruimte. CofinancieringDit onderzoek wordt gefinancierd door UKRI - GCRF Digital Innovation for Development in Africa (DIDA)Meer weten? UKRI GCRF: African Digital Rights Network Website ADRN
The utilization of drones in various industries, such as agriculture, infrastructure inspection, and surveillance, has significantly increased in recent years. However, navigating low-altitude environments poses a challenge due to potential collisions with “unseen” obstacles like power lines and poles, leading to safety concerns and equipment damage. Traditional obstacle avoidance systems often struggle with detecting thin and transparent obstacles, making them ill-suited for scenarios involving power lines, which are essential yet difficult to perceive visually. Together with partners that are active in logistics and safety and security domains, this project proposal aims at conducting feasibility study on advanced obstacle detection and avoidance system for low-flying drones. To that end, the main research question is, “How can AI-enabled, robust and module invisible obstacle avoidance technology can be developed for low-flying drones? During this feasibility study, cutting-edge sensor technologies, such as LiDAR, radar, camera and advanced machine learning algorithms will be investigated to what extent they can be used be to accurately detect “Not easily seen” obstacles in real-time. The successful conclusion of this project will lead to a bigger project that aims to contribute to the advancement of drone safety and operational capabilities in low-altitude environments, opening new possibilities for applications in industries where low-flying drones and obstacle avoidance are critical.
Het project ‘Data Resonantie’ is een artistiek onderzoeksproject bedoeld om met behulp van moderne technologieën en persoonlijke data nieuwe manieren te ontdekken om in coronatijd veilige, gedeelde openbare ruimtes te creëren. Het onderzoek wil bijdragen aan de ontwikkeling van zowel praktische toepassingen als vernieuwende artistieke methodes in het veld van Mens Machine Interactie op het gebied van veiligheid en privacy in openbare ruimtes waar veel mensen komen en waardoor afstand houden ingewikkeld is. Dat gebeurt in de setting van een aantal labs waarin met persoonlijke data via real-time surveillance een audiovisuele ervaring wordt gegenereerd die participanten een veilige afstand toont, ze laat bijdragen aan de soundscape en ze tegelijkertijd mogelijk bewuster maakt van kwesties rondom het gebruik van persoonlijke data. In de respectievelijke labs zal gebruik worden gemaakt van de expertise van de betrokken partners op het gebied van artistiek onderzoek (Artistic Research Community/Frank Mohr Instituut), experimenteel artistieke settings (Re:Search:Gallery), geluidsresonantie (STEIN) en het gebruik van drones (Omnidones). De centrale vraagstelling is: Hoe kan een artistieke-technisch systeem, dat met behulp van een drone persoonlijke data vertaalt in sensorische ervaringen, individuen in staat stellen om door afstand te houden van elkaar een veilig gedeelde omgeving te co-creëren? Het project is een kruisbestuiving en interdisciplinaire samenwerking tussen een aantal verschillende organisaties in Noord-Nederland; Het is een voorbeeld van de wijze waarop artistiek onderzoekers met een hybride methodologie en met gebruikmaking van verschillende disciplines en expertises ingewikkelde maatschappelijke problemen ter hand kunnen nemen. Daarnaast resulteert het in nieuwe publieke toepassingen voor drone en audio technologieën met de potentie een uitweg te bieden aan sectoren die te lijden hebben onder de corona maatregelen, met in het bijzonder de evenementen industrie en de ermee verbonden horeca en retail.
