Community care is becoming increasingly important. In the Netherlands, the percentage of people over the age of 65 is expected to increase to 22% by 2025, leading to more elderly patients, often with long-term and complex health problems (multimorbidity). Because many of these patients continue to live at home until a very old age, nurses are increasingly working outside of institutions. The 17 Dutch Bachelor nursing programmes responded to this development with a new national education profile 'Bachelor Nursing 2020 (BN2020)’ with more elements of community care. However, despite the increase in extramural care, the Dutch labour market has a shortage of community nurses with higher professional education qualifications, partly because most nursing students focus on the general hospital setting as the environment for their future career. Whether this is based on a perception of community care that deters making this choice has never been systematically investigated. It is also unclear whether a more community-oriented curriculum will better equip students for working in community care. In response to these issues, the nursing programme at the Amsterdam University of Applied Sciences (AUAS) redesigned its curriculum to include more elements of community care. Three perspectives were chosen for the redesign: (1) the influence of lecturers as role models, (2) positive placement experiences, and (3) five new ‘community-based’ themes in education. These new themes are as follows: patient self-management, shared decision-making, collaboration with the patients’ social system, healthcare technology, and allocation of care. The redesign also includes a ‘paved way’ into community care in the form of a coherent and attractive programme for interested students.This thesis describes whether and how the curriculum-redesign within higher professional education in nursing can be effective in terms of (1) stimulating a positive perception of community care and (2) realising a form of community care in line with the new themes in BN2020. In other words, that students will base choices in their actions/nursing interventions on these new themes in the education profile.
The aim of this constructive study was to develop model-based principles to provide guidance to managers and policy makers when making decisions about team size and composition in the context of home healthcare. Six model-based principles were developed based on extensive data analysis and in close interaction with practice. In particular, the principles involve insights in capacity planning, travel time, available effective capacity, contract types, and team manageability. The principles are formalized in terms of elementary mathematical models that capture the essence of decision-making. Numerical results based on real-life scenarios reveal that efficiency improves with team size, albeit more prominently for smaller teams due to diminishing returns. Moreover, it is demonstrated that the complexity of managing and coordinating a team becomes increasingly more difficult as team size grows. An estimate for travel time is provided given the size and territory of a team, as well as an upper bound for the fraction of full-time contracts, if split shifts are to be avoided. Overall, it can be concluded that an ideally sized team should serve (at least) around a few hundreds care hours per week.
Bridging the gap between hospital and primary care is important as transition from one healthcare setting to another increases the risk on drug-related problems and consequent readmissions. To reduce those risks, pharmacist interventions during and after hospitalization have been frequently studied, albeit with variable effects. Therefore, in this manuscript we propose a three phase approach to structurally address post-discharge drug-related problems. First, hospitals need to transfer up-todate medication information to community pharmacists. Second, the key phase of this approach consists of adequate follow-up at the patients’ home. Pharmacists need to apply their clinical and communication skills to identify and analyze drug-related problems. Finally, to prevent and solve identified drug related problems a close collaboration within the primary care setting between pharmacists and general practitioners is of utmost importance. It is expected that such an approach results in improved quality of care and improved patient safety.
Het Godivapp Applied in Pediatric Primary care (GoAPP) project ontwikkelt, onderzoekt en realiseert de implementatie van een e-health applicatie voor uitwisseling van videomateriaal in zelfstandige praktijken (MKB) in de eerstelijnsgezondheidszorg. Voor een goede analyse van bewegingsproblemen bij baby?s uit risicogroepen is het van belang de motorische ontwikkeling te meten en te volgen in de tijd. Kinderfysiotherapeuten gebruiken hiervoor een observatie-instrument, de Alberta Infant Motor Scale (AIMS). In 2014 en 2015 heeft de GODIVA-onderzoeksgroep (GrOss motor Development of Infants using home Video registration with the AIMS) van Hogeschool Utrecht een methode ontworpen, waarbij de ontwikkeling gevolgd kan worden aan de hand van video?s gemaakt door ouders. De methode wordt door professionals gezien als een aanvulling op bestaande methoden, die het monitoring van kinderen doelmatiger en transparanter maakt. De methode past uitstekend in de huidige e-health ontwikkeling en zelfmanagement/empowerment van ouders. Voor research met de videomethode is een prototype applicatie ontwikkeld waarmee op veilige wijze de filmbeelden verstuurd kunnen worden en opgeslagen. Het prototype is nog niet geschikt voor gebruik binnen de beroepspraktijk. Eerstelijns Kinderfysiotherapiepraktijken zouden graag de applicatie gebruiken. Zij verwachten dat het een waardevolle uitbreiding is van hun mogelijkheden en een kans om als praktijk te innoveren. Zij zien, als zelfstandige ondernemers, echter ook belemmeringen, zoals ICT-ondersteuning en een passende tarifering van een videoconsult. Voor deze kleine bedrijven spelen ook betaalbaarheid en gebruiksgemak een essentiële rol. Binnen GoAPP zijn vijf perspectieven voor innovatie en implementatie van e-health bij elkaar gebracht: eindgebruikers, zorginhoudelijk, harde technologie, zachte technologie en bedrijfskundig perspectief. Georganiseerd rondom drie werkpakketten wordt interdisciplinair onderzoek gedaan naar (1) optimalisatie van het videoportal, (2) implementatie, en (3) bedrijfskundige haalbaarheid, via ontwerpgericht onderzoek, literatuuronderzoek, implementatieanalyse en business-case onderzoek. Een vierde werkpakket richt zich op doorgroei van het netwerk kinderfysiotherapeuten naar een Community of Practice. Doel: Een innovatieve videomethode voor het observeren van de motoriek van zuigelingen, geschikt voor eerstelijnspraktijken kinderfysiotherapie, met een passend implementatieplan en business modelling.
