Background: after hospitalisation for cardiac disease, older patients are at high risk of readmission and death. Objective: the cardiac care bridge (CCB) transitional care programme evaluated the impact of combining case management, disease management and home-based cardiac rehabilitation (CR) on hospital readmission and mortality. Design: single-blind, randomised clinical trial. Setting: the trial was conducted in six hospitals in the Netherlands between June 2017 and March 2020. Community-based nurses and physical therapists continued care post-discharge. Subjects: cardiac patients ≥ 70 years were eligible if they were at high risk of functional loss or if they had had an unplanned hospital admission in the previous 6 months. Methods: the intervention group received a comprehensive geriatric assessment-based integrated care plan, a face-to-face handover with the community nurse before discharge and follow-up home visits. The community nurse collaborated with a pharmacist and participants received home-based CR from a physical therapist. The primary composite outcome was first all-cause unplanned readmission or mortality at 6 months. Results: in total, 306 participants were included. Mean age was 82.4 (standard deviation 6.3), 58% had heart failure and 92% were acutely hospitalised. 67% of the intervention key-elements were delivered. The composite outcome incidence was 54.2% (83/153) in the intervention group and 47.7% (73/153) in the control group (risk differences 6.5% [95% confidence intervals, CI -4.7 to 18%], risk ratios 1.14 [95% CI 0.91-1.42], P = 0.253). The study was discontinued prematurely due to implementation activities in usual care. Conclusion: in high-risk older cardiac patients, the CCB programme did not reduce hospital readmission or mortality within 6 months.
DOCUMENT
BACKGROUND: After hospitalization for cardiac disease, older patients are at high risk of readmission and death. Although geriatric conditions increase this risk, treatment of older cardiac patients is limited to the management of cardiac diseases. The aim of this study is to investigate if unplanned hospital readmission and mortality can be reduced by the Cardiac Care Bridge transitional care program (CCB program) that integrates case management, disease management and home-based cardiac rehabilitation.METHODS: In a randomized trial on patient level, 500 eligible patients ≥ 70 years and at high risk of readmission and mortality will be enrolled in six hospitals in the Netherlands. Included patients will receive a Comprehensive Geriatric Assessment (CGA) at admission. Randomization with stratified blocks will be used with pre-stratification by study site and cognitive status based on the Mini-Mental State Examination (15-23 vs ≥ 24). Patients enrolled in the intervention group will receive a CGA-based integrated care plan, a face-to-face handover with the community care registered nurse (CCRN) before discharge and four home visits post-discharge. The CCRNs collaborate with physical therapists, who will perform home-based cardiac rehabilitation and with a pharmacist who advices the CCRNs in medication management The control group will receive care as usual. The primary outcome is the incidence of first all-cause unplanned readmission or mortality within 6 months post-randomization. Secondary outcomes at three, six and 12 months after randomization are physical functioning, functional capacity, depression, anxiety, medication adherence, health-related quality of life, healthcare utilization and care giver burden.DISCUSSION: This study will provide new knowledge on the effectiveness of the integration of geriatric and cardiac care.TRIAL REGISTRATION: NTR6316 . Date of registration: April 6, 2017.
DOCUMENT
Background: Older cardiac patients are at high risk of readmission and mortality. Transitional care interventions (TCIs) might contribute to the prevention of adverse outcomes. The Cardiac Care Bridge program was a randomized nurse-coordinated TCI combining case management, disease management and home-based rehabilitation for hospitalized frail older cardiac patients. This qualitative study explored the experiences of patients’ participating in this study, as part of a larger process evaluation as this might support interpretation of the neutral study outcomes. In addition, understanding these experiences could contribute to the design and application of future transitional care interventions for frail older cardiac patients. Methods: A generic qualitative approach was used. Semi-structured interviews were performed with 16 patients ≥70 years who participated in the intervention group. Participants were selected by gender, diagnosis, living arrangement and hospital of inclusion. Data were analysed using thematic analysis. In addition, quantitative data about intervention delivery were analysed. Results: Three themes emerged from the data: 1) appreciation of care continuity; 2) varying experiences with recovery and, 3) the influence of an existing care network. Participants felt supported by the transitional care intervention as they experienced post-discharge support and continuity of care. The perceived contribution of the program in participants’ recovery varied. Some participants reported physical improvements while others felt impeded by comorbidities or frailty. The home visits by the community nurse were appreciated, although some participants did not recognize the added value. Participants with an existing healthcare provider network preferred to consult these providers instead of the providers who were involved in the transitional care intervention. Conclusion: Our results contribute to an explanation of the neutral study of a nurse-coordinated transitional care intervention. For future purpose, it is important to identify which patients might benefit most from TCIs. Furthermore, the intensity and content of TCIs could be more personalized by tailoring interventions to older cardiac patients’ needs, considering their frailty, self-management skills and existing formal and informal caregiver networks.
