Begin 2020 heeft de gemeente Den Haag aan De Haagse Hogeschool (Lectoraat Urban Ageing) gevraagd om samen met Hulsebosch Advies en AFEdemy een integrale monitor te ontwikkelen en uit te voeren waarbij, door middel van kwalitatieve en kwantitatieve methoden, onderzoek wordt gedaan naar de stand van zaken van Den Haag als seniorvriendelijke stad en tevens te kijken naar huidige trends aangaande ouderen. Tevens vroeg de gemeente om de ontwikkeling van een meetinstrument dat in de toekomst eenvoudig bij herhaling kan worden ingezet voor onderzoek: de standaard Age Friendly Cities and Communities Questionnaire (AFCCQ) voor ouderen1. In een stadsenquête en in zogenaamde stadsateliers zijn ouderen gevraagd naar hun bevindingen. In totaal hebben 393 Haagse ouderen meegedaan aan de enquête en 50 aan de stadsateliers. De aan de ouderen gestelde vragen gingen over de volgende acht onderwerpen die volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) gezamenlijk de seniorvriendelijkheid van een stad bepalen: ●Huisvesting; ●Sociale participatie; ●Respect en sociale inclusie; ●Burgerschap en werkgelegenheid; ●Communicatie en informatie; ●Sociale en gezondheidsvoorzieningen; ●Buitenruimte en gebouwen; ●Transport; ● en aanvullend, een negende domein: Financiën. CC-BY NC ND https://www.dehaagsehogeschool.nl/onderzoek/lectoraten/details/urban-ageing#over-het-lectoraat
MULTIFILE
As multifunctional places that combine shopping and hospitality with public space and residential functions, urban consumption spaces are sites where different normative orders surface and sometimes clash. In Amsterdam, such a clash emerged over touristification of consumption spaces, eroding place attachment for local residents and urging the city government to take action. Based on policy analysis and interviews with entrepreneurs and key informants, we demonstrate how Amsterdam’s city government is responding to this issue, using legal pluralism that exists within formal state law. Specifically, the city government combines four instruments to manage touristification of consumption spaces, targeting so-called tourist shops with the aim to drive them out of the inner city. This strategic combination of policy instruments designed on various scales and for different publics to pursue a local political goal jeopardizes entrepreneurs’ rights to legal certainty. Moreover, implicitly based on class-based tastes and distrust towards particular minority groups of entrepreneurs, this policy strategy results in institutional discrimination that has far-reaching consequences for entrepreneurs in itself, but also affects trust relations among local stakeholders.
DOCUMENT
