In this article we examine the experiences of the first and second author who have changed themselves to become newly attuned to the sun, or who have “become solar”. Motivated by calls to approach solar design in novel, less technocratic ways, we reflect on their one-year journey to gain a new relationship with solar energy as an explicitly more-than-human design (MTHD) approach. We argue that their perception of solar energy progressively worked to decentre them as human actors in this new solar-energy arrangement, revealing other nonhuman actors at play, instigating situations of care and attention to those nonhumans and ultimately guiding them towards what it means to be solar. For solar design, we see this approach as creating a new lens for solar designers to draw from. For MTHD, we see this acting as a practical example for designers seeking to begin transforming themselves in their own practice by taking initial steps towards a MTHD approach.
Objectives: Health problems in patients with heritable connective tissue disorders (HCTD) are diverse and complex and might lead to lower physical activity (PA) and physical fitness (PF). This study aimed to investigate the PA and PF of children with heritable connective tissue disorders (HCTD).Methods: PA was assessed using an accelerometer-based activity monitor (ActivPAL) and the mobility subscale of the Pediatric Evaluation of Disability Inventory Computer Adaptive Test (PEDI-CAT). PF was measured in terms of cardiovascular endurance using the Fitkids Treadmill Test (FTT); maximal hand grip strength, using hand grip dynamometry (HGD) as an indicator of muscle strength; and motor proficiency, using the Bruininks-Oseretsky Test of Motor Proficiency-2 (BOTMP-2).Results: A total of 56 children, with a median age of 11.6 (interquartile range [IQR], 8.8–15.8) years, diagnosed with Marfan syndrome (MFS), n = 37, Loeys-Dietz syndrome (LDS), n = 6, and genetically confirmed Ehlers-Danlos (EDS) syndromes, n = 13 (including classical EDS n = 10, vascular EDS n = 1, dermatosparaxis EDS n = 1, arthrochalasia EDS n = 1), participated. Regarding PA, children with HCTD were active for 4.5 (IQR 3.5–5.2) hours/day, spent 9.2 (IQR 7.6–10.4) hours/day sedentary, slept 11.2 (IQR 9.5–11.5) hours/day, and performed 8,351.7 (IQR 6,456.9–1,0484.6) steps/day. They scored below average (mean (standard deviation [SD]) z-score −1.4 (1.6)) on the PEDI-CAT mobility subscale. Regarding PF, children with HCTD scored well below average on the FFT (mean (SD) z-score −3.3 (3.2)) and below average on the HGD (mean (SD) z-score −1.1 (1.2)) compared to normative data. Contradictory, the BOTMP-2 score was classified as average (mean (SD) z-score.02 (.98)). Moderate positive correlations were found between PA and PF (r(39) = .378, p < .001). Moderately sized negative correlations were found between pain intensity and fatigue and time spent actively (r(35) = .408, p < .001 and r(24) = .395 p < .001, respectively).Conclusion: This study is the first to demonstrate reduced PA and PF in children with HCTD. PF was moderately positively correlated with PA and negatively correlated with pain intensity and fatigue. Reduced cardiovascular endurance, muscle strength, and deconditioning, combined with disorder-specific cardiovascular and musculoskeletal features, are hypothesized to be causal. Identifying the limitations in PA and PF provides a starting point for tailor-made interventions.
Eindrapportage fase 1- Ontwerpfase. Er is een sterk gedeeld gevoel dat wijkcultuurhuizen belangrijk zijn voor de stad Utrecht. Utrecht biedt met de wijkcultuurhuizen een unieke infrastructuur om cultuurparticipatie van Utrechters te bevorderen. De wijkcultuurhuizen – Cultuur 19, De Vrijstaat, Het Wilde Westen, Jongeren Cultuurhuis Kanaleneiland en ZIMIHC – zijn laagdrempelige culturele voorzieningen die creativiteit in de samenleving stimuleren en bijdragen aan de sociale basis. De sociale basis wordt ook wel aangeduid als het ‘cement’ in de samenleving, een weefsel van verbindingen. Bij de sociale basisinfrastructuur gaat het, naast de bestaande infrastructuur van het sociale domein, om de aanwezigheid van informele netwerken, burgeractiviteiten en betekenisvolle relaties tussen burgers onderling en tussen burgers, professionals en de overheid (Van Pelt, Repetur & Van Yperen, 2018). Vanuit de gemeente Utrecht wordt het belang van wijkcultuurhuizen benadrukt. Het credo is cultuurparticipatie: ‘Cultuur voor iedereen’. Wijkcultuurhuizen bevorderen cultuurparticipatie door onder andere het faciliteren van amateurkunst, het initiëren van kunst- en cultuureducatie, het aanbieden van kunstzinnige cursussen en het mogelijk maken van sociaalartistieke projecten. Gemeente Utrecht heeft het lectoraat Participatie en Stedelijke Ontwikkeling (PSO) gevraagd onderzoek te doen vanuit de volgende behoefte: 1. een brede probleeminventarisatie en -analyse als basis voor verder beleid rond de wijkcultuurhuizen in de nieuwe coalitieperiode 2018-2022; 2. het verder onderzoeksmatig bijdragen aan de doorontwikkeling van lopende projecten en activiteiten van de wijkcultuurhuizen in de praktijk (zoals bijvoorbeeld het project De Kunst van Delen waar in 2018 onderzoek naar is gedaan (Van der Maas, Hamers, Bouma & De Vos, 2018). In 2019 is gestart met de eerste fase van het uitgebreidere onderzoek, de ontwerpfase. Deze eerste fase bestaat uit een onderzoek naar de beleidskaders en gaat op zoek naar ontwerpdimensies en bijpassende gemeentelijke en organisatorische beleidsmatige kaders voor wijkcultuurhuizen om cultuurparticipatie succesvol te bevorderen
