Backgroundafter hospitalisation for cardiac disease, older patients are at high risk of readmission and death.Objectivethe cardiac care bridge (CCB) transitional care programme evaluated the impact of combining case management, disease management and home-based cardiac rehabilitation (CR) on hospital readmission and mortality.Designsingle-blind, randomised clinical trial.Settingthe trial was conducted in six hospitals in the Netherlands between June 2017 and March 2020. Community-based nurses and physical therapists continued care post-discharge.Subjectscardiac patients ≥ 70 years were eligible if they were at high risk of functional loss or if they had had an unplanned hospital admission in the previous 6 months.Methodsthe intervention group received a comprehensive geriatric assessment-based integrated care plan, a face-to-face handover with the community nurse before discharge and follow-up home visits. The community nurse collaborated with a pharmacist and participants received home-based CR from a physical therapist. The primary composite outcome was first all-cause unplanned readmission or mortality at 6 months.Resultsin total, 306 participants were included. Mean age was 82.4 (standard deviation 6.3), 58% had heart failure and 92% were acutely hospitalised. 67% of the intervention key-elements were delivered. The composite outcome incidence was 54.2% (83/153) in the intervention group and 47.7% (73/153) in the control group (risk differences 6.5% [95% confidence intervals, CI −4.7 to 18%], risk ratios 1.14 [95% CI 0.91–1.42], P = 0.253). The study was discontinued prematurely due to implementation activities in usual care.Conclusionin high-risk older cardiac patients, the CCB programme did not reduce hospital readmission or mortality within 6 months.Trial registrationNetherlands Trial Register 6,316, https://www.trialregister.nl/trial/6169
MULTIFILE
BackgroundCardiac rehabilitation (CR) can reduce mortality and improve physical functioning in older patients, but current programs do not support the needs of older patients with comorbidities or frailty, for example due to transport problems and physical limitations. Home-exercise-based cardiac rehabilitation (HEBCR) programs may better meet these needs, but physiotherapy guidelines for personalising HEBCR for older, frail patients with cardiovascular disease are lacking.PurposeTo provide expert recommendations for physiotherapists on how to administer HEBCR to older adults with comorbidities or frailty.MethodsThis Delphi study involved a panel of Dutch experts in physiotherapy, exercise physiology, and cardiology. Three Delphi rounds were conducted between December 2020 and February 2022. In the first round panellists provided expertise on applicability and adaptability of existing CR-guidelines. In the second round panellists ranked the importance of statements about HEBCR for older adults. In the third round panellists re-ranked statements when individual scores were outside the semi-interquartile range. Consensus was defined as a semi-interquartile range of ≤ 1.0.ResultsOf 20 invited panellists, 11 (55%) participated. Panellists were clinical experts with a median (interquartile range) work experience of 20 (10.5) years. The panel reached a consensus on 89% of statements, identifying key topics such as implementing the patient perspective, assessing comorbidity and frailty barriers to exercise, and focusing on personal goals and preferences.ConclusionThis Delphi study provides recommendations for personalised HEBCR for older, frail patients with cardiovascular disease, which can improve the effectiveness of CR-programs and address the needs of this patient population. Prioritising interventions aimed at enhancing balance, lower extremity strength, and daily activities over interventions targeting exercise capacity may contribute to a more holistic and effective approach, particularly for older adults.
Aim: To evaluate healthcare professionals' performance and treatment fidelity in the Cardiac Care Bridge (CCB) nurse-coordinated transitional care intervention in older cardiac patients to understand and interpret the study results. Design: A mixed-methods process evaluation based on the Medical Research Council Process Evaluation framework. Methods: Quantitative data on intervention key elements were collected from 153 logbooks of all intervention patients. Qualitative data were collected using semi-structured interviews with 19 CCB professionals (cardiac nurses, community nurses and primary care physical therapists), from June 2017 until October 2018. Qualitative data-analysis is based on thematic analysis and integrated with quantitative key element outcomes. The analysis was blinded to trial outcomes. Fidelity was defined as the level of intervention adherence. Results: The overall intervention fidelity was 67%, ranging from severely low fidelity in the consultation of in-hospital geriatric teams (17%) to maximum fidelity in the comprehensive geriatric assessment (100%). Main themes of influence in the intervention performance that emerged from the interviews are interdisciplinary collaboration, organizational preconditions, confidence in the programme, time management and patient characteristics. In addition to practical issues, the patient's frailty status and limited motivation were barriers to the intervention. Conclusion: Although involved healthcare professionals expressed their confidence in the intervention, the fidelity rate was suboptimal. This could have influenced the non-significant effect of the CCB intervention on the primary composite outcome of readmission and mortality 6 months after randomization. Feasibility of intervention key elements should be reconsidered in relation to experienced barriers and the population. Impact: In addition to insight in effectiveness, insight in intervention fidelity and performance is necessary to understand the mechanism of impact. This study demonstrates that the suboptimal fidelity was subject to a complex interplay of organizational, professionals' and patients' issues. The results support intervention redesign and inform future development of transitional care interventions in older cardiac patients.
