Abstract: Background: Chronic obstructive pulmonary disease (COPD) and asthma have a high prevalence and disease burden. Blended self-management interventions, which combine eHealth with face-to-face interventions, can help reduce the disease burden. Objective: This systematic review and meta-analysis aims to examine the effectiveness of blended self-management interventions on health-related effectiveness and process outcomes for people with COPD or asthma. Methods: PubMed, Web of Science, COCHRANE Library, Emcare, and Embase were searched in December 2018 and updated in November 2020. Study quality was assessed using the Cochrane risk of bias (ROB) 2 tool and the Grading of Recommendations, Assessment, Development, and Evaluation. Results: A total of 15 COPD and 7 asthma randomized controlled trials were included in this study. The meta-analysis of COPD studies found that the blended intervention showed a small improvement in exercise capacity (standardized mean difference [SMD] 0.48; 95% CI 0.10-0.85) and a significant improvement in the quality of life (QoL; SMD 0.81; 95% CI 0.11-1.51). Blended intervention also reduced the admission rate (relative ratio [RR] 0.61; 95% CI 0.38-0.97). In the COPD systematic review, regarding the exacerbation frequency, both studies found that the intervention reduced exacerbation frequency (RR 0.38; 95% CI 0.26-0.56). A large effect was found on BMI (d=0.81; 95% CI 0.25-1.34); however, the effect was inconclusive because only 1 study was included. Regarding medication adherence, 2 of 3 studies found a moderate effect (d=0.73; 95% CI 0.50-0.96), and 1 study reported a mixed effect. Regarding self-management ability, 1 study reported a large effect (d=1.15; 95% CI 0.66-1.62), and no effect was reported in that study. No effect was found on other process outcomes. The meta-analysis of asthma studies found that blended intervention had a small improvement in lung function (SMD 0.40; 95% CI 0.18-0.62) and QoL (SMD 0.36; 95% CI 0.21-0.50) and a moderate improvement in asthma control (SMD 0.67; 95% CI 0.40-0.93). A large effect was found on BMI (d=1.42; 95% CI 0.28-2.42) and exercise capacity (d=1.50; 95% CI 0.35-2.50); however, 1 study was included per outcome. There was no effect on other outcomes. Furthermore, the majority of the 22 studies showed some concerns about the ROB, and the quality of evidence varied. Conclusions: In patients with COPD, the blended self-management interventions had mixed effects on health-related outcomes, with the strongest evidence found for exercise capacity, QoL, and admission rate. Furthermore, the review suggested that the interventions resulted in small effects on lung function and QoL and a moderate effect on asthma control in patients with asthma. There is some evidence for the effectiveness of blended self-management interventions for patients with COPD and asthma; however, more research is needed. Trial Registration: PROSPERO International Prospective Register of Systematic Reviews CRD42019119894; https://www.crd.york.ac.uk/prospero/display_record.php?RecordID=119894
Background: The increase in life expectancy has brought about a higher prevalence of chronic illnesses among older people. Objectives: To identify common chronic illnesses among older adults, to examine the influence of such conditions on their Health-Related Quality of Life (HRQoL), and to determine factors predicting their HRQoL. Method: A population-based cross-sectional study was conducted involving 377 individuals aged 60 years and above who were selected using multi-stage sampling techniques in Olorunda Local Government, Osun State, Nigeria. Data were collected using an interviewer-administered questionnaire comprising socio-demographic characteristics, chronic illnesses, and the World Health Organization quality of life instrument (WHOQOL-BREF) containing physical health, psychological, social relationships, and environmental domains. Results: About half (51.5%) of the respondents reported at least one chronic illness which has lasted for 1–5 years (43.3%). The prevalence of hypertension was 36.1%, diabetes 13.9% and arthritis 13.4%. Respondents with chronic illness had significantly lower HRQoL overall and in the physical health, social relationships and the environmental domains (all p<0.05) compared to those without a chronic illness. Factors that predicted HRQoL include age, marital status, level of education, the presence of chronic illness and prognosis of the condition. Conclusion: This study concluded that chronic illness is prevalent in Nigerian older people and significantly influence their HRQoL. Age, marital status, and level of education were associated with HRQoL in this group.
Stimulating patients to approach their pain from a biopsychosocial perspective is central to chronic pain rehabilitation. However, conversations between patients and their healthcare professionals about the social and psychological factors that may contribute to the continuation of pain and disability can be challenging. The current scientific literature does not sufficiently pinpoint the difficulties in patient–practitioner interaction on chronic pain, and it falls short of answering the question of how a joint exploration of the social and psychological factors that might be involved in the patient’s pain and evolving disability can be enhanced. In this theoretical article, we introduce discursive psychology as a potentially valuable research perspective to gain a better understanding of the difficulties in patient–practitioner interaction in the context of chronic pain rehabilitation. Discursive psychology focuses on features of people’s talk (e.g. that of patients and practitioners) and is concerned with the social practices that people perform as part of a specific interactional context. In this paper, we provide an introduction to the main theoretical notions of discursive psychology. We illustrate how discursive psychological analyses can inform our understanding of the specific sensitivities in conversations between patients with chronic pain and their practitioners. Finally, we address how a better understanding of these sensitivities offers a gateway towards improving these conversations. Een belangrijk principe in revalidatie bij chronische pijn is de benadering van de pijn vanuit een biopsychosociaal perspectief. Het blijkt echter een uitdaging voor patiënten en behandelaars om de sociale en psychologische factoren die een rol spelen bij chronische pijn te bespreken. In de huidige wetenschappelijke literatuur is hier nog niet voldoende aandacht voor; en wordt geen perspectief geboden voor verbetering van de gezamenlijke verkenning van sociale en psychologische factoren. In dit theoretische artikel introduceren we discursieve psychologie als een mogelijk waardevol onderzoeksperspectief om een beter begrip tot stand te brengen van de complexiteit van interactie in de context van chronische pijn revalidatie. Discursieve psychologie richt zich op kenmerken van interactie, in het bijzonder de sociale praktijken die tot stand worden gebracht binnen een specifieke interactionele context. We beschrijven de belangrijkste theoretische principes van discursieve psychologie en illustreren hoe een DP analyse licht kan werpen op de specifieke gevoeligheden in conversaties tussen patiënten met chronische pijn en hun behandelaars. Tot slot bespreken we hoe een beter begrip van deze gevoeligheden een ingang biedt tot het verbeteren van deze conversaties.
