Het ideaal van persoonlijke autonomie speelt niet alleen op allerlei manieren een belangrijke rol in de samenleving, ook in het onderwijs geldt het als uitgangspunt en doel van vorming. In dit artikel wordt dit ideaal geproblematiseerd en opnieuw doordacht door het te verbinden met de oorspronkelijke betekenis van auto-nomie als zichzelf de wet opleggen. De vraag wordt gesteld waarin deze 'wet' bestaat en hoe zich deze verhoudt tot de christelijke notie van afhankelijkheid van God als een vorm van heteronomie. Wat betekent dit alles voor vormingsidealen in het onderwijs?
