Dit artikel bevat de resultaten van een onderzoek naar burgerschap en inburgering in relatie tot inburgeringspraktijken in drie landen. De inburgeringspraktijken, zoals inburgeringscursussen, toetsen en trainingen, van de landen Nederland, Frankrijk en Canada worden vergeleken om na te gaan wat deze landen onder inburgering en burgerschap verstaan. Inburgering en burgerschap zijn begrippen die eenvoudig en helder lijken, maar dit niet zijn. In het dagelijks leven, in literatuur en beleidsteksten worden de begrippen op verschillende manieren gedefinieerd en geoperationaliseerd. Door de verschillende Nederlandse, Franse en Canadese contexten te bekijken en deze met elkaar te vergelijken, wordt duidelijk wat bepalende en kenmerkende factoren zijn voor burgerschap en het inburgeringsproces. Deze factoren leiden naar twee modellen van inburgering, die zijn voortgekomen uit de analyse van de contexten van de drie landen. Na deze inleiding volgen de methodische achtergronden van mijn onderzoek. Vervolgens wordt kort ingaan op de begrippen die van belang zijn voor dit thema, namelijk de verschillende aspecten van burgerschap. Daarna volgt de uitleg van de twee inburgeringsmodellen. Het volgende deel bestaat uit een verbinding van de twee inburgeringsmodellen en de drie aspecten van burgeridentiteit. Als laatste volgt de discussie.
DOCUMENT
Huidige inburgeringscursussen zijn meestal gericht op taal en kennis en houden geen rekening met de complexe inspanningen die migranten moeten leveren om een nieuw bestaan op te bouwen in een vreemde samenleving. Sinds 2002 onderzoekt en ontwikkel ik samen met Vantrood Educational Services methoden voor psychosociale volwassenenonderwijs, toegespitst op een dubbele context benadering: de ontvangende samenleving, evenals de volwassen lerende migrant. In dit Position paper beschrijven we de theoretisch gefundeerde principes van deze effectieve pedagogische aanpak en bespreken we veronderstellingen van volwassenenonderwijs en inburgering om hiermee een constructieve bijdrage te leveren aan de doorontwikkeling van inburgeringscursussen.
MULTIFILE
Hoofdstuk in Jaarrapport integratie 2011. Het rapport geeft een beeld van de positie van niet-westerse migranten en hun nakomelingen in Nederland. Er is aandacht voor de positie in het onderwijs en op de arbeids- en woningmarkt. Ook thema's als demografie, inburgering, inkomen en criminaliteit komen aan bod. Voor al deze terreinen worden de ontwikkelingen in integratie geschetst. Verwerven niet-westerse migranten steeds gunstigere posities? En in hoeverre staan zij nog op afstand van autochtone Nederlanders?
DOCUMENT
Oekraïense vluchtelingen kunnen bij aankomst in Nederland direct participeren op de arbeidsmarkt. Mede hierdoor ligt hun arbeidsparticipatie een stuk hoger dan onder Oekraïense vluchtelingen in Duitsland. Is dit ‘work first’-model daarmee ook een voorbeeld voor andere landen? Het is aannemelijk dat een work-first aanpak een belangrijke bijdrage levert aan de relatief hoge arbeidsparticipatie van Oekraïners in Nederland. Die vaststelling ondersteunt de lopende politieke en maatschappelijke discussie om asielzoekers meer mogelijkheden te geven om tijdens de asielprocedure te werken. De bevindingen over de arbeidsmarktpositie van Oekraïners laten echter ook zien dat zij vooral aangewezen zijn op het flexibele segment van de arbeidsmarkt waar de meeste onder hun niveau werken. Dit is een groot verschil met de situatie in Duitsland. Een van de lessen zou kunnen zijn om in navolging van Duitsland de inburgering ook open te stellen voor Oekraïense ontheemden (Groenendijk, 2023). Oekraïense ontheemden kwamen naar Nederland met de gedachte dat dit tijdelijk zou zijn, en ook het beleid van de Nederlandse overheid is hierop gestoeld. Deze tijdelijkheidsgedachte brengt met zich mee dat langeretermijnoverwegingen nauwelijks een rol spelen in onder meer de oriëntatie op de arbeidsmarkt en de geneigdheid om de taal te leren. Naarmate de oorlog langer duurt, is de kans groot dat Oekraïners zich hier permanent gaan vestigen. Ook dat is een reden om in beleid het perspectief meer te verschuiven in de richting van een settle first-aanpak, die misschien op korte termijn de arbeidsparticipatie inperkt, maar als het goed is in de naaste toekomst tot een betere arbeidsmarktpositie en grotere zelfredzaamheid leidt.
