Dit proefschrift presenteert twee theoretische kaders voor het ontwerpen van games en beschrijft hoe game designers deze kunnen inzetten om het game ontwerpproces te stroomlijnen. Er bestaan op dit moment meerdere ontwerptheorie¨en voor games, maar geen enkele kan rekenen op een breed draagvlak binnen de game industrie. Vooral academische ontwerptheorie¨en hebben regelmatig een slechte reputatie. Het eerste kader dat game designers inzicht biedt in spelregels en hun werking heet Machinations en maakt gebruik van dynamische, interactieve diagrammen. Het tweede theoretische kader van dit proefschrift, Mission/Space, richt zich op level-ontwerp en spelmechanismen die de voortgang van een speler bepalen. In tegenstelling tot bestaande modellen voor level-ontwerp, bouwt Mission/Space voort op het idee dat er in een level twee verschillende structuren bestaan. Mission-diagrammen worden gebruikt om de structuur van taken en uitdagingen voor de speler te formaliseren, terwijl space-diagrammen de ruimtelijke constructie formaliseren. Beide constructies zijn aan elkaar gerelateerd, maar zijn niet hetzelfde. De verschillende wijzen waarop missies geprojecteerd kunnen worden op een bepaalde ruimte speelt uiteindelijk een belangrijke rol in de totstandkoming van de spelervaring.
A level designer typically creates the levels of a game to cater for a certain set of objectives, or mission. But in procedural content generation, it is common to treat the creation of missions and the generation of levels as two separate concerns. This often leads to generic levels that allow for various missions. However, this also creates a generic impression for the player, because the potential for synergy between the objectives and the level is not utilised. Following up on the mission-space generation concept, as described by Dormans, we explore the possibilities of procedurally generating a level from a designer-made mission. We use a generative grammar to transform a mission into a level in a mixed-initiative design setting. We provide two case studies, dungeon levels for a rogue-like game, and platformer levels for a metroidvania game. The generators differ in the way they use the mission to generate the space, but are created with the same tool for content generation based on model transformations. We discuss the differences between the two generation processes and compare it with a parameterized approach.
LINK
This paper addresses the procedural generation of levels for collaborative puzzle-platform games. To address this issue, we distinguish types of multiplayer interaction, focusing on two-player collaboration, and identify relevant game mechanics for a puzzle-platform game, addressing player movement, interaction with moving game objects, and physical interaction involving both players. These are further formalized as game design patterns. To test the feasibility of the approach, a level generator has been implemented based on a rule-based approach, using the existing tool called Ludoscope and a prototype game developed in the Unity game engine. The level generation procedure results in over 3.7 million possible playable level variations that can be generated automatically. Each of these levels encourages or even requires both players to engage in collaborative gameplay.
