Gesprek over esthetiek en organisaties waarbij gereflecteerd wordt op de muziek van John Cage.
DOCUMENT
De titel van het boek Van meme tot mainstream: internetkunst, esthetiek en offline luxe in een postdigitale wereld, verwijst naar een van de meest karakteristieke eigenschappen van onze tijd: de kracht van het internet die ervoor zorgt dat iets in een fractie van een seconde de wereld over kan gaan en alle aandacht op zich weet te vestigen, om vervolgens net zo snel weer te verdwijnen in het digitale universum. Deze viraliteit is een eigenschap die onze huidige westerse samenleving, kunst en cultuur sterk beïnvloedt. Van internetkunst post-internet, het onderzoeksproject The New Aesthetic, tot de laatste ‘offline als luxe’-trend. In Van meme tot mainstreamneemt Nadine Roestenburg je mee in haar gedachten, verbazing, fascinaties en ontdekkingen die voortkomen uit persoonlijke ervaringen, observaties en onderzoek. Volgens haar kunnen kunstenaars die zich bezighouden met (de impact van) het internet en digitale technologie ons nieuwe inzichten geven. De kunstenaars die worden besproken in Van meme tot mainstreamzoeken de grenzen op van de technologie, proberen de technologie te doorgronden of af te breken, om haar vervolgens op een andere manier weer in elkaar te zetten. Zij reflecteren op fenomenen waar we bewust, of onbewust, allemaal mee te maken hebben. Zij kunnen ons anders naar de wereld laten kijken. Nu de digitale revolutie voorbij is, is het tijd om terug te kijken op de veranderingen van de afgelopen jaren. En ruimte te creëren voor reflectie, waarin we kunnen beoordelen hoe we met onze technologieën om willen gaan en bedenken hoe we willen dat de technologieën er in de toekomst uit zullen zien.
DOCUMENT
Over de voorkeur voor de esthetiek van de zogenaamde neokatholieken
DOCUMENT
Dit proefschrift onderzoekt de manieren waarop affectieve reacties op lichamen met een handicap worden gerepresenteerd en hoe dit ons uitnodigt om deze lichamen esthetisch te lezen. Ik stel dat deze affectieve impact begrepen kan worden als een ‘affordance’, een term die ik gebruik om te beschrijven hoe de verschijning van en interactie met gehandicapte lichamen affectieve reacties teweegbrengt, zoals angst, verwondering of walging. Ik bestudeer de relatie tussen representatie en affectieve reacties via literatuur en andere kunstvormen. Door middel van close readings van literaire teksten en kunstwerken biedt dit proefschrift een alternatief voor het zogenaamde modeldenken - een benadering die categorisering benadrukt. In plaats daarvan stel ik een lezing voor die zich richt op hoe lichamelijke capaciteiten cultureel en sociaal vertaald worden in (on)vermogens. In tegenstelling tot taxonomische benaderingen die categoriseren en generaliseren, maakt deze methode het mogelijk om van het bijzondere naar het private te gaan. Kunstwerken, hoewel vatbaar voor generalisatie, benadrukken hun uniciteit en weerstaan categorisering. Door te analyseren hoe verschillende kunstvormen gehandicapte lichamen representeren, geeft dit proefschrift een nieuwe dimensie aan het begrijpen van onze emotionele reacties en de esthetische waardering van lichamelijke diversiteit.
MULTIFILE
Kunst ontwricht, community art verbindt. Klopt deze tweedeling, of is dit een schijntegenstelling?
