Search results

It is beautiful but remains small ...

Why is it that we know and still act as if we do not know? SMEs are considered engines of job creation and therefore growth and generation of income but is it really true that the solo self-employed and micro entrepreneurs will become small or medium entrepreneurs, e.g. graduate? We knew in the 80’s that this assumption needed to be looked at critically. Research revealed that graduation hardly existed. Practitioners in MSME support and development programmes entertain few illusions about their programmes actually leading to graduation, while NGO and Government policy officers, from behind their desks, often presume that graduation occurs frequently. Actual graduation rates and the extent to which they can be attributed to interventions remain an unresolved and important issue. After more than three decades it is justified to the question whether it is still true that graduation hardly exists? If that is the case one needs to take a critical look into prevailing policies and programs in support of the SME sector.

Narrative identity

We propose that writing can be employed to foster the kind of career learning required in the twenty-first century. The article offers insights into how writing exercises and approaches can be applied to help students construct their career stories in a way that allows them to engage in a dialogical learning process and work in a self-directed way. Creative, expressive and reflective writing practices are described and parallels are drawn between these and existing practices and theories in narrative career counselling. Key exercises in graduate courses for writing for personal development are discussed and a theoretical explanation is given as to why a particular order of approaches and exercises works best to promote career learning.

Physical education's contribution to levels of physical activity in children and adolescents

Toenemende prevalentie van overgewicht en obesitas onder jeugd wordt, in ieder geval ten dele, veroorzaakt door te weinig fysieke activiteit. Omdat ieder kind een groot deel van zijn of haar jeugdige leven op school doorbrengt kunnen scholen een centrale rol spelen in het tegengaan van deze bewegingsarmoede. Het meest voor de hand liggende schoolvak lijkt hierbij de lichamelijke opvoeding1 (LO) te zijn. De belangrijkste doelstelling van het schoolvak LO is immers om leerlingen dusdanig te motiveren en enthousiast te maken voor sport en bewegen zodat dit uiteindelijk resulteert in een actieve leefstijl, zowel buiten school als in het verdere leven. Daarnaast is LO tevens het enige verplichte schoolvak waar fysieke activiteit een centrale plek inneemt; de les zelf is in potentie ook een structurele bron van fysieke activiteit. Globaal gezien kan LO dus op een indirecte en een directe manier bijdragen aan de fysieke activiteit van leerlingen, een tweedeling die werd geïntroduceerd in hoofdstuk 1. Waar echter tot op heden onduidelijkheid over bestaat, zeker wat betreft de Nederlandse situatie, is hoe groot de bijdrage van de LO aan dagelijkse fysieke activiteit feitelijk is. De vraag die daarom centraal staat in dit proefschrift is in hoeverre het vak LO, zoals dat op dit moment gegeven wordt op basis- en voortgezet onderwijs, een bijdrage levert aan de fysieke activiteit van kinderen en adolescenten, zowel direct (de les als bron van fysieke activiteit), als indirect (motivatie voor een actieve leefstijl). Voor de beantwoording van deze vraag zijn een aantal studies uitgevoerd. Allereerst is in hoofdstuk 2 door middel van een literatuurstudie onderzocht in hoeverre interventies met een LO-component effectief zijn in het stimuleren van fysieke activiteit. Hieruit blijkt dat er alleen overtuigend bewijs bestaat voor een directe bijdrage van de les LO aan de fysieke activiteit van kinderen en adolescenten. Oftewel, in de les LO zelf wordt er matig-tot-intensief bewogen. De effecten van interventies met een LO component op de fysieke activiteit buiten school of in het latere leven zijn minder overtuigend of zelfs afwezig. In hoofdstuk 3 wordt een cross-sectionele studie beschreven waarin middels het combineren van gegevens vanuit een hartslag-versnellingsmeter met de gegevens uit een activiteitendagboek voor het eerst inzicht verkregen wordt in de daadwerkelijke bijdrage van een reguliere les LO (naast andere fysieke activiteiten zoals fietsen) aan de totale dagelijkse fysieke activiteit van middelbare scholieren. De resultaten wijzen uit dat 17% van de totale hoeveelheid beweging onder schooltijd zijn oorsprong vindt in de lessen LO en dat op dagen dat een leerling een les LO heeft, deze les verantwoordelijk is voor ongeveer 30% van de totale fysieke activiteit op die dag. Opvallend is daarnaast dat 15% van de totale fysieke activiteit op een weekdag zijn oorsprong vindt in het actief transport naar school, voornamelijk fietsen. Hoofdstuk 4 beschrijft een studie waarin de focus ligt op de intensiteit van lessen LO in het voortgezet onderwijs (VO) en het basisonderwijs (BO). Tevens is gekeken naar factoren die de intensiteit van een les beïnvloeden. De resultaten wijzen uit dat 47% en 40% van een les LO op respectievelijk het VO en het BO voldoet aan de intensiteit van bewegen zoals omschreven in de Nederlandse Norm voor Gezond Bewegen (matig-tot-intensief fysiek actief). Dit komt overeen met ongeveer een derde van de dagelijks aanbevolen hoeveelheid beweging voor deze doelgroep. Opvallend is dat op het VO jongens significant actiever zijn tijdens de lessen LO dan meisjes. Dit verschil blijkt zijn oorsprong te hebben in lessen waarin competitieve spelvormen (basketbal, voetbal etc.) centraal staan. Mogelijkerwijs verhindert de dominantie van jongens tijdens spelvormen dat meisjes in een les even actief kunnen zijn als jongens. Dit is een serieuze beperking van de mate waarin een les LO kan bijdragen aan het totale beweeggedrag van meisjes, gezien het feit dat ongeveer 60% van het Nederlandse LO curriculum uit (veelal competitieve) spelvormen bestaat.

