Obesity, especially morbid obesity, is a major health problem with considerable impact on physical, mental and social quality of life. Assessment of quality of life is considered crucial to understand and evaluate the consequences of obesity. However, the heterogeneity of the quality of life concept makes it difficult to compare and value studies on quality of life. Both generic -applying to any disease- and obesity specific quality of life instruments can be used as assessment instruments in obesity. Generic instruments have the advantage that they can be used to compare the quality of life consequences of divergent diseases, whereas the major advantage of obesity specific instruments is that these are more sensitive to changes in obesity. Obesity has major consequences for quality of life, as a result of co-morbidities of obesity, weight stigmatization, and other less frequently ventilated problems. Bariatric surgery has been proven to lead to significant weight loss and improvement of quality of life. Instruments differ in the suitability to assess quality of life after surgery and weight loss, and they differ in the domains of quality of life that are tapped by the instruments. Besides obesity, also personal and psychosocial variables influence quality of life and affect the outcome of surgery. Obesity, even after substantial weight loss by gastric bypass surgery, is a chronic disease requiring life long consideration, in order to attain long standing quality of life improvement.
Lifestyle management is the cornerstone of both primary and secondary prevention of atherosclerotic cardiovascular disease (ASCVD) and the importance of lifestyle management is emphasised by all major guidelines. Despite this, actual implementation of lifestyle management is poor. Lifestyle modification includes smoking cessation, weight loss, dietary change, increasing physical inactivity, and stress management. This review summarises evidence-based opportunities and challenges for healthcare professionals to promote healthy lifestyles at an individual level for the prevention of ASCVD.
AchtergrondIn Nederland wonen steeds meer zorgbehoeftige mensen thuis. Hieronder vallen mensen met het syndroom van Korsakov. Tot op heden mist een best-practice werkwijze voor goede zorg in de thuissituatie voor deze groep mensen.MethodeGedurende twee netwerkbijeenkomsten hebben zorgprofessionals, mantelzorgers en experts van het Korsakov Kenniscentrum ervaringen gedeeld met betrekking tot extramurale zorg voor mensen met het syndroom van Korsakov. Vervolgens is in de literatuur gezocht naar bruikbare handvatten voor goede extramurale zorg.ResultatenZorgverleners werkzaam in de intra- en extramurale zorg voor mensen met het syndroom van Korsakov voelen zich tekortschieten ten opzichte van mantelzorgers en cliënten, omdat onvoldoende specialistische extramurale zorg voor mensen met het syndroom van Korsakov beschikbaar is of ze onzekerheid ervaren wanneer het gaat om de handelwijze in de extramurale zorgverlening. Het gebrek aan handvatten maakt de spanningen in de extramurale zorgsituatie groot. Uit de literatuur blijkt dat de in de praktijk bestaande werkwijzen niet voldoende aansluiten bij de specialistische problematiek behorende bij het syndroom van Korsakov.ConclusieVervolgonderzoek is nodig dat gericht is op het ontwikkelen van werkwijzen in de extramurale zorg voor mensen met het syndroom van Korsakov. Hierbij dient het ontwikkelen van professionele steunstructuren in deze extramurale zorg centraal te staan.
MULTIFILE
