© 2025 SURF
Verhandeling over globaliseringsprocessen en cultuur- en gemeenschapscentra.
DOCUMENT
Dutch citizens on welfare have to volunteer at Civil Society Organizations (CSOs) in return for their benefits. Through applying the ‘worlds of justification’ of Boltanski and Thévenot, this article aims to provide a better theoretical and empirical understanding of social justice of policies that obligate welfare clients to participate in CSOs. The analysis of 51 in-depth interviews with Dutch welfare recipients shows that respondents perceive these policies partly but not unilaterally as unfair. If respondents perceive welfare as ‘free money’ and if they are convinced that civic behavior demands interventions against free riding on welfare resources, ‘mandatory volunteering’ is considered as fair. Our main contribution is to the theoretical debate on recognition and redistribution by showing empirically how ‘othering’ plays an important role in determining when mandatory volunteering becomes a matter of redistribution or recognition.
DOCUMENT
Community Music presents a contested field. Cultural policy has had a hard time dealing with community music because aesthetic intentions, social objectives and economic motivations may all play a role for actors and sometimes clash. This chapter provides a scheme of the basic tensions inherent to community music in the cultural policy fields which can form the basis for ‘negotiations’ between actors. The scheme is based upon the pragmatic sociology of Boltanski and Thévenot who provide a grid of sometimes conflicting and sometimes aligning values that can be present in any social situation. Their grid will be applied to the practice of community music in an effort to provide insight into the intricacies of cultural policies regarding this particular form of music as well as into the practicalities of the practice of community musicians working in a field in which cultural policy making plays an often vital role.
LINK
Dit tweeluik is de uitkomst van het eerste deelproject van de studie ‘Sturen met Ruimte’ naar regionale sturingsnetwerken in het onderwijs. In het eerste deelproject van deze studie zijn we nagegaan wat zoal wordt verstaan onder ‘de regio’, hoe de regio conceptueel kan worden afgebakend, wat ‘de regio’ betekent als bestuurlijk schaalniveau en hoe de overheid ermee kan sturen. Hiervoor hebben we twee dingen gedaan: ten eerste het uitvoeren van een systematische internationale literatuurstudie en ten tweede het analyseren van het beleidsdiscours van de overheid over ‘de regio in het Nederlandse onderwijs’. Bij zowel de literatuurstudie als de beleidsanalyse zijn we open en inductief te werk gegaan door de bronnen – respectievelijk wetenschappelijke (onderzoeks-)literatuur en beleidsdocumenten – zoveel mogelijk zelf te laten ‘spreken’. We deden dat door op een systematische manier de bronnen te zoeken en te selecteren, de inhoud ervan in kaart te brengen, die te ordenen om vervolgens tot bevindingen te komen.
DOCUMENT
Purpose: The purpose of this paper is to examine the history of the Dutch cooperative Rabobank to understand how the structure of an organisation determines how individual employees validate norms within that organisation. Design/methodology/approach: Data over an approximately 10-year period starting 25 years ago are analysed, and the value of relating a historical analysis and narrative approach to ethical and institutional theories in economics and management science is demonstrated. Findings: Regulation in the banking sector appears to have a strong normative aspect. The choice between state and private ownership is based on ideology. The author argues that the private ownership model was based primarily on an ideology surrounding economic efficiency, but that in fact there are other logics that also promote economic development. This contributes to the understanding of the interaction between sector standards, organisational structures and the values of organisations and individual employees. The structure of an organisation enables key employees to deviate slightly from the organisation’s prevailing norms in response to pressures from the wider environment, and those individuals thereby become symbols of that organisation. Originality/value: The perspective on management history put forward in this paper enables assessing the distinction between normative notions in institutional environments and the organisation as a whole as represented in its governance structure and narratives that key employees disseminate about the organisation. This in turn helps us to understand the interaction between sector standards, organisational characteristics and values represented by individual employees. The author reveals the strong normative impact of banking regulation in line with an older ideological model focused on economic efficiency rather than market logics and the interests of society.
DOCUMENT
Met elkaar of naast elkaar? wijkteamprofessionals en informele krachten in Oud Noord over kwesties bij de gezamenlijke ondersteuning aan huishoudens in kwetsbare posities Het beleidsideaal van hybridisering in het sociaal domein staat voor een situatie waarin professionals en informele partijen steeds meer onderling verweven raken in hun ondersteuning van kwetsbare huishoudens. Informele en formele partijen zouden in dat ideaal steeds nauwer met elkaar optrekken en taken uitwisselen, en op basis van gelijke waardeoriëntaties komen tot een ‘coproductie’ van ondersteuning. Hybridisering is een belangrijk streven in de gebieden waarin het wijkteamonderzoek van de werkplaats Sociaal Domein (2016-2018) is uitgevoerd. Met dit onderzoek werpen wij licht op de invulling van dat beleidsideaal in de praktijk, door te bestuderen of en hoe professionals uit wijkteams samenwerken met uiteenlopende informele partijen. In deze rapportage wordt verslag gedaan van de bevindingen van het deelonderzoek dat binnen dit project is uitgevoerd in Oud Noord (Amsterdam Noord). Voor dit onderzoek zijn diepte-interviews afgenomen met stakeholders die onder meer betrokken zijn bij activeringsteams, Ouder en Kind teams, het wijkzorgnetwerk, de vrijwilligerscentrale en de maatschappelijke dienstverlening. Onze conclusie is dat in Oud Noord eerder sprake is co-existentie dan van hybridisering.