Reflection in Technical Higher Education: Student Perceptions

Late effects of cancer (treatment) and work ability: guidance by managers and professionals

BackgroundThe prevalence of the group of workers that had a cancer diagnosis in the past is growing. These workers may still be confronted with late effects of cancer (treatment) possibly affecting their work ability. As little is known about the guidance of this group, the aim of this study was to explore the experiences and ideas of managers and professionals about the guidance of these workers in the case of late effects of cancer (treatment). Given the positive associations with work ability of the job resources autonomy, social support by colleagues and an open organisational culture found in several quantitative studies, these job resources were also discussed. Further ideas about the influences of other factors and points of attention in the guidance of this group of workers were explored.MethodsSemi-structured interviews were conducted with managers (n = 11) and professionals (n = 47). Data-collection was from November 2019 to June 2020. The data were coded and analysed using directed content analyses.ResultsThe late effects of cancer or cancer treatment discussed were physical problems, fatigue, cognitive problems, anxiety for cancer recurrence, and a different view of life. The self-employed have less options for guidance but may struggle with late effects affecting work ability in the same way as the salaried. Late effects may affect work ability and various approaches have been described. Autonomy, social support of colleagues and an open organisational culture were regarded as beneficial. It was indicated that interventions need to be tailor-made and created in dialogue with the worker.ConclusionsEspecially with respect to cognitive problems and fatigue, guidance sometimes turned out to be complicated. In general, the importance of psychological safety to be open about late effects that affect work ability was emphasized. Moreover, it is important to take the perspective of the worker as the starting point and explore the possibilities together with the worker. Autonomy is an important factor in general, and a factor that must always be monitored when adjustments in work are considered. There is a lot of experience, but there are still gaps in knowledge and opportunities for more knowledge sharing.

Hiring the first employee

The world needs more jobs to meet United Nations Sustainable Development Goal 8 and to keep up with expected population growth. Policymakers stimulate start-ups due to their expected job-generating effect. Despite the increased number of solo self-employed, percentages on graduation from small to larger enterprises are low. This study focuses on entrepreneurs who create jobs, and have passed ‘the one-employee threshold’. What are the considerations of the solo self-employed when making the decision to hire their first employee? 27 Interviews were conducted with entrepreneurs in developed and developing countries. The analysis shows that solo self-employed have considerations about time, skills, trust and opportunities when hiring their first employee. The study finds evidence of effectual behaviour. Trust is important: trust in others (the first employee) and trust in yourself (becoming an employer). To stimulate job creation, policymakers should stimulate effectual behavior that enhances the self-efficacy of the solo self-employed. This is a draft chapter/article. The final version is available in Unlocking Regional Innovation and Entrepreneurship edited by Iréne Bernhard, PhD, Urban Gråsjö, PhD, School of Business, Economics and IT, University West and Charlie Karlsson, Professor Emeritus, Jönköping University and Blekinge Institute of Technology, Sweden, published in 2021, Edward Elgar Publishing Ltd https://doi.org/10.4337/9781800371248