De Haagse Hogeschool wil haar studenten competenties laten verwerven om in een internationaal en cultureel gedifferentieerde omgeving te kunnen werken (HHS, 2013). De gezondheidszorg is immers geen nationaal geïsoleerd fenomeen meer (Van der Hulst, 2011). Globalisering dwingt ons tot het verbreden van onze blik en het aangaan van samenwerkingsrelaties om kennis en ervaringen uit te wisselen. Niet alleen met andere landen, maar ook binnen ons eigen land, omdat de huidige en toekomstige Nederlandse arbeidsmarkt steeds internationaler wordt. Voor de huidtherapeuten, diëtisten en verpleegkundigen van de Academie voor Gezondheid betekent dit bijvoorbeeld dat zij in toenemende mate zorg verlenen in een internationale context: met collega’s en patiënten uit verschillende landen en met een diversiteit van culturele achtergronden. Toekomstige diëtisten, huidtherapeuten en verpleegkundigen moeten daarom beschikken over de nodige competenties om in deze international omgeving te functioneren. Maar: hoe richt je het onderwijs zo in dat studenten werkelijk de gelegenheid krijgen deze competenties te ontwikkelen? In studiejaar 2013-2014 is de Academie voor Gezondheid gestart met een pilot voor het internationale programma ‘New Interconnected Citizens for Global Health’. Deze pilot wordt volgend jaar uitgebreid en vanaf studiejaar 2015-2016 volgen alle studenten van de academie dit programma. In dit artikel wordt ingegaan op hoe dit programma tot stand is gekomen, hoe het in de praktijk gestalte kreeg en is geëvalueerd. Wij besluiten het artikel met een vooruitblik op het volgend studiejaar. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/froukje-jellema-78733a63/ https://www.linkedin.com/in/anita-ham-53297921/ https://www.linkedin.com/in/dorien-voskuil-9b27b115/
Higher education is tasked with preparing students for a culturally diverse and globalizing world. Additionally, western nations have an increasingly diverse student population and know the success of their students will depend in part on being able to navigate diversity. There is therefore good reason for institutions of higher learning to promote and facilitate the development of ‘global citizens’ – people who can work and relate across borders and boundaries, both real and perceived. However, teachers are not necessarily equipped to foster this learning. Many teachers are used to a reproductive way of teaching while the learning that is needed here is identity learning, directed at dialogue, internally as well as externally. This chapter proposes the potential of creative, expressive and reflective writing as a way in which personal development – a form of a reflexive internal dialogue – can be fostered to promote cultural healing and global citizenship. The writing method will be described and a case study on cultural healing in the context of Canada’s reconciliation efforts with Aboriginal people will be used to illustrate the learning process involved. The processes of writing the self and re-narrating identity has several promising benefits for both students and teachers in higher education. First it allows us to learn more about ourselves and what blocks our learning (i.e. promotes self-reflection). Second, it allows us to change our story and our identifications and therefore choose differently (i.e. self-direction). Third, it is a companion on the road of life where we literally learn to talk and listen to ourselves and articulate the tacit knowledge that can be unearthed through narrative, journal, and poetic writing. Fourth, the method is playful and creative and although tears are frequently shed in the process, students report a great enjoyment in writing and sharing their stories with others. It is a meaningful dialogue about experience and also has the potential of promoting cultural (Lengelle, Jardine, & Bonnar, 2018) healing in the context of a very diverse student body (Banks, 2015). It also has the potential for creating new bonds in the classroom and allows teachers in higher education to engage in the difficult work of facilitating global citizenship learning. The internal dialogue described here also allows us to ‘clean up’ judgements and become aware of the need to reach out to others. Not only the actual sharing of vulnerable writing in a class or online setting shows us we are not alone, but ‘writing the self’ focuses deliberately on where we have become fearful about our own and others’ identities and allows us a learning process to unearth those things, heal them in order to reach out to others.
Stel dat vijf mensen uit verschillende domeinen en met verschillende nationaliteiten samenwerken aan een praktijkopdracht in Den Haag. Eén van de groepsleden is Guido, een ICT-student uit Italië en een andere is Marie, verpleegkundedocent van de Academie voor Gezondheid van De Haagse Hogeschool (HHS). Verder zitten Jeremy, een Nederlandse student Voeding en Diëtetiek, Indy een internationale student Social Work uit India en Marja, de Finse gastdocente, in de projectgroep. Wanneer deze mensen, vanuit verschillende kennisdomeinen en met verschillende nationaliteiten samenwerken aan een echte praktijkopdracht kunnen ze niet alleen veel van elkaar leren, maar ook de beroepspraktijk een stapje verder helpen. In dit artikel wordt het ontwerp van een internationaal global health programma van De Haagse Hogeschool gepresenteerd, waarvan de pilot is afgerond. In april verscheen het artikel 'Het ontwerpen van een internationaal global health programma' in Onderwijs en gezondheidzorg, uitgave van het kennisplatform voor opleiders in de zorg, nummer 3, april 2014, zie www.onderwijsengezondheidszorg.nl
