This article discusses Deep Mapping in Geography teaching and learning by drawing on a case study of a summer school organised during the COVID-19 pandemic. Deep Mapping was used to foster deep learning among the students and teach them about a distant place and people. The exercise tasked the students to work on the creation of layered maps representing the fieldwork site, the city of Vancouver, Canada. Critical student reflections about the Deep Mapping process are used to address some of the benefits and challenges. The Deep Mapping exercise stimulated the students to critically engage with the diverse summer school materials, move beyond a superficial view of the city, maps and mapping, and reflect on their positionality. The method is promising in light of making deep engagement with other places more accessible to those who might not have or be inclined to access such international educational experience and also offers another opportunity for blended learning. In conclusion, we argue that Deep Mapping offers a timely and highly engaging approach to learn about a place and people from another part of the world – be it on location or at a distance.
The potential impact of urban (re)development on the well-being of residents has been recognized in literature (Butcher & Dickens, 2016; Brummet and Reed, 2019), underscoring the need to critically examine one’s approach to studying the so called ‘urban peripheries’. This paper proposes the practice of mapping alternative city imaginaries, together with local partners, to promote inclusive and 'a more diverse and sustainable perspective on [city] prosperity' (Arbonés Aran, Petkova and Moodey, 2023).We present a case study of the living lab ‘Cities and Visitors’ (Amsterdam School of International Business) based in Amsterdam Southeast (Zuidoost). The study employs a mixed methods to capture and map 'alternative imaginaries' of 'urban peripheries' together with local partners, students, and inter-city collaborators. As urban developments continue to comply with technocratic systems and strategies (Pries, 2022), it becomes important to deepen our understanding, engagement, exploration, and preservation of city spaces, particularly in the so called urban ‘peripheries’ that are often subjected to the dynamics of de/reconstruction and rejuvenation brought by external actors.The paper also advocates for a reflective and ethical research methodology, as the participants engage in thoughtful and (self) reflective research practices. We see this as an intervention in the business curriculum, often criticized for producing 'neoliberal agents' (Orta, 2019), whereas students must also cultivate competences in 'sustainability' (UNESCO 2014, 2017). Embracing the perspectives of affect (Thrift, 2008) and standpoint theory (Harding, 2008), as well as critical counter-mapping with digital methods (Rogers, 2013), we intend to nurture the emotional intelligence and literacy in students, facilitating transformative pedagogies (Mezirov 1990; Maiese 2017).
This paper introduces the Feral Map, an open online map that brings together different creative practices questioning the dominant extractive, technocentric rendering and legitimising of particular algorithmic futures. Building on its initial development drawn upon open urban tree data, it invites people to explore and engage with their surroundings in creative, unfamiliar ways and share their experiences in the form of stories, using different kinds of media, sensory impressions, and personal expressions. These stories can be offered to existing places and local “creatures” (such as animals, ambiences, and glitches) or become new creatures on their own, emphasising mattering and entanglements: that change is the only constant in life. Through this, the map obscures the currently available–mostly quantitative–data about a place, and can help to raise questions about power, values, and structural inequalities that shape the place and its future. The Feral Map has been evolving to include such stories and creatures–or messy data–from different creative, practice-based research projects. Our paper presents the theoretical framing of the Feral Map and its design, how it has been transforming along with the involved projects, as well as our learnings from the process and possible future directions.
De, bijna oneindige, mogelijkheden van digitale (3D print)technieken prikkelen de geest en zetten aan tot creatief denken. Voorheen onmogelijke vormen worden mogelijk en kunnen op locatie en op maat worden gemaakt. Het (primair) onderwijs ziet grote potentie in 3D (print)technieken als onderwijsthema om structureel en actief mee aan de slag te gaan in de klas, om 21ste Century Skills te ontplooien bij zowel leerkrachten als leerlingen en om als thema in te zetten binnen Wetenschap & Technologie-onderwijs. De onderwijsketen is een cruciale partner in de Human Capital Agenda met haar taak om van jongs af aan kinderen op te leiden tot een moderne professional die kan uitblinken in een snel veranderende innovatie-economie. Met dat doel voor ogen zoekt het primair onderwijs structureel naar manieren om de lesprogramma’s actueel en effectief te houden. Door een toenemend aanbod van 3D (print)technieken en diensten zoeken directies, leerkrachten maar ook het team talentontwikkeling van de Gemeente Enschede naar betrouwbare experts die de scholen advies, begeleiding en (uiteindelijk) professionalisering op maat kunnen bieden. Saxion FabLab Enschede, een publieke moderne makerspace en verbonden aan Saxion Lectoraat Industrial Design, richt zich op de verbinding tussen (HBO) onderwijs, onderzoek en het bedrijfsleven. Sinds de oprichting in 2011 krijgt het FabLab ook structureel vragen vanuit het primair onderwijs (PO) om deze doelgroep hands-on in contact te brengen met moderne (3D) technieken. Waar mogelijk zijn bovengenoemde vragen opgepakt met in samenwerking met scholen en bedrijven. Knelpunten die hierbij naar voren zijn gekomen, zijn dat leerkrachten na de opstart niet weten hoe ze onvermijdelijke technische problemen moeten oplossen en/of het ontbreekt hen de kennis om een volgende verdiepende stap (zelf) te zetten. Gevolg is dat men niet verder komt dan het doen van demonstraties en/of een eerste (simpel) productje, of dat de printers stil in een hoek staan te ver-stoffen. Deze ervaringen uit Enschede zijn in lijn met conclusies van een eerder onderzoek in Flevoland (Van Keulen & van Oenen, 2015) Doel van het traject “3D in de klas” is de bundeling van krachten binnen het consortium rondom de ontwikkeling van uitdagend en uitnodigend Wetenschap & Techniek-onderwijs voor leerling en leerkracht in het primair onderwijs, door leerkrachten te scholen in 3D printen, door lesprogramma’s te ontwikkelen die verder gaan dan het ‘printen van de standaard sleutelhanger’ en door een didactische verbreding te bieden door het koppelen van kennisdomeinen. Het initiatief voor gezamenlijk onderzoek en 3D in de Klas is opgedeeld in drie delen: Deel 1) Mapping the state of the art: leren van eerdere initiatieven en de knelpunten. Deel 2) Doelgroep betrokkenheid in kaart brengen, van leerkrachten en leerlingen, inhoudelijk en organisatorisch. Deel 3) Structurele inbedding, door afstemming op en integratie in de PO-keten. Het voorliggende projectvoorstel beslaat deel 1 van dit traject. Resultaat van dit deelproject hiervan vormt de basis voor deel 2 en 3 in een vervolgtraject, mogelijk in een RAAK-publiek vorm. Saxion FabLab Enschede heeft de afgelopen jaren een actief consortium opgebouwd dat bovenstaande impasse wil doorbreken. Het consortium bestaat naast het FabLab o.a. uit: Saxion Lectoraat Industrial Design en Academie Pedagogiek en Onderwijs, ESV, Stichting Consent, Bètatechtniek, Gemeente Enschede (Team Talentontwikkeling) en het bedrijf LAYaLAY.
