Internationalizing curricula. Needs and wishes of alumni and employers with regard to international competencies. Internationalization has become of great importance for universities acrossthe globe. The labour market is becoming international, with internationalopportunities and international competition. Emerging markets such as India, China and Russia are gaining economic power. Global challenges demand world-wide solutions. Production and marketing networks span the globe and various forms of migration have resulted in a large cultural diversity within nations. As a result, societies and labour markets are changing as well. In order to deal with these societal changes adequately and to succeed in today’s labour market, graduates need to be equipped with international competencies. In a survey among 500 chief executives, ICM Research (on behalf of Think Global and The British Council, 2011) showed that employers strongly value staff members who are able to work in an international and multicultural environment. Similar results were found in Diamond et al. (2011), in which ‘multicultural teamwork’ was considered most important. The Hague University of Applied Sciences seeks to prepare its students adequately for the world of tomorrow. The University’s development plans (e.g. HogeschoolOntwikkelingsPlan, HOP 7, 2009-2013 and HOP 8, 2014-2017) indicate that its vision is to train students to be globally-minded professionals with an international and multicultural perspective, who are world-citizens, interested in global issues and able to deal with diversity in a constructive manner. They are to be professionals, who possess the competencies to function well in an international and intercultural environment. Internationalization is therefore high on the agenda of The Hague University of Applied Sciences (THUAS) which is illustrated by the fact that, as of 2014, new students in all academies have to fill 12.5% (30 ECTS) of their four-year Bachelor program with international activities. These activities can range from an internship or semester abroad (student mobility) to participating in full programs of study or minors in which English is the medium of instruction, or an internationally themed minor (Internationalization at Home, IaH). And this is only the beginning. Internationalization is a means, not an end. All THUAS courses are looking into ways in which they can internationalize their curriculum. And in doing so, they need to be innovative (Leask, 2009) and keep in mind the specific needs and wishes of alumni and their employers with regard to international competences. The THUAS research group International Cooperation supports these internationalization policy objectives by investigating various aspects, such as: • The acquisition and development of international competencies among students. • The extent to which lecturers possess international competencies and what their needs and wishes are for further development. • The international competencies THUAS graduates have acquired as part of their degree and how THUAS has stimulated this development. • The international competencies that employers and alumni consider important. Although international competencies and employability have received growing attention in internationalization research, existing studies have mainly focused on: • The effects of study abroad on the development of international competence (cf. Hoven & Walenkamp, 2013). • The effects of an experience abroad (study, internship, voluntary work) on employability. • A more general analysis of the skills employers look for in prospective employees.
DOCUMENT
Hoofdstuk 20 Part II in Understanding Penal Practice van Ioan Durnescu en Fergus McNeill Criminological and penological scholarship has in recent years explored how and why institutions and systems of punishment change – and how and why these changes differ in different contexts. Important though these analyses are, this book focuses not so much on the changing nature of institutions and systems, but rather the changing nature of penal practice and practitioners The first part of the book focuses on understanding practice and practitioners, exploring how changing social, cultural, political, and organisational contexts influence practice, and how training, development, professional socialisation and other factors influence practitioners. The second part is concerned with how practitioners can be best supported to develop the skills and approaches that seem most likely to generate positive impacts. It contains accounts of new practice models and approaches, as well as reports of research projects seeking both to discover and to encourage effective practices
MULTIFILE
AbstractBackground: Ecological models are currently the most used approaches to classify and conceptualise determinantsof sedentary behaviour, but these approaches are limited in their ability to capture the complexity of and interplaybetween determinants. The aim of the project described here was to develop a transdisciplinary dynamic framework,grounded in a system-based approach, for research on determinants of sedentary behaviour across the life span andintervention and policy planning and evaluation.Methods: A comprehensive concept mapping approach was used to develop the Systems Of Sedentary behaviours(SOS) framework, involving four main phases: (1) preparation, (2) generation of statements, (3) structuring (sorting andranking), and (4) analysis and interpretation. The first two phases were undertaken between December 2013 andFebruary 2015 by the DEDIPAC KH team (DEterminants of DIet and Physical Activity Knowledge Hub). The lasttwo phases were completed during a two-day consensus meeting in June 2015.
DOCUMENT
This paper discusses two studies - the one in a business context, the other in a university context - carried out with expert educational designers. The studies aimed to determine the priorities experts claim to employ when designing competence-based learning environments. Designers in both contexts agree almost completely on principles they feel are important. Both groups emphasized that one should start a design enterprise from the needs of the learners, instead of the content structure of the learning domain. However, unlike business designers, university designers find it extremely important to consider alternative solutions during the whole design process. University designers also say that they focus more on project plan and desired characteristics of the instructional blueprint whereas business designers report being more client-oriented, stressing the importance of "buying in" the client early in the process.
