In dit artikel wordt verslag gedaan van een pilotonderzoek naar het inzetten van VR-brillen bij het trainen van vierdejaars pabostudenten in het voeren van oudergesprekken. Op grond van een facetdesign zijn verschillende scripts uitgewerkt voor twee typen oudergesprekken die veelal als lastig en moeilijk worden ervaren: het voortgangsgesprek en het probleemoplossend gesprek. Met hulp van acteurs zijn verschillende versies van deze gesprekken met een 360 graden-camera opgenomen om studenten een zo realistisch mogelijke ervaring te bieden. De gesprekken konden zowel vanuit het perspectief van een leerkracht als vanuit het perspectief van een ouder worden bekeken. De resultaten van een evaluatie onder studenten en opleiders laten een positief beeld zien en bieden onderbouwing voor het nader onderzoeken en breder inzetten van VR-technologie in de lerarenopleidingen. Tegelijkertijd vraagt het inzetten van deze aanpak ook een kritische blik vanuit een leerpsychologisch, organisatorisch en financieel perspectief. Om te bepalen of de inzet van VR zinvol is, zal er kritisch gekeken moeten worden naar mogelijkheden voor het gebruik ervan binnen de leerlijnen van opleidingen. Daarnaast moet een inschatting worden gemaakt over de leerwinst die ermee te behalen valt. Het inzetten van VR-technologie is namelijk geen eenvoudige en goedkope onderneming. De aanschaf van apparatuur is duur en het ontwikkelen van materialen vraagt een behoorlijke tijdsinvestering van zowel opleiders als technische ondersteuning.
Background Altered muscle-tendon properties in clubfoot patients could play a role in the occurrence of a relapse and negatively affect physical functioning. However, there is a lack of literature about muscle-tendon properties of clubfoot relapse patients. Research question The aim of this study was to determine whether the muscle architecture of the medial gastrocnemius and the morphology of the Achilles tendon differ between typically developing children (TDC) and clubfoot patients with and without a relapse clubfoot and to determine the relationships between morphological and functional gait outcomes. Methods A cross-sectional study was carried out in clubfoot patients treated according to the Ponseti method and TDC aged 4–8 years. A division between clubfoot patients with and without a relapse was made. Fifteen clubfoot patients, 10 clubfoot relapse patients and 19 TDC were included in the study. Morphologic properties of the medial head of the Gastrocnemius muscle and Achilles tendon were assessed by ultrasonography. Functional gait outcomes were assessed using three-dimensional gait analysis. Mean group differences were analysed with ANOVA and non-parametric alternatives. Relationships between functional and morphologic parameters were determined for all clubfoot patients together and for TDC with Spearman’s rank correlation. Results Morphological and functional gait parameters did not differ between clubfoot patients with and without a relapse, with exception of lower maximal dorsiflexor moment in clubfoot relapse patients. Compared to TDC, clubfoot and relapse patients did show lower functional gait outcomes, as well as shorter and more pennate muscles with a longer Achilles tendon. In all clubfoot patients, this longer relative tendon was related to higher ankle power and plantarflexor moment. Significance In clubfoot and relapse patients, abnormalities in morphology did not always relate to worse functional gait outcomes. Understanding these relationships in all clubfoot patients may improve the knowledge about clubfoot and aid future treatment planning.
MULTIFILE
Background To improve the quality of exercise-based cardiac rehabilitation (CR) in patients with coronary heart disease (CHD) the CR guideline from the Dutch Royal Society for Physiotherapists (KNGF) has been updated. This guideline can be considered an addition to the 2011 Dutch Multidisciplinary CR guideline, as it includes several novel topics. Methods A systematic literature search was performed to formulate conclusions on the efficacy of exercise-based interventions during all CR phases in patients with CHD. Evidence was graded (1–4) according the Dutch evidence-based guideline development (EBRO) criteria. In case of insufficient scientific evidence, recommendations were based on expert opinion. This guideline comprised a structured approach including assessment, treatment and evaluation. Results Recommendations for exercise-based CR were formulated covering the following topics: preoperative physiotherapy, mobilisation during the clinical phase, aerobic exercise, strength training, and relaxation therapy during the outpatient rehabilitation phase, and adoption and monitoring of a physically active lifestyle after outpatient rehabilitation. Conclusions There is strong evidence for the effectiveness of exercise-based CR during all phases of CR. The implementation of this guideline in clinical practice needs further evaluation as well as the maintenance of an active lifestyle after supervised rehabilitation. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/tinusjongert/
