Ook uit internationaal wetenschappelijk onderzoek blijkt dat er verschillen zijn tussen ouderen in de stad en op het platteland [3-5]. In de rijke delen van de Europese Unie hebben ouderen in de landelijke gebieden een hogere levenstevredenheid dan in de stad. Mensen lijken tevreden in een dorp, wellicht omdat het verwachtingspatroon geringer is. Als het op veroudering aankomt, biedt de hogere dichtheid van de stad een grotere nabijheid tot allerlei diensten die de kwaliteit van leven van ouderen vergroten. Door specifieke economische factoren kunnen deze diensten niet in dezelfde mate worden aangeboden in landelijke gebieden [6]. Woonomstandigheden, zo blijkt uit onderzoek [7], zijn beter voor onze ouderen in de stad dan op het platteland, hoewel de verschillen niet zo uitgesproken groot zijn. En dan heb je nog de gesegregeerde woonwijken voor ouderen, zoals in de Verenigde Staten. Denk daarbij aan Sun City Arizona en The Villages in Florida [8, 9]. Deze wijken bieden een eenheidsworst en zonderen ouderen af in een cocon van geboden comfort, waarbij zij verdwijnen uit het reguliere straatbeeld van omliggende steden. Een in vrijheid gekozen gevangenschap. Een echte seniorvriendelijke stad is een generatievriendelijke stad zoals u wilt, waar niet alleen ruimte is voor één generatie, maar voor alle generaties: van wieg tot graf.
The present social and environmental challenges, the impact of climate change andthe pandemic, revealed the urgency and the opportunity to rethink urban designthrough its renewed spaces and temporalities. The pandemic offered a ‘natural exper-iment’ to explore and develop new perspectives, making public spaces more resilient.Contributing towards a rethink of these spaces, the present paper explores adaptivearchitecture with responsive technologies and their capability of shaping public spacesto constitute a conversation piece with the surrounding environment. This approachcombines and reflects different disciplinary fields: architecture, civic interaction and ur-ban design. The exploration works around a speculative design case – produced aspart of broader research at the Amsterdam University of Applied Science in collabora-tion with the Master in Digital Design.
What is this publication about?In this publication on ‘New urban economies’, we search for answers and insights to a key question: how can cities foster economic development and develop ‘new urban economies’. And, importantly, how can they do that:◗ in concertation with different urban stakeholders, ◗ responding adequately to key challenges and developments beyond their control, ◗ building on the cities’ own identity, industries and competences, ◗ in a sustainable way, ◗ and without compromising weaker groups.
Hoe kan de verblijfskwaliteit en veiligheidsperceptie van de publieke ruimte versterkt worden door de toepassing van “interactieve objecten”? (objecten die met beeld, licht, geluid en sensoren real time reageren op de gebruikers en de ruimte daarop afstemmen). De ontwikkeling van deze zogenaamde responsieve ruimte staat nog in de kinderschoenen maar is beloftevol vanwege de meerwaarde voor de leefbaarheid en het onderscheidend vermogen van de plek en de bedrijven. In Co-ReUs worden drie verschillende mkb groepen samengebracht: stedenbouwbureaus, creatieve conceptontwikkelaars en lokale ondernemers. We gebruiken de ArenA-Boulevard als proeftuin: een als ongezellig ervaren ruimte (lage verblijfskwaliteit en slechte veiligheidsperceptie). De mkb-ers lossen hiermee hun eigen praktijkproblemen op: Stedenbouwbureaus houden zich bezig met het ontwerp van de publieke ruimte. Zij merken dat hun instrumentarium (herontwerp, herbestrating etc.) te kapitaalintensief en te weinig flexibel is om de verblijfskwaliteit en veiligheidsperceptie op dit soort plekken op te lossen. De bureaus hebben behoefte aan een lichter, gerichter en responsiever instrumentarium. Ze hebben echter beperkte (technologische) kennis hoe interactieve objecten precies een bijdrage kunnen leveren. Creatieve conceptontwikkelaars hebben een ander probleem: zij hebben wél de beschikking over interactieve objecten (geluid, beeld, licht, sensoren) maar die zijn vooral kunstzinnig en evenementiëel. De objecten zijn stuk voor stuk niet ontwikkeld vanuit een stedenbouwkundige opgave waardoor ze hiervoor geen panklare oplossing vormen. Lokale mkb-ers hebben ook een probleem: zij weten niet goed hoe zij op een gecoördineerde manier invloed kunnen uitoefenen op de activering van de publieke ruimte. Project Co-ReUs: 1) analyseert hoe de ruimte wordt gebruikt (nulmeting en Programma van Eisen voor de inzet van interactieve objecten; 2) ontwikkelt ruimtelijk-interactieve interventies in co-creatie met de drie mkb groepen. 3) deze worden op het plein geplaatst en nametingen brengen de effecten in beeld. Het resultaat is een actiegerichte Handleiding met Roadmap voor de ontwikkeling van responsieve publieke ruimtes.
Smart city technologies, including artificial intelligence and computer vision, promise to bring a higher quality of life and more efficiently managed cities. However, developers, designers, and professionals working in urban management have started to realize that implementing these technologies poses numerous ethical challenges. Policy papers now call for human and public values in tech development, ethics guidelines for trustworthy A.I., and cities for digital rights. In a democratic society, these technologies should be understandable for citizens (transparency) and open for scrutiny and critique (accountability). When implementing such public values in smart city technologies, professionals face numerous knowledge gaps. Public administrators find it difficult to translate abstract values like transparency into concrete specifications to design new services. In the private sector, developers and designers still lack a ‘design vocabulary’ and exemplary projects that can inspire them to respond to transparency and accountability demands. Finally, both the public and private sectors see a need to include the public in the development of smart city technologies but haven’t found the right methods. This proposal aims to help these professionals to develop an integrated, value-based and multi-stakeholder design approach for the ethical implementation of smart city technologies. It does so by setting up a research-through-design trajectory to develop a prototype for an ethical ‘scan car’, as a concrete and urgent example for the deployment of computer vision and algorithmic governance in public space. Three (practical) knowledge gaps will be addressed. With civil servants at municipalities, we will create methods enabling them to translate public values such as transparency into concrete specifications and evaluation criteria. With designers, we will explore methods and patterns to answer these value-based requirements. Finally, we will further develop methods to engage civil society in this processes.
Urban open space has a huge impact on human health, well-being and urban ecosystems. One of the open spaces where the environmental and ecological challenges of cities manifest the most is the urban riverfront, often characterised by fragmented land use, lack of accessibility, heavy riverside vehicular traffic, and extreme degradation of river hydrology and ecology. More often than not, the current spatial design of the riverfront hinders rather than supports the delivery of ecosystem services and, in consequence, its potential to improve the health and well-being of urban inhabitants is diminished. Hence, the design of riverside open spaces is crucial. Urban and landscape design in those spaces requires instruments that can aid designers, planners, decision-makers and stakeholders in devising spatial interventions that integrate complex environmental and ecological goals in high quality public space design. By recognising the multiple environmental and ecological benefits of green space and water in the city, the project “I surf” applies a set of four design instruments, namely the Connector, the Sponge, the Integrator, and the Scaler. I surf is a three-phased project that tests, validates and updates these instruments through a design-driven research methodology involving two design workshops and expert meetings addressing three different riverside urban spaces in Amsterdam: in the Ij waterfront, along River Amstel, and on a site located on the canal network. The project concludes with an updated and transferrable instrument set available for urban and landscape design applications in Amsterdam and in other Dutch cities crossed by rivers.
