In de huidige gezondheidszorg ontvangen patiënten vaak zorg van verschillende zorgverleners, bijvoorbeeld de huisarts (eerstelijns zorg) en de specialist in het ziekenhuis (tweedelijns zorg). Wanneer een patiënt die geneesmiddelen gebruikt in het ziekenhuis opgenomen wordt, brengt dit vaak de betrokkenheid van verschillende voorschrijvers met zich mee. Na ontslag uit het ziekenhuis ontstaan hierdoor vaak zogenoemde geneesmiddelgerelateerde problemen. Informatie over het geneesmiddelengebruik van de patiënt wordt bij het ontslag uit het ziekenhuis namelijk vaak onvolledig overgedragen naar de eerstelijnszorgverleners. Daarnaast wordt de patiënt niet altijd goed geïnformeerd over de veranderingen van zijn geneesmiddelen, zoals bijvoorbeeld over aanpassingen in de dosering of nieuwe geneesmiddelen. De ontstane geneesmiddelgerelateerde problemen kunnen de patiëntveiligheid in gevaar brengen. Ze kunnen bijvoorbeeld resulteren in een ongeplande heropname in het ziekenhuis of andere gezondheidsschade voor de patiënt. Zo ervaart een op de vijf patiënten binnen drie weken na ontslag een bijwerking van een geneesmiddel. De focus van de studies beschreven in dit proefschrift ligt op de periode direct na het ontslag uit het ziekenhuis. We noemen dit de heropname in de eerste lijn. Patiënten, maar ook hun mantelzorgers, voelen zich vaak onvoorbereid voor de thuiskomst. Tijdens de ziekenhuisopname nemen de zorgverleners in het ziekenhuis de zorg voor de patiënt op zich. Het moment van ontslag betekent dat zij zelf de regie over hun gezondheid en geneesmiddelen weer moeten overnemen. Het is daarom van belang om kort na het ontslag uit het ziekenhuis het geneesmiddelengebruik met de patiënt te evalueren om onduidelijkheden over bijvoorbeeld hun nieuwe geneesmiddelenschema weg te nemen. Van oudsher hadden openbaar apothekers als hoofdtaak het bereiden en verstrekken van geneesmiddelen. Tegenwoordig zijn zij echter meer en meer betrokken bij het begeleiden van patiënten met betrekking tot hun geneesmiddelengebruik. Deze andere rol kan cruciaal zijn bij het garanderen van de medicatieveiligheid gedurende en na de overgang van het ziekenhuis naar huis. Daarom is het doel van dit proefschrift om de problemen die optreden bij de heropname in de eerste lijn te ontrafelen en om de rol van de openbaar apotheker hierin te onderzoeken.
Background: Engaging families in postsurgical care is potentially beneficial for improving cancer patient outcomes and quality of care. The authors developed a family involvement program (FIP) and in this study, the authors aim to evaluate the impact of the FIP on family caregiver burden and well-being. Moreover, the authors aim to assess the fidelity of the program. Materials and methods: This is a preplanned subgroup analysis of a patient-preferred prospective cohort study that included family caregivers of patients who underwent major oncological surgery for gastrointestinal tumors. Only patient-nominated family caregivers could participate in the FIP. Caregivers received structured training in fundamental caregiving tasks from healthcare professionals and then actively participated in these tasks. Caregiver burden and well-being were measured four times (at hospital admission, at hospital discharge, and at 1 and 3 months posthospital discharge) using the Caregiver Strain Index+ (CSI+) and the Care-related Quality of Life instrument (CarerQoL-7D). The fidelity of the FIP was assessed by recording completion of care activities. In addition, family caregivers were asked whether they would participate in the FIP again. Results: Most of the 152 family caregivers were female (77.6%), and their mean age was 61.3 years (SD=11.6). Median CSI+ scores ranged between -1 and 0 and remained below the cutoff point of experiencing burden. CarerQoL-7D results indicated no significant differences in family caregivers' well-being over time. Upon discharge, over 75% of the family caregivers stated that they would recommend the FIP to others. The highest compliance with all fundamental care activities was observed during postoperative days 2-4. Conclusion: The family caregivers of oncological surgical patients who participated in the FIP exhibited acceptable levels of caregiver burden and well-being. These findings suggest that the FIP is a valuable intervention to equip family caregivers with the skills to navigate the uncertain period following a patient's hospital discharge.
BACKGROUND: Medication-related problems are common after hospitalization, for example when changes in patients' medication regimens are accompanied by insufficient patient education, poor information transfer between healthcare providers, and inadequate follow-up post-discharge. We investigated the effect of a pharmacy-led transitional care program on the occurrence of medication-related problems four weeks post-discharge.METHODS: A prospective multi-center before-after study was conducted in six departments in total of two hospitals and 50 community pharmacies in the Netherlands. We tested a pharmacy-led program incorporating (i) usual care (medication reconciliation at hospital admission and discharge) combined with, (ii) teach-back at hospital discharge, (iii) improved transfer of medication information to primary healthcare providers and (iv) post-discharge home visit by the patient's own community pharmacist, compared with usual care alone. The difference in medication-related problems four weeks post-discharge, measured by means of a validated telephone-interview protocol, was the primary outcome. Multiple logistic regression analysis was used, adjusting for potential confounders after multiple imputation to deal with missing data.RESULTS: We included 234 (January-April 2016) and 222 (July-November 2016) patients in the usual care and intervention group, respectively. Complete data on the primary outcome was available for 400 patients. The proportion of patients with any medication-related problem was 65.9% (211/400) in the usual care group compared to 52.4% (189/400) in the intervention group (p = 0.01). After multiple imputation, the proportion of patients with any medication-related problem remained lower in the intervention group (unadjusted odds ratio 0.57; 95% CI 0.38-0.86, adjusted odds ratio 0.50; 95% CI 0.31-0.79).CONCLUSIONS: A pharmacy-led transitional care program reduced medication-related problems after discharge. Implementation research is needed to determine how best to embed these interventions in existing processes.
