Met een aantal voorbeelden wordt duidelijk gemaakt dat de kleine verbruiker of armere consument juist benadeeld wordt ten opzichte van grootverbruiker en rijke consumenten.
Dat de woningmarkt niet goed functioneert, kan elke woningzoekende bloemrijk vertellen. Er is een tekort aan woningen, het kopen van een woning is door de hoge prijzen voor veel mensen onhaalbaar, in aanmerking komen voor een huurwoning duurt een eeuwigheid. De woningmarkt is dus verre van perfect en de consument is sluitpost. Het ligt dus voor de hand om de imperfecties op te sporen en op te ruimen. Een nieuw soort sloopbeleid dus. Moet de consument echter verlangen naar een "perfecte" woningmarkt? Betekent het slopen van marktimperfecties automatisch minder overheid? Zijn sommige marktverstoringen het juist waard om gekoesterd te worden?
Het SP verziekingsprogramma 2010-2015 is in de pers omschreveen als klassiek maar ook als heel herkenbaar. Klassiek heeft niet alleen de betekenis van ouderwets maar ook vertrouwd en degelijk. Meest opvallende punt in het programma is de belastingverhoging voor het toptarief en een extra 65% schijf. Verder een beperking van de hypotheekrenteaftrek tot huizen met een waarde van max 350.000 Al met al een sociaal en solidair programma.