MULTIFILE
Background: Courses for migrants in Europe are mostly aimed at literacy in western languages as a means for participation in society. These curricula are not suitable for migrants without previous basic education, which leaves groups of migrants vulnerable to alienation and without support for social integration.Method: The IDEAL-programme (Integrating Disadvantaged Ethnicities through Adult Learning), which takes a participatory didactic approach and in which daily personal and family life is the starting point for learning, was provided and evaluated in the Netherlands and Sweden in 2011–2013. The participants (N = 16) were migrant mothers of Berber and Arabic origin without formal educational experience. The teachers shared the same back-ground and served as role model facilitators and social brokers.Results: Through exploring their personal narratives, the participants showed new insights,skills, and attitudes on the topics of communication, health and parenting. All participants showed progress in language acquisition and participation in society. The Dutch group of migrant mothers reported to use less physical punishment and threats to their children,and to practise more positive parenting skills instead.Discussion: Literacy oriented programmes for social integration are not suitable for all migrants and do not encourage acculturation. The proposed method offers a feasible alter-native, so that migrants may be more adequately supported in their efforts for social integration in receiving societies. In order to advance the future development of participatory programmes for civic education, several key intervention design principles and political conditions are discussed.
MULTIFILE
In January 2022 the new Dutch Civic Integration programme was launched together with promises of improvements it would bring in facilitating the ‘integration’ of newcomers to the Netherlands. This study presents a critical discourse analysis of texts intended for municipalities to take on their new coordinating role in this programme. The analysis aims to understand the discourse in the texts, which actors are mobilized by them, and the role these texts and these actors play in processes of governmental racialization. The analysis demonstrates shifting complex assemblages are brought into cascades of governance in which all actors are disciplined to accept the problem of integration as a problem of cultural difference and distance, and then furthermore disciplined to adopt new practices deemed necessary to identify and even ‘objectively’ measure the inherent traits contributing to this problematic. Lastly, the analysis displays that all actors are disciplined to accept the solution of ‘spontaneous compliance’; a series of practices and knowledges, which move the civic integration programme beyond an aim of responsibilization, into a programme of internalization, wherein newcomers are expected to own and address their problematic ‘nature’, making ‘modern’ values their own.
DOCUMENT
Whilst until the late 1980s most migration issues developed in a parallel manner but with national specifics, important differences showed up during the 1990s and at the beginning of this decade. Since the middle of the 1990s, there has been an obvious change in policy towards migrants and foreigners in the Netherlands, and those changes have been more or less “exported” to our neighbouring countries and even to the level of the EU. Integration into society with the maintenance of the immigrant’s own culture has been replaced by integration into the Dutch society after passing an integration examination. The focus of this article is to investigate those changes and to compare the implementation of those policies in the Netherlands/Limburg and Germany/NRW, where the official understanding of not being an immigration country was dominant until the end of the 1990s, and where integration has only recently become an important political issue. Both countries are now facing similar challenges for better integration into the society, especially into the educational system. Firstly, the autors describe migration definitions, types, the numbers of migrants and the backgrounds of migrant policies in Germany and the Netherlands up until the middle of the 1990s. Secondly they discuss the integration policies thereafter: the pathway to a new policy and the Action Plan Integration in Germany, and the central ideas of the Civic Integration of Newcomers Act (WIN) in the Netherlands. Integration policy in the Netherlands is highly centralised with little differentiation on the local governmental level when compared to South Limburg. Thirdly, the autors investigate the cross-border cooperation between professional organisations and educational institutions in the Euregio Meuse-Rhine, and the involvement of social work institutions and social workers in their process of integration into the local society and the exchange of each others’ experiences (the ECSW and RECES projects).
DOCUMENT
European civic integration programmes claim to provide newcomers with necessary tools for successful participation. Simultaneously, these programmes have been criticised for being restrictive, market-driven and for working towards an implicit goal of limiting migration. Authors have questioned how these programmes discursively construct an offensive image of the Other and how colonial histories are reproduced in the constructions seen today. The Dutch civic integration programme is considered a leading example of a restrictive programme within Europe. Research has critically questioned the discourses within its policies, yet limited research has moved beyond policy to focus on discourse in texts in practice. This study presents a critical discourse analysis of texts used in the civic integration programme and demonstrates that they participate in multiple discursive constructions: the construction of the Dutch nation-state and its citizens as inherently modern, the construction of the Other as Unmodern and thus a threat, and the construction of the hierarchical relationship between the two. The civic integration programme has been left out of discussions on decolonisation to date, contributing to it remaining a core practice of othering. This study applies post-colonial theories to understand the impacts of current discourse, and forwards possibilities for consideration of decolonised alternatives.
DOCUMENT
Taal is overal. Thuis, op school, in de stad. Maar welke taal? Antwerpen telt op dit ogenblik meer dan 170 nationaliteiten die elk hun eigen taal spreken. Dialecten en sociolecten niet meegerekend. Een smeltkroes van klanken en betekenissen die de communicatie er niet eenvoudiger op maakt. Via projecten binnen onderwijs, welzijn, inburgering, worden oude en nieuwe bewoners aangezet om met elkaar in gesprek te treden. Ook cultuur draagt hier haar steentje bij. Vijftien Antwerpse musea creëren taaloefenkansen vanuit hun diverse collecties. Boeken, schilderijen, voorwerpen en zelfs gebouwen die de dialoog tussen collecties, maar vooral mensen opzetten. Activerend taalgebruik in het museum dat voor even een leercentrum wordt, waarbij de waarheid vaak ondergeschikt is aan de persoonlijke mening van elke leerling/bezoeker.
LINK
