Safety and Security (S&S) have the same goal, that is to maintain the integrity of human, infrastructure, hardware, software, capital and intangible assets of a system. However, literature and practice indicate that the relationship between S&S has not yet been clearly defined and their boundaries remain blurry. The current paper presents a short review of academic and professional literature about the relationship between S&S. This relationship is examined by looking at the S&S dependencies, their similarities and differences, and the role of the human element in achieving and maintaining the desired S&S levels. The review of literature showed that (1) there is a tendency to emphasize on the effects of security on safety and underestimate the opposite, (2) human factors are not part of security training to the extent are addressed in safety training, (3) security and safety problems can be the result of both internal and external disturbances and agents, (4) the intentionality or not of outcomes, and not of the action, can stand as a valid criterion to classify an event as a security or a safety one correspondingly, (5) S&S issues can result in negative implications internally and externally to the system, and (6) the synergy between S&S is of paramount importance for achieving the optimum levels of system protection. The positions of this paper might comprise a basis for enriching educational programmes around S&S and igniting relevant research.
Bedrijven bevinden zich tegenwoordig vaak in een keten. Een keten kan worden beschouwd als een verzameling organisaties die een virtueel netwerk delen waar informatie, diensten, goederen of geld doorheen stroomt. Hierbij staan ICT-systemen veelal centraal. Deze afhankelijkheid werkt in de hand dat cyber-gerelateerde risico’s een opmars maken binnen ketens. Niet elke ketenorganisatie beschikt echter over de middelen en kennis om zichzelf te beschermen: om tot sterke ketens te komen is informatiedeling tussen ketenorganisaties over actuele dreigingen en incidenten van belang. Een doel van dit verkennend onderzoek, dat is uitgevoerd in opdracht van het Nationaal Cyber Security Centrum (NCSC), is om inzicht te bieden in de succesfactoren van informatiedeling-initiatieven op het gebied van cyberveiligheid. Met deze kennis kan het NCSC haar accounthouders en adviseurs helpen om de doelgroepen positief te motiveren om actie te nemen ter versterking van ketenweerbaarheid. Tevens wordt met dit onderzoek beoogd om aanknopingspunten voor vervolgonderzoek te identificeren. Het identificeren van succesfactoren vond plaats op basis van een literatuurstudie en gestructureerde interviews met in totaal zes leden uit drie verschillende bestaande informatiedeling-initiatieven rondom cybersecurity: het Managed Service Provider (MSP) Information Sharing and Analysis Centre (ISAC), Energie ISAC en de securitycommissie van de Nederlandse Energie- Data Uitwisseling (NEDU). Alle respondenten zijn informatiebeveiligingsexperts die hun organisatie vertegenwoordigen in de samenwerkingsverbanden. In totaal zijn 20 succesfactoren geïdentificeerd. Deze factoren zijn vervolgens gecategoriseerd tot vier thema’s die bijdragen aan een succesvolle informatiedeling. De thema’s zijn samen te vatten als teamfactoren, individuele factoren, managementfactoren en faciliterende factoren. De vier meest genoemde succesfactoren zijn: ● Expertise: Leden met onderscheidende en gespecialiseerde kennis bevorderen de informatiedeling en zijn ondersteunend aan het individuele leerdoel van de leden. ● Vertrouwen: Vertrouwen is een essentiële voorwaarde voor de bereidheid om samen te werken en informatie te delen. Tijd is hierin een cruciale factor: tijd is nodig voor vertrouwen om te ontstaan. ● Lidmaatschapseisen: Expliciete en impliciete lidmaatschapseisen zorgen voor een selectie op geschikte deelnemers en faciliteren daarmee het onderling vertrouwen. ● Structurele opzet: Een samenwerking dient georganiseerd te zijn volgens een structuur en met een stabiele bezetting van voldoende omvang. Vervolgonderzoek zou zich kunnen richten op het identificeren van strategieën voor het opstarten van samenwerkingsverbanden en het over de tijd behouden van enthousiasme onder de leden in de informatiedeling-initiatieven rondom cybersecurity. Ook onderzoek naar de eigenschappen of kwaliteiten van de voorzitter en hoe deze bijdragen aan het succesvol initiëren en onderhouden van een samenwerkingsverband zijn genoemd. Ook is nog onvoldoende duidelijk hoe gedeelde of juist onderscheidende expertise van de leden bijdraagt aan succes van de informatiedeling-initiatieven. Verder is er behoefte aan kennis over hoe de samenwerking tussen ketenpartners op het gebied van cyberveiligheid buiten bestaande samenwerkingsverbanden is ingericht. Denk hierbij aan een uitbreiding van de huidige studie, maar met een focus op kleinere bedrijven die deel uitmaken van ketens, maar waarbij IT niet de corebusiness is, aangezien die volgens respondenten als risicovol worden gezien voor de keten.