DOCUMENT
Toenemende prevalentie van overgewicht en obesitas onder jeugd wordt, in ieder geval ten dele, veroorzaakt door te weinig fysieke activiteit. Omdat ieder kind een groot deel van zijn of haar jeugdige leven op school doorbrengt kunnen scholen een centrale rol spelen in het tegengaan van deze bewegingsarmoede. Het meest voor de hand liggende schoolvak lijkt hierbij de lichamelijke opvoeding1 (LO) te zijn. De belangrijkste doelstelling van het schoolvak LO is immers om leerlingen dusdanig te motiveren en enthousiast te maken voor sport en bewegen zodat dit uiteindelijk resulteert in een actieve leefstijl, zowel buiten school als in het verdere leven. Daarnaast is LO tevens het enige verplichte schoolvak waar fysieke activiteit een centrale plek inneemt; de les zelf is in potentie ook een structurele bron van fysieke activiteit. Globaal gezien kan LO dus op een indirecte en een directe manier bijdragen aan de fysieke activiteit van leerlingen, een tweedeling die werd geïntroduceerd in hoofdstuk 1. Waar echter tot op heden onduidelijkheid over bestaat, zeker wat betreft de Nederlandse situatie, is hoe groot de bijdrage van de LO aan dagelijkse fysieke activiteit feitelijk is. De vraag die daarom centraal staat in dit proefschrift is in hoeverre het vak LO, zoals dat op dit moment gegeven wordt op basis- en voortgezet onderwijs, een bijdrage levert aan de fysieke activiteit van kinderen en adolescenten, zowel direct (de les als bron van fysieke activiteit), als indirect (motivatie voor een actieve leefstijl). Voor de beantwoording van deze vraag zijn een aantal studies uitgevoerd. Allereerst is in hoofdstuk 2 door middel van een literatuurstudie onderzocht in hoeverre interventies met een LO-component effectief zijn in het stimuleren van fysieke activiteit. Hieruit blijkt dat er alleen overtuigend bewijs bestaat voor een directe bijdrage van de les LO aan de fysieke activiteit van kinderen en adolescenten. Oftewel, in de les LO zelf wordt er matig-tot-intensief bewogen. De effecten van interventies met een LO component op de fysieke activiteit buiten school of in het latere leven zijn minder overtuigend of zelfs afwezig. In hoofdstuk 3 wordt een cross-sectionele studie beschreven waarin middels het combineren van gegevens vanuit een hartslag-versnellingsmeter met de gegevens uit een activiteitendagboek voor het eerst inzicht verkregen wordt in de daadwerkelijke bijdrage van een reguliere les LO (naast andere fysieke activiteiten zoals fietsen) aan de totale dagelijkse fysieke activiteit van middelbare scholieren. De resultaten wijzen uit dat 17% van de totale hoeveelheid beweging onder schooltijd zijn oorsprong vindt in de lessen LO en dat op dagen dat een leerling een les LO heeft, deze les verantwoordelijk is voor ongeveer 30% van de totale fysieke activiteit op die dag. Opvallend is daarnaast dat 15% van de totale fysieke activiteit op een weekdag zijn oorsprong vindt in het actief transport naar school, voornamelijk fietsen. Hoofdstuk 4 beschrijft een studie waarin de focus ligt op de intensiteit van lessen LO in het voortgezet onderwijs (VO) en het basisonderwijs (BO). Tevens is gekeken naar factoren die de intensiteit van een les beïnvloeden. De resultaten wijzen uit dat 47% en 40% van een les LO op respectievelijk het VO en het BO voldoet aan de intensiteit van bewegen zoals omschreven in de Nederlandse Norm voor Gezond Bewegen (matig-tot-intensief fysiek actief). Dit komt overeen met ongeveer een derde van de dagelijks aanbevolen hoeveelheid beweging voor deze doelgroep. Opvallend is dat op het VO jongens significant actiever zijn tijdens de lessen LO dan meisjes. Dit verschil blijkt zijn oorsprong te hebben in lessen waarin competitieve spelvormen (basketbal, voetbal etc.) centraal staan. Mogelijkerwijs verhindert de dominantie van jongens tijdens spelvormen dat meisjes in een les even actief kunnen zijn als jongens. Dit is een serieuze beperking van de mate waarin een les LO kan bijdragen aan het totale beweeggedrag van meisjes, gezien het feit dat ongeveer 60% van het Nederlandse LO curriculum uit (veelal competitieve) spelvormen bestaat.
