Het doel van dit handboek is om mensen kennis te laten maken met het concept van voedselbossen en om hen handvatten te geven voor het realiseren van een basisontwerp van een voedselbosecosysteem en het beheer daarvan. Dit handboek betreft een beknopte praktische handleiding. Voor uitgebreide theoretische achtergronden over voedselbossen in gematigd klimaat kan men literatuur raadplegen die wordt genoemd in subparagraaf 1.1: Theoretische achtergronden van voedselbossen.
MULTIFILE
It has been shown that the identification of many foods including vegetables based on flavour cues is often difficult. The effect of providing texture cues in addition to flavour cues on the identification of foods and the effect of providing taste cues only on the identification of foods have not been studied. The aim of this study was to assess the role of smell, taste, flavour and texture cues in the identification of ten vegetables commonly consumed in The Netherlands (broccoli, cauliflower, French bean, leek, bell pepper, carrot, cucumber, iceberg lettuce, onion and tomato). Subjects (n ¼ 194) were randomly assigned to one smell (orthonasal), flavour (taste and smell) and flavour-texture (taste, smell and texture). Blindfolded subjects were asked to identify the vegetable from a list of 24 vegetables. Identification was the highest in the flavour-texture condition (87.5%). Identification was significantly lower in the flavour condition (62.8%). Identification was the lowest when only taste cues (38.3%) or only smell cues (39.4%) were provided. For four raw vegetables (carrot, cucumber, onion and tomato) providing texture cues in addition to flavour cues did not significantly change identification suggesting that flavour cues were sufficient to identify these vegetables. Identification frequency increased for all vegetables when perceived intensity of the smell, taste or flavour cue increased. We conclude that providing flavour cues (taste and smell) increases identification compared to only taste or only smell cues, combined flavour and texture cues are needed for the identification of many vegetables commonly consumed in The Netherlands.
DOCUMENT
De fysische, chemische en microbiologische gevaren van het opwerken van vezelcomponenten uit reststromen van uien zijn geanalyseerd op basis van literatuuronderzoek. Uienreststromen zijn geschikt voor het winnen van olie door middel van stoomdestillatie of eiwitten door middel van iso-elektrische precipitatie. Bij deze processen wordt ook de uienschil verwerkt. Er blijft o.a. een vezelrijke fractie over die in principe geschikt is voor humane consumptie. Fysische vreemde delen vormen zeer zelden een acuut risico voor de gezondheid. De meest voorkomende pesticiden op ui zijn maleïnehydrazide, fluopyram en fipronil. Incidenteel kan de maximaal toelaatbare hoeveelheid van een pesticide overschreden worden, maar dit heeft geen acute nadelige gezondheidsgevolgen. Van zware metalen is er alleen Europese wetgeving voor gehaltes aan lood en cadmium in ui. Microbiologische gevaren voor de processen zijn gerelateerd aan vegetatieve cellen, toxines of sporen van pathogenen. Vegetatieve cellen zijn alleen een risico voor onverhitte vezelfracties of na kruisbesmetting. Toxines kunnen nog actief zijn na stoomdestillatie en ook na pasteurisatie van eiwitpasta. Hetzelfde geldt voor de sporen van bacteriën. Om ontkieming van sporen te voorkomen moet de uienstroom boven 48 °C gehouden worden of snel worden gekoeld .
MULTIFILE