Computer security incident response teams (CSIRTs) respond to a computer security incident when the need arises. Failure of these teams can have far-reaching effects for the economy and national security. CSIRTs often have to work on an ad hoc basis, in close cooperation with other teams, and in time constrained environments. It could be argued that under these working conditions CSIRTs would be likely to encounter problems. A needs assessment was done to see to which extent this argument holds true. We constructed an incident response needs model to assist in identifying areas that require improvement. We envisioned a model consisting of four assessment categories: Organization, Team, Individual and Instrumental. Central to this is the idea that both problems and needs can have an organizational, team, individual, or technical origin or a combination of these levels. To gather data we conducted a literature review. This resulted in a comprehensive list of challenges and needs that could hinder or improve, respectively, the performance of CSIRTs. Then, semi-structured in depth interviews were held with team coordinators and team members of five public and private sector Dutch CSIRTs to ground these findings in practice and to identify gaps between current and desired incident handling practices. This paper presents the findings of our needs assessment and ends with a discussion of potential solutions to problems with performance in incident response. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2017.02179 LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/rickvanderkleij1/
MULTIFILE
In de Smart Industry –ook wel aangeduid als Industrie 4.0- staat Machine2Machine (M2M) communicatie centraal: door machines in productieprocessen, assemblagelijnen en opslagsystemen te verbinden wordt verbeteringen verwacht. In de Smart Industry wordt per definitie veel slimme software systemen gebruikt. Dit zijn vaak autonome, en min of meer intelligente systemen, waarbij internet connectiviteit direct of indirect nodig is. Cyber security is daarmee een belangrijk aandachtspunt voor Smart Industry. De risico’s op security incidenten worden immers groter naar mate steeds meer systemen op het internet zijn aangesloten. We zien op dit moment beperkte aandacht voor robot security, ondanks het feit dat iedereen het belang van cyber security onderschrijft. Dit project richt zich op exploratief onderzoek rondom de cyber security bedreigingen van robots als onderdeel van Smart Industry. Hierbij kijken we naar de technische aspecten van sensoren, communicatie en het geprogrammeerde gedrag van robots. Daarnaast wordt gekeken ook naar de keten waarin Smart Industry/robot toepassingen tot stand komen en worden gebruikt.
Uit vooronderzoek van het lectoraat Cybersecurity in het mkb blijkt dat 39% van de metaalbedrijven slachtoffer is geworden van een cyberaanval. Doordat metaalbedrijven in grote mate afhankelijk zijn van informatietechnologie (IT) is de impact van dergelijke aanvallen groot. Zo rapporteerden directeuren van mkb bedrijven directe financiële schade, verlies of beschadiging van gegevens en tijdsverlies. Vooronderzoek laat zien dat bedrijven te weinig maatregelen nemen om zichzelf te beschermen. Dit komt doordat bestaande risicomodellen voor cybersecurity - deze zijn ontwikkeld voor experts - niet goed toepasbaar zijn voor directeuren in het mkb. Om in die leemte te voorzien vraagt de Haagse Hogeschool samen met de Koninklijke Metaalunie en 12 metaalbedrijven subsidie aan om een risicomodel te ontwikkelen dat wel toegepast kan warden door mkb bedrijven in de metaalsector. Dit onderzoek gaat uit van IS0 270011 en levert een risicomodel op dat door het mkb gebruikt kan warden om op een eenvoudige wijze basale processen random cybersecurity in te richten. Hiermee geven we ondernemers handvaten om zelf hun cybersecurity op orde te kunnen brengen. De uitkomsten van dit project dienen als basis voor een omvangrijker projectvoorstel waarbij we het model verder verdiepen en ook toepasbaar maken voor mkb bedrijven binnen andere branches van de smart industry.
Today, embedded devices such as banking/transportation cards, car keys, and mobile phones use cryptographic techniques to protect personal information and communication. Such devices are increasingly becoming the targets of attacks trying to capture the underlying secret information, e.g., cryptographic keys. Attacks not targeting the cryptographic algorithm but its implementation are especially devastating and the best-known examples are so-called side-channel and fault injection attacks. Such attacks, often jointly coined as physical (implementation) attacks, are difficult to preclude and if the key (or other data) is recovered the device is useless. To mitigate such attacks, security evaluators use the same techniques as attackers and look for possible weaknesses in order to “fix” them before deployment. Unfortunately, the attackers’ resourcefulness on the one hand and usually a short amount of time the security evaluators have (and human errors factor) on the other hand, makes this not a fair race. Consequently, researchers are looking into possible ways of making security evaluations more reliable and faster. To that end, machine learning techniques showed to be a viable candidate although the challenge is far from solved. Our project aims at the development of automatic frameworks able to assess various potential side-channel and fault injection threats coming from diverse sources. Such systems will enable security evaluators, and above all companies producing chips for security applications, an option to find the potential weaknesses early and to assess the trade-off between making the product more secure versus making the product more implementation-friendly. To this end, we plan to use machine learning techniques coupled with novel techniques not explored before for side-channel and fault analysis. In addition, we will design new techniques specially tailored to improve the performance of this evaluation process. Our research fills the gap between what is known in academia on physical attacks and what is needed in the industry to prevent such attacks. In the end, once our frameworks become operational, they could be also a useful tool for mitigating other types of threats like ransomware or rootkits.