DOCUMENT
Het beleidsideaal van hybridisering in het sociaal domein staat voor een situatie waarin professionals en informele partijen steeds meer onderling verweven raken in hun ondersteuning van kwetsbare huishoudens. Informele en formele partijen zouden in dat ideaal steeds nauwer met elkaar optrekken en taken uitwisselen, en op basis van gelijke waardeoriëntaties komen tot een ‘coproductie’ van ondersteuning. Hybridisering is een belangrijk streven in de gebieden waarin het wijkteamonderzoek van de werkplaats Sociaal Domein (2016-2018) is uitgevoerd. Met dit onderzoek werpen wij licht op de invulling van dat beleidsideaal in de praktijk, door te bestuderen of en hoe professionals uit wijkteams samenwerken met uiteenlopende informele partijen. In deze rapportage wordt verslag gedaan van de bevindingen van het deelonderzoek dat binnen dit project is uitgevoerd in Oud Noord (Amsterdam Noord). Voor dit onderzoek zijn diepte-interviews afgenomen met professionals van Samen Doen teams, activeringsteams, de Ouder- en Kind Teams en de wijkzorgnetwerken in Oud Noord. Daarnaast zijn diepte interviews afgenomen met ‘Informele partijen’. ‘Informele partijen’ worden in dit onderzoek opgevat als een brede categorie van diverse spelers; uiteenlopend van sociale netwerken, vrijwilligers, actieve buurtbewoners, verenigingen, sociaal ondernemers en ervaringswerkers. Onze conclusie is dat in Oud Noord eerder sprake is co-existentie dan van hybridisering. Formele en informele partijen benadrukken vooral het verschil tussen henzelf en de andere partij in hun manier van omgaan met bewoners. Informele partijen stellen zich in dit gebied vaak op aan de kant van de bewoner, als belangenbehartiger van de bewoner ten opzichte van de formele partijen. Ze beschouwen zichzelf als een essentiële schakel om formele voorzieningen voor bewoners toegankelijk te maken. Die rol lijkt ontstaan in reactie op het lage vertrouwen dat verschillende groepen bewoners hebben richting het formele domein.
DOCUMENT
In het kunsten- en erfgoeddecreet werd een aparte categorie ‘Instellingen van de Vlaamse Gemeenschap’ opgenomen. Zij zouden een symboolfunctie en een sensibiliserende rol voor de artistieke gemeenschap en de gehele Vlaamse bevolking moeten vervullen. Bovendien moeten ze internationale topkwaliteit aanbieden. Door een gebrekkige collectieve opdrachtomschrijving weten deze Gemeenschapsinstellingen echter niet welke service van hen wordt verwacht en dit zowel naar de artistieke gemeenschap als de bredere samenleving toe. De vage taakomschrijving stelt de instellingen met dit uitzonderlijke statuut bovendien voor een distinctieprobleem. Waarin onderscheiden ze zich van andere kunstorganisaties in Vlaanderen die op een reguliere basis tijdelijk worden gesubsidieerd? Ten slotte signaleren de Gemeenschapsinstellingen een internationaal verifieerbare discrepantie tussen een symbolische en een economische, subsidiale erkenning. Door dit alles blijft hun positie vaag tot zelfs ambivalent. Met deze vaststellingen in het achterhoofd werd een essayopdracht geformuleerd. De centrale vragen die daarin gesteld werden luiden: wat is de opdracht, taak en positie van nationale kunstinstellingen? Hoe kunnen ze ideaaltypisch functioneren en hoe doen ze dat in het buitenland? Via een interpretatieve cultuursociologische weg, geschraagd met de inzichten van de kritische theorie werd een antwoord op het voorgelegde vraagstuk gezocht. Het opstel betreft dus geen benchmarking of kunstkritisch betoog. Wel werd via diepte-interviews met beleidsverantwoordelijken en vooral stafmedewerkers van voorbeeldorganisaties in Duitsland, Engeland, Finland, Nederland en Portugal naar mogelijke pistes gekeken.
DOCUMENT