DOCUMENT
A-footprint is een internationaal gezamenlijk onderzoeks- en innovatie initiatief van 13 kennisinstellingen en orthopedische bedrijven. Het doel is om nieuwe voetorthesen (VO) en enkel-voetorthese (EVO) te ontwikkelen voor veel voorkomende aandoeningen. Het gehele proces van digitaal aanmeten, het digitaal verwerken, maar ook simuleren, tot en met het met behulp van snelle productietechnieken vervaardigen van EVO’s, wordt hierbij meegenomen. Het doel is om een systeem te ontwikkelen dat het mogelijk maakt om een individueel naar maat, op vorm (geometrie voor de pasvorm, comfort en esthetiek) en functie (vanuit biomechanisch oogpunt) orthopedische schoen of enkel-voetorthese te kunnen leveren. Een snelle beschikbaarheid voor cliënt op een kosten- efficiënte basis is het uitgangspunt.
DOCUMENT
Podcast In deze nieuwe aflevering ga ik in gesprek met Hanke Drop en Joop Berding over een onconventionele maar fundamentele vraag: Kan schoonheid een ideaal zijn in het onderwijs? Wat betekent het om het concept van schoonheid een serieuze plek te geven binnen het curriculum, de pedagogiek en de dagelijkse onderwijspraktijk? We onderzoeken hoe schoonheid zich verhoudt tot kunst, pedagogische idealen en de ontwikkeling van verbeeldingskracht bij kinderen. Wat gebeurt er wanneer scholen niet alleen gericht zijn op kennisoverdracht, maar ook op het stimuleren van creativiteit, makerschap en betekenisvolle ervaringen? Is het artistieke proces wellicht even belangrijk – of zelfs belangrijker – dan het eindproduct? Hanke en Joop reflecteren op het belang van ‘maken’ in relatie tot denken en leren, met inspiratie uit onder andere het werk van Hannah Arendt. We bespreken de rol van de leraar als begeleider van esthetische ervaringen, en hoe kunst ruimte kan creëren voor spel, verwondering en morele vorming binnen het onderwijs. Ook komt de spanning aan bod tussen onderwijs als vormingsproces en het toenemende economische denken, waarbij efficiëntie, meetbaarheid en resultaat centraal staan. Wat betekent dat voor ruimte voor schoonheid en creativiteit in het curriculum? Luister (of kijk) mee – en laat vooral weten wat schoonheid voor jóu in het onderwijs betekent!
LINK
Tuinvergroening is een belangrijk onderdeel van de aanpak van (stedelijke) maatregelen tegen klimaatverandering en biodiversiteitsverlies. De achtertuin kan als het ware fungeren als een plek waar klimaatadaptie en natuurherstel op microniveau kan plaatsvinden. Ook al bestaan er veel interventiemethodes zoals groene tuintips en adviezen, is het belangrijk om deze te specificeren en tekoppelen aan de belevingswereld van verschillende tuinbezitters. Binnen het projectburgerwetenschappelijke participatieproject Pientere Tuinen rondom tuinvergroening is er de wens om een beter beeld te krijgen van de motivaties en belemmeringen. In opvolging van een kwantitatief onderzoek onder projectdeelnemers doet dit rapport verslag van een opvolging op basis van interviews met zeven tuinbezitters in de Regenboogbuurt, Almere als case study. Deze bewoners is gevraagd wat hun motiveert of tegenhoudt rondom de inrichting van de achtertuin om een beterbeeld te krijgen waar mogelijke barrières liggen rondom vergroening.
