Ruim tweederde van de sociale professionals heeft de impact van covid-19 als belastend ervaren. Ze zouden zich goed geholpen voelen met een ethische handreiking.
Organisaties zouden meer aandacht moeten besteden aan ethische dilemma’s. Dat betogen onderzoekers van de Hogeschool Utrecht. Zij ondervroegen twintig professionals over de morele referentiekaders in hun werk.
Voor veel mensen is het internet inmiddels een medium dat niet meer weg te denken valt uit hun dagelijks leven. Wereldwijd gaat het aantal mensen dat beschikt over een internet-aansluiting, naar de 500 miljoen. In ons land maken ruim acht miljoen mensen minstens eenmaal per kwartaal gebruik van het internet. Een groot gedeelte van deze mensen gebruikt het web ook voor hun informatievoorziening. Dat kan door digitale kranten te raadplegen; vrijwel alle dagbladen hebben een online versie waartoe men wereldwijd toegang heeft en die (nu nog) gratis toegankelijk zijn. Daarnaast zijn er talrijke nieuwssites die niet zijn voortgekomen uit de traditionele dagblad- of omroepsector en die, enkel drijvend op inkomsten uit reclameboodschappen, dagelijks hun algemeen of gespecialiseerd nieuws brengen. Zo is inmiddels naast de dagblad-, radio- en televisiejournalistiek een nieuwe, vierde vorm van journalistiek ontstaan met eigen kenmerken als interactiviteit en hypertextualiteit. Brengt deze nieuwe vorm van journalistiek ook nieuwe morele vragen met zich mee die kenmerkend zijn voor deze manier van journalistiek bedrijven? Of zijn het de klassieke kwesties, nu in een elektronisch jasje? En hoe gaat de journalistieke beroepsgroep om met eventuele nieuwe vragen? Welke antwoorden hierop zijn inmiddels geformuleerd? Welke vormen van zelfregulering zijn of worden ontwikkeld? Dat zijn de vragen die centraal staan in de publicatie "Internetjournalistiek, nieuwe ethische vragen?" van Huub Evers, hoofddocent media-ethiek aan Fontys Hogeschool Journalistiek Tilburg en docent communicatie-ethiek aan de UvA.
LINK
In de nasleep van de toeslagenaffaire (2017) staan publieke dienstverleners meer dan ooit voor de uitdaging om op menswaardige wijze dienstverlening te bieden. Met name in reguliere werkprocessen en klantsystemen die op grote schaal dienstverlening bieden, wordt de zogenaamde ‘Menselijke Maat’ vaak nog onvoldoende geboden. Digitale toepassingen worden daarbij eerder gezien als oorzaak (‘computer says no’) dan als oplossing. Waar de menselijke maat ontbreekt, en dienstverlening mogelijk afkoerst op onmenselijke behandeling of beknellende leefsituaties, ontwikkelen gemeentes en uitvoeringsorganisaties maatwerkoplossingen voor individuele casuïstiek, zoals bijvoorbeeld maatwerkateliers. De effectiviteit van dit soort oplossingen is hoog, echter is de capaciteit beperkt doordat het beroep doet op intensieve, persoonlijke inzet en betrokkenheid van ervaren medewerkers. Deze initiatieven vragen ook veel van de beleidsmatige, ethische en humane besluitvaardigheid van medewerkers, bijvoorbeeld bij het vinden van de juiste balans tussen individueel maatwerk en rechtvaardigheid voor allen; dilemma’s die veelal in collegiaal overleg worden geadresseerd. Vanwege deze beperkte reikwijdte van maatwerkoplossingen zijn publieke organisaties op zoek naar het potentieel van digitalisering als sleuteltechnologie om de menselijke maat kunnen bieden in reguliere werkprocessen en eerstelijns burgerinteracties. Op deze vraag richt voorliggend project zich. Uit eerder RAAK-Publiek onderzoek weten we dat het mogelijk is om digitaal persoonlijke en proactieve dienstverlening te bieden. Via een ontwerpgerichte, multidisciplinaire onderzoekaanpak, met en voor professionals werkzaam in de dienstverlening naar burgers, gaan we nu een stap verder richting het bieden van handelingsperspectief voor professionals richting schaalbare, digitale, en menswaardige dienstverlening. Vanuit inzichten in de belangen van burgers, medewerkers en organisaties met betrekking tot menselijke maat worden, in co-creatie met consortiumpartners, iteratief procesinterventies en interactieontwerpen ontwikkeld en getest. Het project resulteert in een praktische handleiding met ontwerprichtlijnen en -proces voor professionals werkzaam bij publieke dienstverleners om, in hun eigen context, innovatieve digitale oplossingen voor schaalbare dienstverlening vanuit menselijke maat vorm te geven.
Voeding en Gezondheid is een belangrijk maatschappelijk thema en een aanzienlijk deel van de Nederlandse economie betreft dit domein (voedselproductie, gezondheidszorg). Er zijn inmiddels veel lectoren in de Nederlandse Hogescholen actief die zich met dit thema bezig houden. Veel van hen werken samen in - vaak - regionale ''kennisinstelling-overheden- bedrijfsleven'' samenwerkingsverbanden of participeren in diverse onderlinge kenniskringen of het Center of Expertise Food. Met deze aanvraag willen deze lectoren de krachten bundelen, meer synergie realiseren in de onderzoeksprogrammering, de kwaliteit van het toegepaste onderzoek verbeteren en meer zichtbaar zijn naar maatschappij en economie.