Organ-on-a-chip technology holds great promise to revolutionize pharmaceutical drug discovery and development which nowadays is a tremendously expensive and inefficient process. It will enable faster, cheaper, physiologically relevant, and more reliable (standardized) assays for biomedical science and drug testing. In particular, it is anticipated that organ-on-a-chip technology can substantially replace animal drug testing with using the by far better models of true human cells. Despite this great potential and progress in the field, the technology still lacks standardized protocols and robust chip devices, which are absolutely needed for this technology to bring the abovementioned potential to fruition. Of particular interest is heart-on-a-chip for drug and cardiotoxicity screening. There is presently no preclinical test system predicting the most important features of cardiac safety accurately and cost-effectively. The main goal of this project is to fabricate standardized, robust generic heart-on-a-chip demonstrator devices that will be validated and further optimized to generate new physiologically relevant models to study cardiotoxicity in vitro. To achieve this goal various aspects will be considered, including (i) the search for alternative chip materials to replace PDMS, (ii) inner chip surface modification and treatment (chemistry and topology), (iii) achieving 2D/3D cardiomyocyte (long term) cell culture and cellular alignment within the chip device, (iv) the possibility of integrating in-line sensors in the devices and, finally, (v) the overall chip design. The achieved standardized heart-on-a-chip technology will be adopted by pharmaceutical industry. This proposed project offers a unique opportunity for the Netherlands, and Twente in particular, which has relevant expertise, potential, and future perspective in this field as it hosts world-leading companies pioneering various core aspects of the technology that are relevant for organs-on-chips, combined with two world-leading research institutes within the University of Twente.
Slaap is essentieel voor het herstellen van ziekte en om verwardheid te voorkomen en verminderen. Ernstig zieke patiënten, op de Intensive Care (IC), Medium Care (MC) of Cardiac Care Unit (CCU), slapen vaak onvoldoende door de aanwezigheid van veel externe prikkels (licht, geluid, alarmen, aanwezigheid personeel). Hierdoor is de leefomgeving op deze afdelingen erg onrustig. Patiënten vinden deze onrust en het gebrek aan privacy een groot probleem. Voor verpleegkundigen veroorzaken patiënten die ’s nachts wakker zijn een verhoging van de werkdruk. De startup Micro-Cosmos wil ernstig zieke patiënten in staat te stellen om een ‘micro-omgeving’ te creëren, waarin zij in eigen regie externe prikkels zoals licht en geluid buiten kunnen sluiten. Dit gebeurt via een innovatieve kap, de Maya, die aan het hoofdeinde van het bed wordt geplaatst. De Maya heeft als doel de slaapkwaliteit te verbeteren, en verwardheid, angst en stress te reduceren. Ook maakt de Maya het mogelijk om te ‘cocoonen’ en zorgt daarmee voor comfort en privacy. Door de ziekenhuis leefomgeving positief te beïnvloeden draagt de Maya bij aan een verbetering van de kwaliteit van zorg voor kritisch zieke en kwetsbare patiënten. In een pilot studie gaan we de haalbaarheid, de effecten (effect size) en de ervaringen van 20 patiënten en van zorgverleners in een gerandomiseerde cross-over design studie op de IC, MC en CCU testen. Hierbij wordt de Maya om de dag ingezet waarbij de volgorde gerandomiseerd is. Op de dagen dat de Maya niet wordt gebruikt, wordt standaard zorg geleverd. Objectieve en subjectieve informatie wordt gebruikt voor verdere optimalisatie van het Maya prototype en voor effectmaat bepaling voor aanvullend onderzoek. De netwerken van het Radboudumc en Micro-Cosmos worden gebruikt voor kennisverspreiding en toekomstig aanvullend onderzoek in groter verband. Opgedane resultaten worden door het Radboudumc na afloop overgedragen aan Micro-Cosmos.
Recente ontwikkelingen op het gebied van microfluïdica en microreactoren maken het mogelijk verschillende laboratoriumtesten te miniaturiseren.Deze zogenaamde “lab-on-a-chip” technologieën maken diagnostische testen buiten het laboratorium (point of care testing) mogelijk.Voor medische testen hoeven artsen geen monsters meer op te sturen naar een gespecialiseerd laboratorium en te wachten op de uitslag, de gegevens kunnen meteen gelezen worden en eventuele therapie direct gestart of daarop aangepast worden. Desondanks loopt de toepassing van de “lab-on-a-chip” technologie in de praktijk achter bij de verwachtingen. De omzetting van idee tot device vergt vaak grote investeringen. Voor het aantonen van de toepasbaarheid van een idee zijn veelal al dure investeringen in productiemiddelen en geconditioneerde ruimten noodzakelijk, terwijl het benodigde geld voor de investeringen alleen verkregen kan worden als kan worden aangetoond dat het idee werkt (“valley of death”). Printtechnologieën kunnen op dat punt een uitkomst bieden. Inkjetprinten, plasmaprinten en 3D-printen zijn relatief eenvoudige, goedkope en flexibele technieken die bijna overal kunnen worden toegepast en ze zijn ook nog eens geschikt voor biologische materialen. In dit project willen we met een combinatie van verschillende printtechnieken (inkjet-, plasma- en 3D printen) een platform genereren waarmee MKBers middels prototypes de haalbaarheid van hun idee met betrekking tot een bio(medische) sensor kunnen aantonen. Door gebruik te maken van een innovatieve detectiemethode, recent ontwikkeld aan de Technische Universiteit Eindhoven, willen we een volledig geprinte sensor produceren die met een smartphone uit te lezen is. We zullen twee praktijkgerichte toepassingen als demonstrator uitwerken. Als eerste een sensor die een ernstige longontsteking van een onschuldige verkoudheid kan onderscheiden, door detectie van het ontstekingseiwit ‘C-reactief eiwit (CRP)’. Als tweede een sensor die snel en eenvoudig de spiegels van een nieuwe oncologische biomarker kan meten en gebruikt kan worden bij de diagnostiek van bepaalde soorten tumoren en het meten van de therapeutische respons.
