Indecent exposure is often regarded as a nuisance offense and detailed studies into this topic are relatively rare. However, there is consensus that relatively high recidivism rates and risk of escalation to more severe offenses can be of serious concern among these perpetrators. This cohort study aims to increase our general knowledge on the basic characteristics of these offenses and includes all registered police cases of indecent exposure in the Netherlands between 2012 and 2020, including 6741 incidents, involving 4663 suspects and 3808 registered victims. This first study of a large cohort over a long period of time describes the basic characteristics of these incidents, the perpetrators and their victims, and visualizes the results to explore trends over time. Results show that a modal indecent exposure incident is perpetrated by a 25-year-old male, on foot, on a public road, on a Wednesday afternoon in July, masturbating and directing his genitals intentionally toward a 13-year-old girl. The age distribution of victims shows remarkable similarity to victims of sexual assault. Compared to the first year of the period studied, the number of annually reported incidents gradually declined to half in the last year of the study. Findings are discussed in light of the most prominent theories on exhibitionism. Issues and suggestions relevant to apprehension and treatment of perpetrators are identified and discussed.
BACKGROUND: Increasing evidence indicates the potential benefits of restricted fluid management in critically ill patients. Evidence lacks on the optimal fluid management strategy for invasively ventilated COVID-19 patients. We hypothesized that the cumulative fluid balance would affect the successful liberation of invasive ventilation in COVID-19 patients with acute respiratory distress syndrome (ARDS).METHODS: We analyzed data from the multicenter observational 'PRactice of VENTilation in COVID-19 patients' study. Patients with confirmed COVID-19 and ARDS who required invasive ventilation during the first 3 months of the international outbreak (March 1, 2020, to June 2020) across 22 hospitals in the Netherlands were included. The primary outcome was successful liberation of invasive ventilation, modeled as a function of day 3 cumulative fluid balance using Cox proportional hazards models, using the crude and the adjusted association. Sensitivity analyses without missing data and modeling ARDS severity were performed.RESULTS: Among 650 patients, three groups were identified. Patients in the higher, intermediate, and lower groups had a median cumulative fluid balance of 1.98 L (1.27-7.72 L), 0.78 L (0.26-1.27 L), and - 0.35 L (- 6.52-0.26 L), respectively. Higher day 3 cumulative fluid balance was significantly associated with a lower probability of successful ventilation liberation (adjusted hazard ratio 0.86, 95% CI 0.77-0.95, P = 0.0047). Sensitivity analyses showed similar results.CONCLUSIONS: In a cohort of invasively ventilated patients with COVID-19 and ARDS, a higher cumulative fluid balance was associated with a longer ventilation duration, indicating that restricted fluid management in these patients may be beneficial. Trial registration Clinicaltrials.gov ( NCT04346342 ); Date of registration: April 15, 2020.
Objective: This study aims to assess the comparative effectiveness of a conventional splitting needle or a peelable cannula vs. the modified Seldinger technique (MST) by utilizing a dedicated micro-insertion kit across various clinically significant metrics, including insertion success, complications, and catheter-related infections. Methods: We conducted a retrospective observational cohort study using an anonymized data set spanning 3 years (2017-2019) in a large tertiary-level neonatal intensive care unit in Qatar. Results: A total of 1,445 peripherally inserted central catheter (PICC) insertion procedures were included in the analysis, of which 1,285 (89%) were successful. The primary indication for insertion was mainly determined by the planned therapy duration, with the saphenous vein being the most frequently selected blood vessel. The patients exposed to MST were generally younger (7 ± 15 days vs. 11 ± 26 days), but exhibited similar mean weights and gestational ages. Although not statistically significant, the MST demonstrated slightly higher overall and first-attempt insertion success rates compared to conventional methods (91 vs. 88%). However, patients undergoing conventional insertion techniques experienced a greater incidence of catheter-related complications (p < 0.001). There were 39 cases of catheter-related bloodstream infections (CLABSI) in the conventional group (3.45/1,000 catheter days) and eight cases in the MST group (1.06/1,000 catheter days), indicating a statistically significant difference (p < 0.001). Throughout the study period, there was a noticeable shift toward the utilization of the MST kit for PICC insertions. Conclusion: The study underscores the viability of MST facilitated by an all-in-one micro kit for neonatal PICC insertion. Utilized by adept and trained inserters, this approach is associated with improved first-attempt success rates, decreased catheter-related complications, and fewer incidences of CLABSI. However, while these findings are promising, it is imperative to recognize potential confounding factors. Therefore, additional prospective multicenter studies are recommended to substantiate these results and ascertain the comprehensive benefits of employing the all-in-one kit.