Middels een RAAK-impuls aanvraag wordt beoogd de vertraging van het RAAK-mkb project Praktische Predictie t.g.v. corona in te halen. In het project Praktische Predictie wordt een prototype app ontwikkeld waarmee fysiotherapeuten in een vroeg stadium het chronisch worden van lage rugpijn kunnen voorspellen. Om chronische rugpijn te voorkomen is het belangrijk om in een vroeg stadium de kans hierop in te schatten door psychosociale en mogelijk andere risicofactoren op chronische pijnklachten te herkennen en hierop te interveniëren. Fysiotherapeuten zijn met deze vraag naar het lectoraat Werkzame factoren in Fysiotherapie en Paramedisch Handelen van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen gegaan en dit heeft aanleiding gegeven een onderzoek op te zetten waarin een dergelijke methodiek ontwikkeld wordt. De voorgestelde methodiek betreft een Clinical Decision Support Tool waarmee een geïndividualiseerde kans op chronische rugpijn kan worden bepaald gekoppeld aan een behandeladvies conform de lage rugpijn richtlijn. Hiervoor is eerst geïnventariseerd welke methoden fysiotherapeuten reeds gebruiken en welke in de literatuur worden genoemd. Op basis hiervan is een keuze gemaakt ten aanzien van data die digitaal verzameld worden in minimaal 16 fysiotherapiepraktijken waarbij patiënten gedurende 12 weken gevolgd worden. Met de verzamelde data worden met machine learning algoritmes ontwikkeld voor het berekenen van de kans op chroniciteit. De algoritmes worden ingebouwd in de Clinical Decision Support Tool: een gebruiksvriendelijke prototype app. Bij het ontwikkelen van de tool worden eindgebruikers (fysiotherapeuten en patiënten) intensief betrokken. Op deze manier wordt gegarandeerd dat de tool aansluit bij de wensen en behoeften van de doelgroep. De tool berekent de kans op chroniciteit en geeft een behandeladvies. Daarnaast kan de tool gebruikt worden om patiënten te informeren en te betrekken bij de besluitvorming. Vanwege de coronacrisis is er een aanzienlijke vertraging in de patiënten-instroom (doel n= 300) ontstaan die we met ondersteuning van een RAAK-impuls subsidie willen inlopen.
The main objective is to write a scientific paper in a peer-reviewed Open Access journal on the results of our feasibility study on increasing physical activity in home dwelling adults with chronic stroke. We feel this is important as this article aims to close a gap in the existing literature on behavioral interventions in physical therapy practice. Though our main target audience are other researchers, we feel clinical practice and current education on patients with stroke will benefit as well.
Chronische pijn is een groot, complex en duur probleem en heeft een grote impact op de kwaliteit van leven van patiënten, dagelijks functioneren, stemming en ziekteverzuim. Er zijn verschillende interventies ontwikkeld die met name gericht zijn op het beïnvloeden en veranderen van het gedrag waarbij zelfmanagement een belangrijke rol speelt. Echter het bestendigen van resultaten op lange termijn blijkt een groot probleem en leidt zelfs tot terugval naar “oud” gedrag waardoor patiënten opnieuw vaak kostbare hulp gaan zoeken. Er zijn twee additionele interventies ontwikkeld in een eerder RAAK-project (SOLACE) ter voorkoming van deze terugval: “Do It Your Self” en “Waarde gerichte Doelen” , echter de werkzaamheid van deze interventies op de lange termijn is niet onderzocht. Een eerste feasibility studie lijkt veelbelovend met positieve effecten naar de bruikbaarheid van deze interventies in de betrokken revalidatiecentra. Vanuit dit werkveld maar ook vanuit de patiënten kwam nadrukkelijk de vraag om deze interventies op effectiviteit te toetsen. Dit heeft geleid tot de onderzoeksvraag; “Is een additionele interventie (do it yourself en/of waarde gerichte doelen) gericht op het blijven toepassen van aangeleerde vaardigheden na een succesvol doorlopen pijn programma effectief in het bestendigen van de resultaten op de lange termijn en leidt dit tot een afname van het zorggebruik.” Het onderzoek wordt uitgevoerd in twee werkpakketten; (1) het ontwikkelen van een bruikbare app voor de ontwikkelde interventies in samenwerking met DIO Design en (2) een effectiviteit studie in de revalidatiecentra Adelante in Hoensbroek en Maastricht, Libra R&A locatie Weert en Heliomare Revalidatie in Wijk aan Zee. De doelstelling van het consortium is om de samen met zorgprofessionals, patiënten, beroepsvereniging en ontwerpers een product ter voorkoming van terugval verder te ontwikkelen en te toetsen. Na afronding van dit project zijn de op effectiviteit getoetste additionele interventies, DIY en WD, klaar om landelijk te worden uitgerold.
