In dit artikel past Bain de principes van „How People Learn‟ toe in het geschiedenisonderwijs. Het boek „How People Learn‟, voor het eerst uitgegeven in 1999, is het resultaat van een onderzoek naar de stand van zaken op het gebied van leren en onderwijzen in de Verenigde Staten door wetenschappers uit verschillende disciplines. Het boek stelt dat het onderwijzen van geschiedenis gericht moet zijn op het aanleren van een andere denkmethode dan die studenten van nature geneigd zijn te gebruiken. Een goed hulpmiddel hierbij is het zelf onderzoek doen. Hervormers hebben betoogd dat historisch onderzoek een onderdeel van het geschiedenisonderwijs moet zijn. Docenten zien dit vaak als iets marginaals of als een vervanging voor traditioneel onderwijs. Bain beroept zich op zijn 25 jarige onderwijservaring en komt in dit stuk met een andere benadering: binnen het traditionele curriculum en de traditionele pedagogiek/didactiek plaatst hij het doen van onderzoek centraal in het onderwijs. Hij laat zien hoe hij traditionele thema’s en onderwerpen opwerpt als historische problemen en laat deze door zijn studenten bestuderen. Dit artikel geeft suggesties aan docenten op welke manieren zij historisch gereedschap kunnen ontwerpen om studenten te helpen geschiedenis te leren binnen het bestaande curriculum. Bain geeft ook aan op welke manier je lessen en tekstboeken kunt gebruiken als steun voor studenten bij het omgaan van historische problemen en bij het historisch redeneren.
DOCUMENT
Using the past to orientate on the present and the future can be seen as one of history’s main contributions to educating future citizens of democratic societies. This thesis defines and explores aims and methods that may support teachers and students in making meaningful connections between the past, the present and the future in history class. Measurements with the Relevance of History Measurement Scale (RHMS), which was specifically developed for the purpose of this thesis, revealed that this type of history teaching positively affects students’ views on the relevance of history. This is an important outcome, because young students in particular have difficulty seeing the benefits of studying the past. Enabling them to see the relevance of history may be an important means to stimulate their motivation and engagement, because students’ appreciation of the value of school subjects is key to their commitment in school work.
MULTIFILE
Using the past to orientate on the present and the future can be seen as one of history’s main contributions to educating future citizens of democratic societies. Because teachers often lack useful methods for pursuing this goal, this study explores three pedagogical approaches that may help them making connections between the past, the present and the future: working with longitudinal lines (LL), with enduring human issues (EHI) and with historical analogies (HA). The efficacy of these approaches was examined in three case studies conducted in two Dutch secondary schools with eighth- to tenth-grade students (N=135) and their teachers (N=4) as participants. Explorations took place within the boundaries of the existing history curriculum and in close collaboration with the teachers who participated because they felt a need to motivate their students by means of a pedagogy to make history more useful. Findings suggest that implementing the LL- and EHI-approaches in a traditional history curriculum with chronologically ordered topics is more complicated than implementing the HA-approach. The HA-approach appears to have more potential to encourage students to use historical knowledge in present-day contexts than the other two approaches. In terms of students’ appraisals of the relevance of history, the application of the EHI-approach showed positive effects.
DOCUMENT