LINK
Low back pain is the leading cause of disability worldwide and a significant contributor to work incapacity. Although effective therapeutic options are scarce, exercises supervised by a physiotherapist have shown to be effective. However, the effects found in research studies tend to be small, likely due to the heterogeneous nature of patients' complaints and movement limitations. Personalized treatment is necessary as a 'one-size-fits-all' approach is not sufficient. High-tech solutions consisting of motions sensors supported by artificial intelligence will facilitate physiotherapists to achieve this goal. To date, physiotherapists use questionnaires and physical examinations, which provide subjective results and therefore limited support for treatment decisions. Objective measurement data obtained by motion sensors can help to determine abnormal movement patterns. This information may be crucial in evaluating the prognosis and designing the physiotherapy treatment plan. The proposed study is a small cohort study (n=30) that involves low back pain patients visiting a physiotherapist and performing simple movement tasks such as walking and repeated forward bending. The movements will be recorded using sensors that estimate orientation from accelerations, angular velocities and magnetometer data. Participants complete questionnaires about their pain and functioning before and after treatment. Artificial analysis techniques will be used to link the sensor and questionnaire data to identify clinically relevant subgroups based on movement patterns, and to determine if there are differences in prognosis between these subgroups that serve as a starting point of personalized treatments. This pilot study aims to investigate the potential benefits of using motion sensors to personalize the treatment of low back pain. It serves as a foundation for future research into the use of motion sensors in the treatment of low back pain and other musculoskeletal or neurological movement disorders.
Ballet en moderne dans zijn een vorm van topsport. De druk op dansers is enorm. Lange en intensieve werkdagen, veel reizen en verschillende werkplekken maken het lastig om lichaam en geest goed te verzorgen. Hierdoor liggen blessures en mentale klachten op de loer. Nederlandse dansgezelschappen willen meer aandacht gaan besteden aan preventieve maatregelen om fysieke en mentale problemen bij hun dansers te voorkomen. Het ontbreekt hen echter aan kennis en kunde om dit innovatieve vraagstuk op te kunnen pakken. Het Nationale Ballet en het Scapino Ballet hebben het lectoraat Performing Arts Medicine van Codarts (Hogeschool voor de Kunsten Rotterdam) benaderd om antwoord te krijgen op de vraag hoe dansers op de hoogste podia, op gezonde wijze, hun beste performance kunnen laten zien. Gezamenlijk is deze praktijkvraag omgevormd naar drie onderzoeksdoelstellingen: 1. Opstellen van meetinstrumenten om de fysieke en mentale gezondheid van dansers te screenen en te monitoren; 2. Ontwerpen van een web-based systeem dat automatisch en real-time informatie uit de ontwikkelde meetinstrumenten kan inlezen, analyseren en interpreteren; 3. Ontwikkelen van een Fit to Perform protocol dat aanbevelingen geeft ten aanzien van het verbeteren van de fysieke en mentale gesteldheid van de danser. Het consortium bestaat uit de volgende organisaties: - Praktijkgerichte onderzoeksinstellingen: Codarts Rotterdam en Hogeschool van Amsterdam; - Universiteiten: ErasmusMC, Technische Universiteit Eindhoven en Vrije Universiteit Amsterdam; - Praktijkinstellingen: Het Nationale Ballet en het Scapino Ballet; - Overige instellingen: het Nederlands Paramedisch Instituut (NPi) en het Nationale Centrum Performing Arts (NCPA). Bij de samenstelling van het consortium is gekozen voor een goede mix tussen praktijkorganisaties, onderzoeksinstituten en onderwijsinstellingen. Daarnaast is er sprake van cross-sectorale samenwerking doordat kennis vanuit de podiumkunsten, sport, gezondheidszorg, onderwijs en technologie met elkaar verbonden wordt.