DOCUMENT
Our planet’s ecology and society are on a collision course, which manifests due to a contradiction in the assumptions of unlimited material growth fueling the linear economic paradigm. Our closed planetary ecosystem imposes confined amounts of space and a finite extent of resources upon its inhabitants. However, practically all the economic perspectives have been defiantly neglecting these realities, as resources are extracted, used and disposed of reluctantly (Ellen MacArthur Foundation 2015). The circular economy attempts to reconcile the extraction, production and usage of goods and resources with the limited availability of those resources and nature’s regenerative capabilities This perspective entails a shift throughout the supply chain, from material science (e g non-toxic, regenerative biomaterials) to novel logistical systems (e g low-carbon reverse logistics). Because of this, the circular economy is often celebrated for its potential environmental benefits and its usefulness as a blueprint for sustainable development (Ellen MacArthur Foundation 2017). Unfortunately, the promise of the circular economy aiming at enhanced sustainability through restorative intent and design (McDonough & Braungart 2010), is often inhibited by institutional barriers posed by the current linear economy of take, make, use and waste (Ghisellini et al. 2016). Underlying those barriers our cultural paradigm celebrates consumerism, exponential growth and financial benefit instead of human values such as diversity, care and trust. Based on a mapping exercise of the circular economy discourse in the Netherlands and an overview of international (academic) literature (Van den Berg 2020) supplemented with collaborative co-creation sessions, visiting events, conferences, giving talks and classes, we have defined a gap leading to the focus of the Professorship. First, we highlight the importance of a process approach in studying the transition from a linear to a circular economy, which is why we use the verb ‘entrepreneuring’ as it indicates the movement we collectively need to make. The majority of work in the field is based on start-ups and only captures snapshots while longitudinal and transition perspectives - especially of larger companies - are missing (Merli et al. 2019; Geissdoerfer et al. 2018; Bocken et al. 2014). We specifically adopt an entrepreneurship-as-practice lens (Thompson, Verduijn & Gartner 2020), which allows us to trace the doings – as opposed to only the sayings - of organizations involved in circular innovation. Such an approach also enables us to study cross-sector and interfirm collaboration, which is crucial to achieve ecosystem circularity (Raworth 2019). As materials flow between actors in a system, traditional views of ‘a value chain’ slowly make way for an ecosystem or value web perspective on ‘organizing business’. We summarize this first theme as ‘entrepreneurship as social change’ broadening dominant views of what economic activity is and who the main actors are supposed to be (Barinaga 2013; Calás, Smircich & Bourne 2009; Steyaert & Hjorth 2008; Nicholls 2008). Second, within the Circular Business Professorship value is a big word in two ways. First of all, we believe that a transition to a circular economy is not just a transition of materials, nor technologies - it is most of all a transition of values We are interested in how people can explore their own agency in transitioning to a circular economy thereby aligning their personal values with the values of the organization and the larger system they are a part of Second, while circularity is a broad concept that can be approached through different lenses, the way in which things are valued and how value is created and extracted lies at the heart of the transition (Mazzucato 2018). If we don’t understand value as collectively crafted it will be very hard to change things, which is why we specifically focus on multiplicity and co-creation in the process of reclaiming value, originating from an ethics of care Third, sustainability efforts are often concerned with optimization of the current – linear – system by means of ecoefficient practices that are a bit ‘less bad’; using ’less resources’, causing ‘less pollution’ and ‘having less negative impact’. In contrast, eco-effective practices are inherently good, departing from the notion of abundance: circular thinking celebrates the abundance of nature’s regenerative capacities as well as the abundance of our imagination to envision new realities (Ellen MacArthur Foundation 2015). Instead of exploiting natural resources, we should look closely in order to learn how we can build resilient self-sustaining ecosystems like the ones we find in nature. We are in need of rediscovering our profound connection with and appreciation of nature, which requires us to move beyond the cognitive and employ an aesthetic perspective of sustainability This perspective informs our approach to innovating education: aesthetics can support deep sustainability learning (Ivanaj, Poldner & Shrivastava 2014) and contribute to facilitating the circular change makers of the future. The current linear economy has driven our planet’s ecology and society towards a collision course and it is really now or never: if we don’t alter the course towards a circular economy today, then when? When will it become urgent enough for us to take action? Which disaster is needed for us to wake up? We desperately need substitutes for the current neo-liberal paradigm, which underlies our linear society and prevents us from becoming an economy of well-being In Entrepreneuring a regenerative society I propose three research themes – ‘entrepreneurship as social change’, ‘reclaiming value’ and ‘the aesthetics of sustainability’ – as alternative ways of embracing, studying and co-creating such a novel reality. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/kim-poldner-a003473/
MULTIFILE
