This paper introduces and contextualises Climate Futures, an experiment in which AI was repurposed as a ‘co-author’ of climate stories and a co-designer of climate-related images that facilitate reflections on present and future(s) of living with climate change. It converses with histories of writing and computation, including surrealistic ‘algorithmic writing’, recombinatory poems and ‘electronic literature’. At the core lies a reflection about how machine learning’s associative, predictive and regenerative capacities can be employed in playful, critical and contemplative goals. Our goal is not automating writing (as in product-oriented applications of AI). Instead, as poet Charles Hartman argues, ‘the question isn’t exactly whether a poet or a computer writes the poem, but what kinds of collaboration might be interesting’ (1996, p. 5). STS scholars critique labs as future-making sites and machine learning modelling practices and, for example, describe them also as fictions. Building on these critiques and in line with ‘critical technical practice’ (Agre, 1997), we embed our critique of ‘making the future’ in how we employ machine learning to design a tool for looking ahead and telling stories on life with climate change. This has involved engaging with climate narratives and machine learning from the critical and practical perspectives of artistic research. We trained machine learning algorithms (i.e. GPT-2 and AttnGAN) using climate fiction novels (as a dataset of cultural imaginaries of the future). We prompted them to produce new climate fiction stories and images, which we edited to create a tarot-like deck and a story-book, thus also playfully engaging with machine learning’s predictive associations. The tarot deck is designed to facilitate conversations about climate change. How to imagine the future beyond scenarios of resilience and the dystopian? How to aid our transition into different ways of caring for the planet and each other?
The challenge of mitigating climate change is critical to desirable tourism transportation futures, although to date relatively little attention has been paid to this aspect of sustainable tourism. This introductory article to the special issues on ‘Desirable Tourism Transport Futures’ explores approaches to transitioning the tourism sector to a sustainable emissions path. It starts by describing an undesirable tourism transport future associated with a business-as-usual scenario, which will inevitably cause the climate mitigation goals outlined in the Paris Climate Accord to soon become unattainable. We then outline a scenario for a climatically desirable future, and its social and economic implications. It is important that desirable tourism transport futures are critically considered in terms of both spatial and temporal scale. The scenarios that inform this editorial provide some insights at the long-term macro-scale. These scenarios are associated with desirable and undesirable elements that will no doubt continue to be the subject of much debate and contestation. While these scenarios will represent both opportunities and threats to the full spectrum of tourism industry stakeholders, they should also inform manifold avenues of future research at a critical moment in the evolution of tourism transportation and the pursuit of the UN Sustainable Development Goals.
LINK
The Aqueous Futures exhibition explores ways in which art, design, and documentary practices can support knowledge meaning-making, and engagement in coastal and water environments. The exhibition will be on display at the Sun Terrace (Midland Hotel) and will remain open to the public throughout the duration of the conference and symposium.
LINK
Dit onderzoek richt zich op de relatie tussen ‘collaborative foresight’, ‘anticipatory governance’ en stakeholderprocessen. Dit binnen de context van Sociaal Ecologische Systemen (SES) en met name Nationaal Park Alde Feanen, dat zich wil (door)ontwikkelen tot een zgn. 'Nationaal Park Nieuwe Stijl' in lijn met het recente nationale beleidsprogramma 'Nationale Parken 2024-2030'. Het overkoepelende doel van deze PD is: te identificeren hoe gezamenlijke foresight-praktijken effectief moeten worden ingericht en opgevolgd, zodat hiermee de governance van natuurtoeristische bestemmingen, zoals het Nationaal Park Alde Feanen, wordt versterkt. Hierbij rekening houdend met complexe multi-stakeholder processen waarin dit plaatsvindt. Deze PD sluit aan bij een aantal grote transitie vraagstukken waar landelijke gebieden in Nederland mee te maken hebben rondom natuur, water, landbouw, energie, wonen en het evenwichtig gebruik van schaars beschikbare ruimte. De opgaven vragen om een integrale en gezamenlijke aanpak naar de toekomst. Het Leisure, Tourism en Hospitality (LTH) domein kan hierin een sleutelrol spelen als overkoepelende drager voor ruimtelijke transities, zo ook binnen het ‘Nationaal Park Alde Feanen Nieuwe Stijl’. Door middel van een kwalitatieve onderzoeksaanpak zal deze PD de voorwaarden, belemmeringen en kansen identificeren om toekomstvisies om te zetten in collectieve actie richting de toekomst van het Nationaal Park. Ook wil deze PD een prototype ontwerp ontwikkelen voor een zgn. 'Anticipatory Futures Stakeholder Lab'. Een soort ‘infrastructuur’ gericht op continue en gezamenlijke anticiperende activiteiten, om opvolging en invulling te geven aan de trajecten naar de toekomst. De onderzoeksuitkomsten kunnen actoren in het LTH-domein ondersteunen in deze transitieprocessen, specifiek in het (omliggende) Alde Feanen gebied. Het sluit aan bij hun ambities om als voorbeeld te dienen voor andere Nederlandse nationale parken. Theoretisch wil het onderzoek bijdragen aan innovatie van bestaande foresight methoden en aan het huidige academische discours over hoe ‘Foresight’ en ‘Anticipation’ samenhangen met 'Good Governance' van sociaal-ecologische systemen.
