The online lifeworld gives adolescents various opportunities to meet their developmental needs. Not all young people benefit from these opportunities. They encounter negative experiences, have difficulties fulfilling their needs and engage in risky and harmful behaviours in the online lifeworld. This poses challenges for Dutch youth work professionals, as little is known about the digital lives of Dutch adolescents and the challenges they encounter when meeting their developmental needs in the online lifeworld. In this qualitative study, a photovoice method was used to collect screenshots from adolescents (N = 175) concerning their experiences and needs in the online lifeworld. Six types of developmental needs in the online lifeworld were distinguished. The article concludes that understanding how adolescents use online affordances to fulfil their developmental needs is a starting point for all youth work professionals in providing adequate support to adolescents in the online lifeworld.
The user’s experience with a recommender system is significantly shaped by the dynamics of user-algorithm interactions. These interactions are often evaluated using interaction qualities, such as controllability, trust, and autonomy, to gauge their impact. As part of our effort to systematically categorize these evaluations, we explored the suitability of the interaction qualities framework as proposed by Lenz, Dieffenbach and Hassenzahl. During this examination, we uncovered four challenges within the framework itself, and an additional external challenge. In studies examining the interaction between user control options and interaction qualities, interdependencies between concepts, inconsistent terminology, and the entity perspective (is it a user’s trust or a system’s trustworthiness) often hinder a systematic inventory of the findings. Additionally, our discussion underscored the crucial role of the decision context in evaluating the relation of algorithmic affordances and interaction qualities. We propose dimensions of decision contexts (such as ‘reversibility of the decision’, or ‘time pressure’). They could aid in establishing a systematic three-way relationship between context attributes, attributes of user control mechanisms, and experiential goals, and as such they warrant further research. In sum, while the interaction qualities framework serves as a foundational structure for organizing research on evaluating the impact of algorithmic affordances, challenges related to interdependencies and context-specific influences remain. These challenges necessitate further investigation and subsequent refinement and expansion of the framework.
LINK
Over the past decade, a growing number of artists and critical practitioners have become engaged with algorithms. This artistic engagement has resulted in algorithmic theatre, bot art, and algorithmic media and performance art of various kinds that thematise the dissemination and deployment of algorithms in everyday life. Especially striking is the high volume of artistic engagements with facial recognition algorithms, trading algorithms and search engine algorithms over the past few years.The fact that these three types of algorithms have garnered more responses than other types of algorithms suggests that they form a popular subject of artistic critique. This critique addresses several significant, supra-individual anxieties of our decade: socio- political uncertainty and polarisation, the global economic crisis and cycles of recession, and the centralisation and corporatisation of access to online information. However, the constituents of these anxieties — which seem to be central to our experience of algorithmic culture — are rarely interrogated. They, therefore, merit closer attention.This book uses prominent artistic representations of facial recognition algorithms, trading algorithms, and search algorithms as the entry point into an exploration of the constituents of the anxieties braided around these algorithms. It proposes that the work of Søren Kierkegaard—one of the first theorists of anxiety—helps us to investigate and critically analyse the constituents of ‘algorithmic anxiety’.
MULTIFILE
De maatschappelijke discussies over de invloed van AI op ons leven tieren welig. De terugkerende vraag is of AI-toepassingen – en dan vooral recommendersystemen – een dreiging of een redding zijn. De impact van het kiezen van een film voor vanavond, met behulp van Netflix' recommendersysteem, is nog beperkt. De impact van datingsites, navigatiesystemen en sociale media – allemaal systemen die met algoritmes informatie filteren of keuzes aanraden – is al groter. De impact van recommendersystemen in bijvoorbeeld de zorg, bij werving en selectie, fraudedetectie, en beoordelingen van hypotheekaanvragen is enorm, zowel op individueel als op maatschappelijk niveau. Het is daarom urgent dat juist recommendersystemen volgens de waarden van Responsible AI ontworpen worden: veilig, eerlijk, betrouwbaar, inclusief, transparant en controleerbaar.Om op een goede manier Responsible AI te ontwerpen moeten technische, contextuele én interactievraagstukken worden opgelost. Op het technische en maatschappelijke niveau is al veel vooruitgang geboekt, respectievelijk door onderzoek naar algoritmen die waarden als inclusiviteit in hun berekening meenemen, en door de ontwikkeling van wettelijke kaders. Over implementatie op interactieniveau bestaat daarentegen nog weinig concrete kennis. Bekend is dat gebruikers die interactiemogelijkheden hebben om een algoritme bij te sturen of aan te vullen, meer transparantie en betrouwbaarheid ervaren. Echter, slecht ontworpen interactiemogelijkheden, of een mismatch tussen interactie en context kosten juist tijd, veroorzaken mentale overbelasting, frustratie, en een gevoel van incompetentie. Ze verhullen eerder dan dat ze tot transparantie leiden.Het ontbreekt ontwerpers van interfaces (UX/UI designers) aan systematische concrete kennis over deze interactiemogelijkheden, hun toepasbaarheid, en de ethische grenzen. Dat beperkt hun mogelijkheid om op interactieniveau aan Responsible AI bij te dragen. Ze willen daarom graag een pattern library van interactiemogelijkheden, geannoteerd met onderzoek over de werking en inzetbaarheid. Dit bestaat nu niet en met dit project willen we een substantiële bijdrage leveren aan de ontwikkeling ervan.
