LINK
This paper introduces and contextualises Climate Futures, an experiment in which AI was repurposed as a ‘co-author’ of climate stories and a co-designer of climate-related images that facilitate reflections on present and future(s) of living with climate change. It converses with histories of writing and computation, including surrealistic ‘algorithmic writing’, recombinatory poems and ‘electronic literature’. At the core lies a reflection about how machine learning’s associative, predictive and regenerative capacities can be employed in playful, critical and contemplative goals. Our goal is not automating writing (as in product-oriented applications of AI). Instead, as poet Charles Hartman argues, ‘the question isn’t exactly whether a poet or a computer writes the poem, but what kinds of collaboration might be interesting’ (1996, p. 5). STS scholars critique labs as future-making sites and machine learning modelling practices and, for example, describe them also as fictions. Building on these critiques and in line with ‘critical technical practice’ (Agre, 1997), we embed our critique of ‘making the future’ in how we employ machine learning to design a tool for looking ahead and telling stories on life with climate change. This has involved engaging with climate narratives and machine learning from the critical and practical perspectives of artistic research. We trained machine learning algorithms (i.e. GPT-2 and AttnGAN) using climate fiction novels (as a dataset of cultural imaginaries of the future). We prompted them to produce new climate fiction stories and images, which we edited to create a tarot-like deck and a story-book, thus also playfully engaging with machine learning’s predictive associations. The tarot deck is designed to facilitate conversations about climate change. How to imagine the future beyond scenarios of resilience and the dystopian? How to aid our transition into different ways of caring for the planet and each other?
Smart city technologies, including artificial intelligence and computer vision, promise to bring a higher quality of life and more efficiently managed cities. However, developers, designers, and professionals working in urban management have started to realize that implementing these technologies poses numerous ethical challenges. Policy papers now call for human and public values in tech development, ethics guidelines for trustworthy A.I., and cities for digital rights. In a democratic society, these technologies should be understandable for citizens (transparency) and open for scrutiny and critique (accountability). When implementing such public values in smart city technologies, professionals face numerous knowledge gaps. Public administrators find it difficult to translate abstract values like transparency into concrete specifications to design new services. In the private sector, developers and designers still lack a ‘design vocabulary’ and exemplary projects that can inspire them to respond to transparency and accountability demands. Finally, both the public and private sectors see a need to include the public in the development of smart city technologies but haven’t found the right methods. This proposal aims to help these professionals to develop an integrated, value-based and multi-stakeholder design approach for the ethical implementation of smart city technologies. It does so by setting up a research-through-design trajectory to develop a prototype for an ethical ‘scan car’, as a concrete and urgent example for the deployment of computer vision and algorithmic governance in public space. Three (practical) knowledge gaps will be addressed. With civil servants at municipalities, we will create methods enabling them to translate public values such as transparency into concrete specifications and evaluation criteria. With designers, we will explore methods and patterns to answer these value-based requirements. Finally, we will further develop methods to engage civil society in this processes.
Vogels verspreiden zaden, bestuiven planten en ruimen de natuur op; ze zijn onmisbaar voor een gezond ecosysteem. Van groot maatschappelijk belang is het beschermen van bedreigde dieren; biodiversiteit zorgt voor een gezond klimaat in Nederland. Voor de bescherming van vogels worden nesten gedetecteerd en geregistreerd. Boeren worden vervolgens geïnformeerd over de aanwezigheid van nesten op hun land zodat ze de nesten niet vernietigen tijdens hun agrarische werkzaamheden. Boeren worden in Nederland gecompenseerd voor de bescherming van nesten waardoor economische belangen samenkomen met het behoud van de natuur. In dit project wordt met behulp van technologische innovatie de samenwerking tussen boeren en natuur- en vogelbescherming verstevigd: drones worden gecombineerd met artificiële intelligentie om in samenwerking met vrijwilligers de monitoring van nesten uit te voeren. Dit helpt de Bond Friese VogelWachten (BFVW) om met het huidige aantal vogelwachters meer nesten te kunnen opsporen, de natuur doordat meer detectie leidt tot hogere broedsucces van vogels, en de boer kan met de drone meer financiële compensatie bemachtigen. Het consortium bestaat uit BFVW, NHL Stenden Lectoraat Computer Vision & Data Science en het drone bedrijf Aeroscan, die gezamenlijk de technische haarbaarheid willen onderzoeken om de business-case te ondersteunen. Met deze technologie kan de BFVW efficiënter en vooral effectiever nesten in kaart brengen. In de toekomst worden de resultaten van dit project breder ingezet door dit consortium. Binnen natuurbehoud en biodiversiteit zijn er veel andere uitdagingen waarvoor de, in dit project ontwikkelde, kennis ingezet kan worden.
In een A.I.-gedreven toekomst, waarin mens-machine interactie een centrale positie inneemt, hebben creatieve professionals (bijv. communicatie-professionals, ontwerpers, contentspecialisten) een belangrijke rol te vervullen. Hun kennis en vaardigheden op het gebied van interpersoonlijke communicatie en (interaction)design zijn van grote waarde om A.I.-oplossingen te ontwikkelen die behulpzaam, natuurlijk en overtuigend zijn in de interactie met mensen. Om deze rol te claimen moeten creatieve professionals wél nieuwe kennis en vaardigheden ontwikkelen op het gebied van A.I., wat voor velen een grote uitdaging is. In het project “Say hi to A.I.” wordt een consortium op de been gebracht van mkb-bedrijven die pioniers zijn in het ontwikkelen van A.I.-toepassingen voor communicatiedoeleinden. Een gezamenlijke ambitie is om de positie van creatieve professionals te versterken in een A.I.-gedreven toekomst. Met een multi-method opzet onderzoeken we waar creatieve professionals staan in de (strategische) adoptie van A.I., hoe zij toepassingen van A.I. effectief (kunnen) inzetten en integreren met de menselijke maat, en wat dat aan nieuwe kennis en vaardigheden vraagt. Dat doen we in relatie tot drie toepassingsgebieden van A.I. binnen communicatieprocessen: (1) contentcreatie, (2) interactie, en (3) analytics. Op basis van ontwikkelde inzichten wordt een kennisagenda opgesteld voor een vervolgaanvraag. Ook wordt met deze inzichten toekomstbestendige beroepsprofielen ontwikkeld, om zo een impuls te geven aan (1) de verdere professionalisering van bestaande beroepen binnen de creatieve industrie die zich bezighouden met het vormgeven van interacties tussen mensen, producten en organisaties en (2) de ontwikkeling van hybrid jobs die ontstaan op het grensvlak van A.I., communicatie en design, die om interdisciplinaire kennis en vaardigheden vragen. Resultaten worden gedeeld via publicaties en workshops die professionals, studenten docenten en onderzoekers bijeenbrengt op dit thema om innovatie te stimuleren in de beroepspraktijk en het onderwijs.
![I’M A.I. IMage Processing and Artificial Intelligence [Inaugurele rede]](https://publinova-harvester-content-prod.s3.amazonaws.com/thumbnails/files/previews/pdf/20241113154153921952.LS20Brochure20Professorship20CVDS20FINAL20WEB2028129-thumbnail-400x300.png)