“Empowering learners to create a sustainable future” This is the mission of Centre of Expertise Mission-Zero at The Hague University of Applied Sciences (THUAS). The postdoc candidate will expand the existing knowledge on biomimicry, which she teaches and researches, as a strategy to fulfil the mission of Mission-Zero. We know when tackling a design challenge, teams have difficulties sifting through the mass of information they encounter. The candidate aims to recognize the value of systematic biomimicry, leading the way towards the ecosystems services we need tomorrow (Pedersen Zari, 2017). Globally, biomimicry demonstrates strategies contributing to solving global challenges such as Urban Heat Islands (UHI) and human interferences, rethinking how climate and circular challenges are approached. Examples like Eastgate building (Pearce, 2016) have demonstrated successes in the field. While biomimicry offers guidelines and methodology, there is insufficient research on complex problem solving that systems-thinking requires. Our research question: Which factors are needed to help (novice) professionals initiate systems-thinking methods as part of their strategy? A solution should enable them to approach challenges in a systems-thinking manner just like nature does, to regenerate and resume projects. Our focus lies with challenges in two industries with many unsustainable practices and where a sizeable impact is possible: the built environment (Circularity Gap, 2021) and fashion (Joung, 2014). Mission Zero has identified a high demand for Biomimicry in these industries. This critical approach: 1) studies existing biomimetic tools, testing and defining gaps; 2) identifies needs of educators and professionals during and after an inter-disciplinary minor at The Hague University; and, 3) translates findings into shareable best practices through publications of results. Findings will be implemented into tangible engaging tools for educational and professional settings. Knowledge will be inclusive and disseminated to large audiences by focusing on communication through social media and intervention conferences.
Het postdoc-onderzoek Building Adaptive Tourism Areas beoogt om een bijdrage te leveren aan het vergroten van de adaptiviteit van toeristische bestemmingen. Adaptiviteit is een essentiële eigenschap in de huidige dynamische netwerk samenleving en globaliserende economie. Toeristisch-recreatieve bestemming moeten meebewegen met zaken als toenemende concurrentie en professionalisering, veranderend consumentengedrag, nieuwe technologieën die nieuwe kansen en uitdagingen met zich mee brengen, de maatschappelijke roep om duurzaamheid, kortere levenscycli van concepten, de vraag om bestemmingen in balans als gevolg van ‘overtourism’ en zo meer. In dit onderzoek nemen we het perspectief dat bestemmingen complexe, open systemen zijn die de potentie hebben om adaptief te zijn. Complexe systemen omdat een veelheid aan actoren en factoren de ontwikkelingsrichting van bestemmingen beïnvloeden. Open systemen omdat vele invloeden van buitenaf komen die op vrijwel autonome wijze ontwikkelingsrichtingen van bestemmingen beïnvloeden. Adaptiviteit is het vermogen om mee te bewegen met dergelijke dynamiek door middel van series van stapsgewijze aanpassingen. Het onderzoek Building Adaptive Tourism Areas focust specifiek op het beter begrijpen van wat de ambitie van het vergroten van het adaptieve vermogen in de praktijk betekent. De studie bestaat uit drie stappen: 1.) duiden van “key conditions” voor adaptiviteit: de elementen die noodzakelijk zijn voor adaptief vermogen, en deze vertalen naar de context van het toerisme; 2.) identificeren van ‘traps’: condities voor adaptiviteit komen met implicaties en daarmee samenhangende praktische beperkingen 3.) uiteenzetten van ‘practicable strategies: acties die helpen om te bouwen aan adaptieve bestemmingen. De output van het project zijn diverse artikelen en academische journals en professionele tijdschriften. De bevindingen worden (direct) ingebracht in de opleidingen van de Academy of Leisure & Tourism van NHL Stenden Hogeschool en verder ontplooid binnen het European Tourism Futures Institute (ETFI – www.etfi.eu).