DOCUMENT
Organ-on-a-chip technology holds great promise to revolutionize pharmaceutical drug discovery and development which nowadays is a tremendously expensive and inefficient process. It will enable faster, cheaper, physiologically relevant, and more reliable (standardized) assays for biomedical science and drug testing. In particular, it is anticipated that organ-on-a-chip technology can substantially replace animal drug testing with using the by far better models of true human cells. Despite this great potential and progress in the field, the technology still lacks standardized protocols and robust chip devices, which are absolutely needed for this technology to bring the abovementioned potential to fruition. Of particular interest is heart-on-a-chip for drug and cardiotoxicity screening. There is presently no preclinical test system predicting the most important features of cardiac safety accurately and cost-effectively. The main goal of this project is to fabricate standardized, robust generic heart-on-a-chip demonstrator devices that will be validated and further optimized to generate new physiologically relevant models to study cardiotoxicity in vitro. To achieve this goal various aspects will be considered, including (i) the search for alternative chip materials to replace PDMS, (ii) inner chip surface modification and treatment (chemistry and topology), (iii) achieving 2D/3D cardiomyocyte (long term) cell culture and cellular alignment within the chip device, (iv) the possibility of integrating in-line sensors in the devices and, finally, (v) the overall chip design. The achieved standardized heart-on-a-chip technology will be adopted by pharmaceutical industry. This proposed project offers a unique opportunity for the Netherlands, and Twente in particular, which has relevant expertise, potential, and future perspective in this field as it hosts world-leading companies pioneering various core aspects of the technology that are relevant for organs-on-chips, combined with two world-leading research institutes within the University of Twente.
Slaap is essentieel voor het herstellen van ziekte en om verwardheid te voorkomen en verminderen. Ernstig zieke patiënten, op de Intensive Care (IC), Medium Care (MC) of Cardiac Care Unit (CCU), slapen vaak onvoldoende door de aanwezigheid van veel externe prikkels (licht, geluid, alarmen, aanwezigheid personeel). Hierdoor is de leefomgeving op deze afdelingen erg onrustig. Patiënten vinden deze onrust en het gebrek aan privacy een groot probleem. Voor verpleegkundigen veroorzaken patiënten die ’s nachts wakker zijn een verhoging van de werkdruk. De startup Micro-Cosmos wil ernstig zieke patiënten in staat te stellen om een ‘micro-omgeving’ te creëren, waarin zij in eigen regie externe prikkels zoals licht en geluid buiten kunnen sluiten. Dit gebeurt via een innovatieve kap, de Maya, die aan het hoofdeinde van het bed wordt geplaatst. De Maya heeft als doel de slaapkwaliteit te verbeteren, en verwardheid, angst en stress te reduceren. Ook maakt de Maya het mogelijk om te ‘cocoonen’ en zorgt daarmee voor comfort en privacy. Door de ziekenhuis leefomgeving positief te beïnvloeden draagt de Maya bij aan een verbetering van de kwaliteit van zorg voor kritisch zieke en kwetsbare patiënten. In een pilot studie gaan we de haalbaarheid, de effecten (effect size) en de ervaringen van 20 patiënten en van zorgverleners in een gerandomiseerde cross-over design studie op de IC, MC en CCU testen. Hierbij wordt de Maya om de dag ingezet waarbij de volgorde gerandomiseerd is. Op de dagen dat de Maya niet wordt gebruikt, wordt standaard zorg geleverd. Objectieve en subjectieve informatie wordt gebruikt voor verdere optimalisatie van het Maya prototype en voor effectmaat bepaling voor aanvullend onderzoek. De netwerken van het Radboudumc en Micro-Cosmos worden gebruikt voor kennisverspreiding en toekomstig aanvullend onderzoek in groter verband. Opgedane resultaten worden door het Radboudumc na afloop overgedragen aan Micro-Cosmos.
Recente ontwikkelingen op het gebied van microfluïdica en microreactoren maken het mogelijk verschillende laboratoriumtesten te miniaturiseren.Deze zogenaamde “lab-on-a-chip” technologieën maken diagnostische testen buiten het laboratorium (point of care testing) mogelijk.Voor medische testen hoeven artsen geen monsters meer op te sturen naar een gespecialiseerd laboratorium en te wachten op de uitslag, de gegevens kunnen meteen gelezen worden en eventuele therapie direct gestart of daarop aangepast worden. Desondanks loopt de toepassing van de “lab-on-a-chip” technologie in de praktijk achter bij de verwachtingen. De omzetting van idee tot device vergt vaak grote investeringen. Voor het aantonen van de toepasbaarheid van een idee zijn veelal al dure investeringen in productiemiddelen en geconditioneerde ruimten noodzakelijk, terwijl het benodigde geld voor de investeringen alleen verkregen kan worden als kan worden aangetoond dat het idee werkt (“valley of death”). Printtechnologieën kunnen op dat punt een uitkomst bieden. Inkjetprinten, plasmaprinten en 3D-printen zijn relatief eenvoudige, goedkope en flexibele technieken die bijna overal kunnen worden toegepast en ze zijn ook nog eens geschikt voor biologische materialen. In dit project willen we met een combinatie van verschillende printtechnieken (inkjet-, plasma- en 3D printen) een platform genereren waarmee MKBers middels prototypes de haalbaarheid van hun idee met betrekking tot een bio(medische) sensor kunnen aantonen. Door gebruik te maken van een innovatieve detectiemethode, recent ontwikkeld aan de Technische Universiteit Eindhoven, willen we een volledig geprinte sensor produceren die met een smartphone uit te lezen is. We zullen twee praktijkgerichte toepassingen als demonstrator uitwerken. Als eerste een sensor die een ernstige longontsteking van een onschuldige verkoudheid kan onderscheiden, door detectie van het ontstekingseiwit ‘C-reactief eiwit (CRP)’. Als tweede een sensor die snel en eenvoudig de spiegels van een nieuwe oncologische biomarker kan meten en gebruikt kan worden bij de diagnostiek van bepaalde soorten tumoren en het meten van de therapeutische respons.