Teachers have a crucial role in bringing about the extensive social changes that are needed in the building of a sustainable future. In the EduSTA project, we focus on sustainability competences of teachers. We strengthen the European dimension of teacher education via Digital Open Badges as means of performing, acknowledging, documenting, and transferring the competencies as micro-credentials. EduSTA starts by mapping the contextual possibilities and restrictions for transformative learning on sustainability and by operationalising skills. The development of competence-based learning modules and open digital badge-driven pathways will proceed hand in hand and will be realised as learning modules in the partnering Higher Education Institutes and badge applications open for all teachers in Europe.Societal Issue: Teachers’ capabilities to act as active facilitators of change in the ecological transition and to educate citizens and workforce to meet the future challenges is key to a profound transformation in the green transition.Teachers’ sustainability competences have been researched widely, but a gap remains between research and the teachers’ practise. There is a need to operationalise sustainability competences: to describe direct links with everyday tasks, such as curriculum development, pedagogical design, and assessment. This need calls for an urgent operationalisation of educators’ sustainability competences – to support the goals with sustainability actions and to transfer this understanding to their students.Benefit to society: EduSTA builds a community, “Academy of Educators for Sustainable Future”, and creates open digital badge-driven learning pathways for teachers’ sustainability competences supported by multimodal learning modules. The aim is to achieve close cooperation with training schools to actively engage in-service teachers.Our consortium is a catalyst for leading and empowering profound change in the present and for the future to educate teachers ready to meet the challenges and act as active change agents for sustainable future. Emphasizing teachers’ essential role as a part of the green transition also adds to the attractiveness of teachers’ work.
In veel Afrikaanse landen zien we een inperking van de maatschappelijke ruimte (‘civic space’). Deze ruimte is cruciaal om in democratische staten transparantie, vrijheid van meningsuiting en verantwoording van bestuur te realiseren. In een steeds sterke digitaliserende maatschappij wordt toegang tot digitale middelen een mensenrecht. Daar waar regeringen proberen hun burgers en organisaties dat recht tot digitale informatievoorziening en –uitwisselingen te ontnemen komen de Sustainable Development Goals in het gedrang. Doel African Digital Rights Network (ADRN) wil inzicht verkrijgen in de stakeholders ne technologieën die betrokken zijn net het openen of onderdrukken van de online maatschappelijke ruimte (‘civic space’). Het netwerk beoogt bij te dragen aam empowerment van burgers om hun digitale mensenrechten uit te oefenen. Resultaten ADRN heeft een vergelijkende studie van 10 Afrikaanse landen uitgevoerd naar het gebruik van digitale technologieën voor het openen of onderdrukken van de online maatschappelijke ruimte (‘civic space’). Het project heeft onder andere geleidt tot de volgende publicatie: Mapping the Supply of Surveillance Technologies to Africa: Case Studies from Nigeria, Ghana, Morocco, Malawi, and Zambia Looptijd 01 mei 2020 - 20 april 2021 Aanpak ADRN organiseert een netwerk van onderzoekers, analisten, digitale rechtenorganisaties en activisten om de dynamiek van het openen en onderdrukken van de digitale maatschappelijke ruimte in kaart te brengen. Het netwerk bouwt op een interdisciplinaire onderzoeksaanpak o.l.v. het Institute for Development Studies, een vooraanstaand onderzoeksinstituut. Relevantie van het project Het onderzoek leidt tot aanbevelingen voor o.a. beleidsmakers en maatschappelijke organisaties ter bevordering van de digitale maatschappelijke ruimte. Daarnaast worden digitale tools en trainingsmateriaal gefaciliteerd voor het monitoren van ontwikkelingen en dreigingen van de digitale maatschappelijke ruimte. CofinancieringDit onderzoek wordt gefinancierd door UKRI - GCRF Digital Innovation for Development in Africa (DIDA)Meer weten? UKRI GCRF: African Digital Rights Network Website ADRN
