Inhibition of the sodium−glucose cotransporter 2 (SGLT2) by canagliflozin in type 2 diabetes mellitus results in large between-patient variability in clinical response. To better understand this variability, the positron emission tomography (PET) tracer [18F]canagliflozin was developed via a Cu-mediated 18F-fluorination of its boronic ester precursor with a radiochemical yield of 2.0 ± 1.9% and a purity of >95%. The GMP automated synthesis originated [18F]canagliflozin with a yield of 0.5−3% (n = 4) and a purity of >95%. Autoradiography showed [18F]canagliflozin binding in human kidney sections containing SGLT2. Since [18F]canagliflozin is the isotopologue of the extensively characterized drug canagliflozin and thus shares its toxicological and pharmacological characteristics, it enables its immediate use in patients.
Voor leerlingen met een autismespectrumstoornis (ASS) die substantiële ondersteuning nodig hebben, is passend onderwijs lastig te realiseren. Deze leerlingen kunnen problemen laten zien in hun betrokkenheid bij de leertaak, wat gerelateerd is aan lage schoolprestaties en voortijdige uitval. Ze hebben baat bij een goede gezamenlijke ondersteuning van de leerkracht én de jeugdhulpverlener. Echter, leerkrachten hebben vaak weinig onvoldoende kennis en ervaring met ASS om de juiste ondersteuning te kunnen bieden en jeugdhulpverleners die op school ingezet worden, zijn meestal onvoldoende op de hoogte van wat er vanuit het onderwijs moet gebeuren. Leerkrachten en jeugdhulpverleners kunnen elkaar versterken, maar er is nog te vaak sprake van figuurlijke afstand en gebrek aan verbondenheid. Gezamenlijk professionaliseren kan ervoor zorgen dat het handelen van leerkrachten en jeugdhulpverleners en hun interprofessionele samenwerking worden versterkt, zodat deze professionals een integraal aanbod op maat kunnen maken en op een talentgerichte wijze de betrokkenheid van leerlingen met ASS kunnen ondersteunen. In ’t PASST Samen werken leerkrachten en jeugdhulpverleners (professionals) aan het versterken van hun handelen en hun interprofessionele samenwerkingsvaardigheden. Het doel daarvan is dat de betrokkenheid bij het leren van kinderen met een autismespectrumstoornis (ASS) vergroot wordt. Leerkrachten en jeugdhulpverleners ontwikkelen nieuwe kennis en vaardigheden die ze direct kunnen toepassen in hun werk. Hierdoor wordt hun handelingskracht om een integrale aanpak vorm te geven versterkt. Dit levert uiteindelijk tijdwinst op, omdat er preventief gewerkt wordt aanproblemen die samenhangen met een verlaagde betrokkenheid (bijv. interactieproblemen). Hierdoor worden de kansen voor kinderen met ASS vergroot.
BACKGROUND: During transitions from hospital to home, up to half of all patients experience medication-related problems, such as adverse drug events. To reduce these problems, knowledge of patient experiences with medication use during this transition is needed. This study aims to identify the perspectives of patients on barriers and facilitators with medication use, during the transition from hospital to home.METHODS: A qualitative study was conducted in 2017 among patients discharged from two hospitals using a semi-structured interview guide. Patients were asked to identify all barriers they experienced with medication use during transitions from hospital to home, and facilitators needed to overcome those barriers. Data were analyzed following thematic content analysis and visualized using an "Ishikawa" diagram.RESULTS: In total, three focus groups were conducted with 19 patients (mean age: 70.8 (SD 9.3) years, 63% female). Three barriers were identified; lack of personalized care in the care continuum, insufficient information transfer (e.g. regarding changes in pharmacotherapy), and problems in care organization (e.g. medication substitution). Facilitators to overcome these barriers included a personal medication-counselor in the care continuum to guide patients with medication use and overcome communication barriers, and post-discharge follow-up care (e.g. home visits from healthcare providers).CONCLUSIONS: During transitions from hospital to home patients experience individual-, healthcare provider- and organization level barriers. Future research should focus on personal-medication counselors in the care continuum and post-discharge follow-up care as it may overcome communication, emotional, information and organization barriers with medication use.