Background: The population ageing in most Western countries leads to a larger number of frail older people. These frail people are at an increased risk of negative health outcomes, such as functional decline, falls, institutionalisation and mortality. Many approaches are available for identifying frailty among older people. Researchers most often use Fried and colleagues’ description of the frailty phenotype. The authors describe five physical criteria. Other researchers prefer a combination of measurements in the social, psychological and/or physical domains. The aim of this study is to describe the levels of social, psychological and physical functioning according to Fried’s frailty stages using a large cohort of Dutch community-dwelling older people. Methods: There were 8,684 community-dwelling older people (65+) who participated in this cross-sectional study. Based on the five Fried frailty criteria (weight loss, exhaustion, low physical activity, slowness, weakness), the participants were divided into three stages: non-frail (score 0), pre-frail (score 1–2) and frail (score 3–5). These stages were related to scores in the social (social network type, informal care use, loneliness), psychological (psychological distress, mastery, self-management) and physical (chronic diseases, GARS IADL-disability, OECD disability) domains. Results: 63.2 % of the participants was non-frail, 28.1 % pre-frail and 8.7 % frail. When comparing the three stages of frailty, frail people appeared to be older, were more likely to be female, were more often unmarried or living alone, and had a lower level of education compared to their pre-frail and non-frail counterparts. The difference between the scores in the social, psychological and physical domains were statistically significant between the three frailty stages. The most preferable scores came from the non-frail group, and least preferable scores were from the frail group. For example use of informal care: non-frail 3.9 %, pre-frail 23.8 %, frail 60.6 %, and GARS IADL-disability mean scores: non-frail 9.2, pre-frail 13.0, frail 19.7. Conclusion: When older people were categorised according to the three frailty stages, as described by Fried and colleagues, there were statistically significant differences in the level of social, psychological and physical functioning between the non-frail, pre-frail and frail persons. Non-frail participants had consistently more preferable scores compared to the frail participants. This indicated that the Fried frailty criteria could help healthcare professionals identify and treat frail older people in an efficient way, and provide indications for problems in other domains.
Frailty in older adults is an increasing burden for public health, both globally as well as in The Netherlands. To focus on frailty prevention from a public health perspective, a clear understanding of frailty prevalence is needed.
Objective: The Tilburg Frailty Instrument (TFI) is an instrument for assessing frailty in community-dwelling older people. Since its development, many studies have been carried out examining the psychometric properties. The aim of this study was to provide a review of the main findings with regard to the reliability and validity of the TFI. Methods: We conducted a literature search in the PubMed and CINAHL databases on May 30, 2020. An inclusion criterion was the use of the entire TFI, part B, referring to the 15 components. No restrictions were placed on language or year of publication. Results: In total, 27 studies reported about the psychometric properties of the TFI. By far, most of the studies (n = 25) were focused on community-dwelling older people. Many studies showed that the internal consistency and test–retest reliability are good, which also applies for the criterion and construct validity. In many studies, adverse outcomes of interest were disability, increased health-care utilization, lower quality of life, and mortality. Regarding disability, studies predominantly show results that are excellent, with an area under the curve (AUC) >0.80. In addition, the TFI showed good associations with lower quality of life and the findings concerning mortality were at least acceptable. However, the association of the TFI with some indicators of health-care utilization can be indicated as poor (eg, visits to a general practitioner, hospitalization). Conclusion: Since population aging is occurring all over the world, it is important that the TFI is available and well known that it is a user-friendly instrument for assessing frailty and its psychometric properties being qualified as good. The findings of this assessment can support health-care professionals in selecting interventions to reduce frailty and delay its adverse outcomes, such as disability and lower quality of life.
In dit onderzoeksproject, Flexibilisering en studiesucces in hoger beroepsonderwijs, zal onderzocht worden welke kenmerken van flexibele onderwijsprogramma's van invloed zijn op het studiesucces van studenten in het hoger beroepsonderwijs. Studiesucces, in termen van studievoortgang, drop out en diplomakans, staat in het hoger beroepsonderwijs onder druk. Daarbij blijkt dat bepaalde groepen studenten minder succesvol zijn dan andere. Veel hogescholen experimenteren met interventies om belemmeringen in studiesucces weg te nemen. Een belangrijke en populaire veronderstelling is dat flexibilisering van opleidingen het studiesucces zal vergroten. Flexibilisering maakt het immers mogelijk rekening te houden met de onderwijsbehoeften van (specifieke groepen) studenten, wat het risico van studie-uitval zou kunnen verminderen. Het concept flexibiliteit is echter nog onvoldoende eenduidig gedefinieerd. Ook is weinig onderzoek gedaan naar de effecten (positief en/of negatief) van verschillende vormen van flexibilisering op het studiesucces. Dit onderzoek richt zich specifiek op de vraag welke karakteristieken van flexibele curricula een positieve invloed hebben op het studiesucces van een groep studenten 'at risk': studenten die in deeltijd studeren. Deze karakteristieken zullen voor de praktijk in de vorm van ontwerprichtlijnen worden geformuleerd en gevalideerd.
Ouderen hebben bij een stijgende leeftijd een grotere kans op frailty (kwetsbaarheid), een toestand van verminderde reservecapaciteit die ontstaat door afname van fysieke, psychologische en sociale capaciteit. Een relatief kleine aandoening of gebeurtenis kan een sterke achteruitgang in functioneren en zorgafhankelijkheid veroorzaken, waardoor ernstige complicaties kunnen ontstaan, zoals valincidenten, ziekenhuisopname en vroegtijdig overlijden. Het is daarom van belang dat (toekomstige) zorgverleners vroegtijdig en adequaat ingrijpen om frailty te voorkomen/verminderen. Dit project is ingebed in het Centre of Expertise Healthy Ageing (speerpunt FRAILTY), het Lectoraat Healthy Ageing, Allied Health Care and Nursing (LAHC) en het SPRONG-onderzoeksprogramma FAITH, welke focust op frailty. Praktijkpartners maken structureel onderdeel uit van FAITH en van het lectoraat. Het onderzoek sluit aan bij bestaande innovatie-/kenniswerkplaatsen waarin onderwijs, onderzoek en praktijk al samenwerken. Op dit moment worden o.a. de behoeften van werkveldpartners geïnventariseerd door een student aan de hand van interviews. Er zijn veel instrumenten voorhanden om de frailty status van een cliënt te bepalen. Echter deze worden in de praktijk vaak niet gebruikt. De (toekomstige) professional beoordeelt frailty soms helemaal niet of alleen globaal op eigen oordeel. Het gevolg hiervan is dat de cliënt niet optimaal behandeld wordt met alle medische en economische (kosten) gevolgen van dien. Het doel van dit project is om: • Het professioneel handelen te versterken door het concept frailty toepasbaar te maken voor de zorgpraktijk en het zorgonderwijs • Toepasbare assessmenttools te ontwikkelen waarmee frailty beoordeeld kan worden en leidend kunnen zijn in de keuze voor interventies en dit te implementeren in het onderwijs • Te analyseren wat de kostenbesparing is voor de gezondheidszorg als de professional het bruikbare meetinstrument of set instrumenten tijdig en optimaal inzet vergeleken met de huidige situatie waarin dit niet gebeurt (zoals boven beschreven). Bedoeling is om de postdoc-positie na 2 jaar te continueren en structureel te maken.
