Internationaal onderzoek laat zien dat ingrijpende jeugdervaringen, ook wel Adverse Childhood Experiences (ACE’s) genoemd, een sleutelrol spelen in de ontwikkeling van jeugdigen en hun (latere) psychische en fysieke gezondheid (o.a. Felitti et al., 1998; McLaughlin, 2016). Jeugdigen met verstandelijke beperkingen en hun ouders zijn helaas sterk ondervertegenwoordigd in internationaal onderzoek naar ACE’s, terwijl het belangrijk is dat de huidige inzichten ook kunnen bijdragen aan de verbetering van hun gezondheid en welzijn (o.a. Keesler, 2014; Northway, 2017). Uit verschillende studies blijkt namelijk dat mensen met een verstandelijke beperking vaker geestelijke en fysieke gezondheidsproblemen hebben (Northway, 2017). Daarnaast blijkt dat zij vaker worden blootgesteld aan een groter aantal ingrijpende levensgebeurtenissen (o.a. Emerson, 2015; Mason-Roberts et al., 2018) en dat deze blootstelling gerelateerd is aan een verhoogd risico op geestelijke gezondheidsproblemen (zie Vervoort-Schel et al., 2018 voor verwijzingen). De premisse van de ACE’s-studies is dat het voorkomen of verminderen van ingrijpende jeugdervaringen een positieve invloed heeft op gezondheid en welzijn in het leven (Northway, 2017). Het is veelbelovend om daar verder onderzoek naar te doen.
Although stressors are frequently linked to several negative health outcomes, experiencing stressors may be necessary for enhancing performance. At present, the literature is lacking a unified, comprehensive framework that accounts for both positive and negative outcomes following stressors. Therefore, we introduce the framework of hormesis, which has been applied in biological research for decades. According to hormesis, small-to-medium doses of a stressor can stimulate an organism's response, while large doses cause detrimental effects. In this article, we argue that these dose-response dynamics can be found in various domains of performance psychology (i.e., eustress and distress, psychological momentum, emotions, motivation, confidence, cognitive performance, training, skill acquisition, adversity, and trauma). Furthermore, hormesis also accounts for the inter- and intra-individual variability commonly found in responses to stressors. Finally, from an applied perspective, leveraging hormesis may stimulate new psychological interventions that mimic the well-known effects of (toxic) vaccinations at the level of behavior.
Happiness and (mis)fortune are very individual matters of different origins: mental and material. They can not be (directly) traced back to each other. Prosperity can always turn into adversity and vice versa. This does not alter the fact that someone who has made courage or cheerfulness her second nature, has a different attitude to life than someone who, for example, has made lability into second nature. So if we can not opt for fame and fortune, we can choose to develop our second nature, and it is precisely those choices (plural) that make us who we are!
MULTIFILE