DOCUMENT
Introduction: Throughout life, a patient with severe haemophilia is confronted with many treatment-related challenges. Insight into self-management and non-adherence could improve the quality of care for these patients. The aim of this study was to provide an overview of the current evidence on self-management and adherence to prophylaxis in haemophilia. Method: Based on series of studies and published literature, aspects of treatment were explored: learning and performing self-infusion, achieving self-management skills in adolescence, adherence issues and coping with haemophilia. Evidence-based and age-group-specific recommendations for haemophilia professionals were formulated. Results: Nearly, all severe haemophilia patients and parents were able to perform self-infusion and the quality level of infusion skills was acceptable. Learning self-infusion was generally initiated before the onset of puberty and full self-management was obtained 10 years later. Adherence was defined using a Delphi consensus procedure and was determined by skipping, dosing and timing of infusions. Adherence levels varied according to age, with highest levels in children (1–12 years) and the lowest among 25–40 years. Adherence to prophylaxis was acceptable (43%), yet 57% of the population struggled with prophylaxis. Qualitative research showed that the position of prophylaxis in life is the main driver of adherence. This position is influenced by acceptance and self-management skills. Regarding coping with haemophilia, the majority of patients used a problem-focused approach. Conclusion: Self-management and adherence to prophylaxis vary during the life span. Acceptance of the disease and self-management skills were important aspects that may require tailored professional support.
DOCUMENT
In deze studie onderzoeken we de ontwikkelingstrajecten van hackers, op basis van zelfgerapporteerde web defacements. Tijdens een web defacement wordt ongewenst de inhoud van een website aangepast. In totaal hebben we 50.330 defacements van websites met een Nederlandse extensie (.nl websites) geanalyseerd, die door 3640 verschillende defacers zijn uitgevoerd tussen januari 2010 en maart 2017. Met behulp van trajectory-modellen kunnen er zes groepen defacers worden onderscheiden in de analyses: twee groepen chronische daders en vier groepen daders die slechts gedurende een korte periode defacements uitvoerden. Deze groepen verschillen ook van elkaar in hun motivaties en modus operandi. De groep hoogfrequente chronische daders bestaat uit minder dan 2% van de daders, maar is verantwoordelijk voor meer dan de helft van alle defacements. Het zou dan ook het meest efficiënt zijn wanneer toekomstige interventies zich met name richten op deze kleine groep chronische daders. Voor vervolgonderzoek zou het interessant zijn om de inhoudelijke boodschap van de web defacements te onderzoeken.
DOCUMENT
Our current smart society, where problems and frictions are smoothed out with smart, often invisible technology like AI and smart sensors, calls for designers who unravel and open the smart fabric. Societies are not malleable, and moreover, a smooth society without rough edges is neither desirable nor livable. In this paper we argue for designing friction to enhance a more nuanced debate of smart cities in which conflicting values are better expressed. Based on our experiences with the Moral Design Game, an adversarial design activity, we came to understand the value of creating tangible vessels to highlight conflict and dipartite feelings surrounding smart cities.
LINK
In the first half of the 20th century, the individual life course was largely determined by ‘standard biographies’ (Du Bois-Reymond, 1998; Meijers & Wesselingh, 1999) whereby identity – the story individuals tell themselves and share with others about the meaning of their lives (Meijers & Lengelle, 2012) – was constructed on the basis of socially prescribed ‘master narratives’ (Davies & Harré, 1990) or ‘grand narratives’ (Lyotard, 1984). This pattern changed in the second half of the 20th century with the advent of secularization, the lifting of socio-political barriers, growing prosperity and mobility and the resulting increase in possible choices. The ‘prescriptive power’ of these narratives became increasingly contested, especially by young people, resulting in a growing individualization of society (Bauman, 2001; Giddens, 1991). For most people, this movement towards individualization was not problematic as long as the ever-growing prosperity made it possible to have a second or third chance to make new choices. However, society soon became a risk society (Beck, 1992). LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/reinekke-lengelle-phd-767a4322/
MULTIFILE
Designers are increasingly collaborating with various stakeholders to address complex societal challenges. These challenges often require a codesign approach, where differ-ent actors with diverse perspectives and experiences unite to explore innovative ave-nues for change. Such collaboration requires empathy between the actors to under-stand each other’s perspective better in their interactions. This paper aims to assist so-cial designers in orchestrating such empathic codesign processes by introducing an Em-pathic Journey framework. This conceptual and practical framework is based on em-pathic design theory and three design cases which used Virtual Reality for perspective exchange between actors. The framework addresses the importance of integrating an emotional spark through immersion and the necessity of embedding immersive experiences in a larger journey.
MULTIFILE