Aanleiding Mede door de vergrijzing groeit de zorgvraag in Nederland. Tegelijkertijd vallen veel verpleegkundigen uit door fysieke en mentale arbeidsbelasting. Dit begint al tijdens de opleiding/aan de start van de loopbaan. Dreigende arbeidstekorten en decentralisatie in de zorg vragen om verpleegkundigen die regie kunnen voeren over hun eigen werkgerelateerde gezondheid. Er is nog weinig wetenschappelijke kennis over het vroegtijdig signaleren en aanpakken van uitval onder verpleegkundigen. Bovendien hapert de invoer van effectieve interventies. Daarom willen zorginstellingen, verpleegkunde-opleidingen en wetenschappelijke organisaties onderzoek doen naar de oorzaken van uitval en een instrument ontwikkelen om problemen vroegtijdig te herkennen en te ondervangen. Doelstelling Het consortium wil een wetenschappelijk en praktisch onderbouwd instrumentarium ontwikkelen voor het signaleren van risicofactoren, gezondheidsproblemen, productiviteitsverlies en uitval bij stagiairs en beginnende verpleegkundigen, met daaraan gekoppeld effectieve preventieve interventies voor in de onderwijs- en stagepraktijk. Het programma kent twee fases. 1) literatuuronderzoek, kwalitatief onderzoek naar nog onbekende risicofactoren en longitudinaal cohortonderzoek vormen de basis voor een signaleringsinstrument/predictiemodel. In het cohortonderzoek worden van 750 (aankomend) verpleegkundigen 2,5 jaar de determinanten voor uitval gemonitord. In expertmeetings selecteert men vervolgens 6 evidencebased interventies. 2) het onderzoeksteam pre-test deze interventies op eerste haalbaarheid bij studenten verpleegkunde met risico. De 2 kansrijkste interventies, één voor mentale en één voor fysieke werkbelasting, worden in pilots op effectiviteit getoetst. In het onderzoek zet men de psychometrisch beproefde meetinstrumenten in van de European Nurses Early Exit Study (online enquêtes), aangevuld met inzichten uit interviews, fysieke metingen en praktijkobservaties. Beoogde resultaten De beoogde resultaten van het project zijn: " inzicht in de fysieke en mentale problemen van verpleegkundigen; " een gevalideerd predictiemodel voor geïndiceerde preventie in de zorg; " good practices en een kant-en-klare webapplicatie voor vroegsignalering met interventies in het stageonderwijs en het werkveld om uitval te voorkomen; " valorisatie van kennis in co-creatie met studenten, zorginstellingen en zorgprofessionals in de regio; " kennisinput voor de opleidingen Nurse practitioner, Verpleegkunde, Arbeid en Gezondheid, HRM. Een grote groep studenten is respondent in het onderzoek. In de uitvoering participeren ook studenten en daarnaast onder meer lectoren, onderzoekers en docenten van Hogeschool Rotterdam en twee promovendi. Voor de wetenschappelijke disseminatie worden refereerbijeenkomsten en presentaties gehouden op internationale congressen, en proefschriften en artikelen geschreven gepubliceerd. De verspreiding onder maatschappelijke partners gebeurt via vakpublicaties, expertmeetings en een slotsymposium. Met internationale partners uit het netwerk worden mogelijkheden verkend voor internationale parallelstudies.
