De ontwikkeling van de Verpleegkundige Revalidatierichtlijn Beroerte heeft geresulteerd in uitwerking van elf themas met in totaal 210 aanbevelingen die verpleegkundigen kunnen gebruiken in de dagelijkse zorg van patiënten met een beroerte. Met een groot deel van deze aanbevelingen kunnen verpleegkundigen meteen aan de slag in de praktijk, maar voor een aantal aanbevelingen zou een verdere vertaalslag moeten plaatsvinden naar de praktijk. In totaal 71 aanbevelingen zijn van redelijk hoog niveau (A of B). Meer dan de helft van de aanbevelingen (138) is van lagere niveaus. Uiteraard is er behoefte aan verdere ontwikkeling van verschillende interventies en is verder onderzoek nodig naar effecten van deze interventies. Door middel van de Verpleegkundige Revalidatierichtlijn Beroerte kunnen verpleegkundigen effectiever en efficiënter handelen. Op deze wijze zet deze richtlijn een nieuwe standaard voor verpleegkundigen en mogelijkerwijze andere professionals die dagelijks zorgen voor patiënten met een beroerte.
DOCUMENT
INTRODUCTION: The aim of this study was to determine the degree of ROM limitations of extremities, joints and planes of motion after burns and its prevalence over time.METHOD: The database of a longitudinal multicenter cohort study in the Netherlands (2011-2012) was used. From patients with acute burns involving the neck, shoulder, elbow, wrist, hip, knee and ankle joints that had surgery, ROM of 17 planes of motion was assessed by goniometry at 3, 6 weeks, 3-6-9 and 12 months after burns and at discharge.RESULTS: At 12 months after injury, 12 out of 17 planes of motion demonstrated persistent joint limitations. The five unlimited planes of motion were all of the lower extremity. The most severely limited joints at 12 months were the neck, ankle, wrist and shoulder. The lower extremity was more severely limited in the early phase of recovery whereas at 12 months the upper extremity was more severely limited.CONCLUSION: The degree of ROM limitations and prevalence varied over time between extremities, joints and planes of motion. This study showed which joints and planes of motion should be watched specifically concerning the development of scar contracture.
DOCUMENT
Introductie: De behandeling van Anorexia Nervosa is multidisciplinair. Ondanks de uitvoerige behandeling blijkt dat herstelpercentages laag zijn en terugvalpercentages hoog. Er wordt vaak gezien dat (ex)eetstoornispatiënten een paar jaar na de behandeling nog restrictief eetgedrag vertonen. ‘Intuitief Eten’ is een wetenschappelijk onderbouwde methode die kan helpen met het herstellen van de relatie met eten en leren om weer te vertrouwen op het lichaam. Deze studie is opgezet om uit te zoeken hoe Intuïtief Eten het best geïmplementeerd kan worden in de behandeling van Anorexia Nervosa in de diëtistische praktijk. Methode: Om het (eet)gedrag tijdens en na de eetstoornis en de effecten van Intuïtief Eten bij Anorexia Nervosa in kaart te brengen is literatuuronderzoek uitgevoerd. De literatuur is gezocht in de volgende databases: CataloguePlus, Google Scholar, ScienceDirect en Pubmed. Vervolgens is kwalitatief onderzoek gedaan bij 17 vrouwen, in de leeftijd van 15-35 jaar die in behandeling waren voor Anorexia Nervosa of deze behandeling korter dan 5 jaar geleden hadden afgerond. Ze zijn naar hun meningen en voorkeuren bij de behandeling van Anorexia Nervosa gevraagd, door middel van semigestructureerde diepte-interviews. Resultaten: Uit de resultaten van het literatuuronderzoek is gebleken, dat Intuïtief Eten wordt geassocieerd met positieve behandeluitkomsten bij het herstel van Anorexia Nervosa, maar dat toepassing pas mogelijk is, nadat er een periode van hervoeden door middel van een gestructureerd eetschema heeft plaatsgevonden. Uit de diepte-interviews kwam naar voren dat de volgorde van de principes van belang lijkt voor een succesvolle toepassing van Intuïtief Eten. Het lijkt erop, dat er aan het begin van de behandeling mogelijk een grotere kans is dat er misbruik gemaakt wordt van bepaalde principes van Intuïtief Eten, doordat sommige principes als excuus gebruikt kunnen worden om minder te eten of extra te sporten en daarmee het eetstoornis gedrag voortzetten. Principes gericht op het herkennen van de eetstoornis, het lichaamsbeeld en omgaan met emoties, kunnen mogelijk al in een eerder stadium van de behandeling worden toegepast. De principes gericht op het luisteren naar honger- en verzadigingssignalen, bewegen en gezonde voeding worden door respondenten gezien als valkuilen en kunnen daardoor wellicht pas later toegepast worden. Conclusie: Om de toepassing van Intuïtief Eten bij Anorexia Nervosa succesvol te laten verlopen lijkt het van belang om rekening te houden met de volgorde waarin de principes worden geïntroduceerd. Rekening houden met de fase waarin bepaalde principes toegepast kunnen worden, kan mogelijk het verschil maken voor een succesvolle behandeling en zou de kans kunnen verkleinen dat de patiënt misbruik maakt van de principes. Het stroomschema: “Implementatie van Intuïtief Eten bij het herstel van Anorexia Nervosa” kan worden ingezet als hulpmiddel bij het toepassen van Intuïtief Eten bij patiënten met Anorexia Nervosa. Introduction: Anorexia Nervosa treatment is multidisciplinary. Despite comprehensive treatment, recovery rates are found to be low and relapse rates high. It is often seen that (former) eating disorder patients still exhibit restrictive eating behaviour a few years after treatment. 'Intuitive Eating' Wetenschap | Origineel artikel26 Voeding & Visie jaargang 36, nummer 1 2023 is a science-based method that can help restore the relationship with food and learn to trust the body again. This study was designed to find out how Intuitive Eating can best be implemented in the treatment of Anorexia Nervosa in dietetic practice. Method: To identify the (eating) behavior during and after the eating disorder and the effects of Intuitive Eating in Anorexia Nervosa, a literature search was conducted. The literature was searched in the following databases: CataloguePlus, Google Scholar, ScienceDirect and Pubmed. Next, qualitative research was conducted among 17 women, aged 15-35 years who were being treated for Anorexia Nervosa or who have completed this treatment less than 5 years ago. They were asked about their opinions and preferences in the treatment of Anorexia Nervosa, through semi-structured in-depth interviews. Results: The results of the literature review revealed that Intuitive Eating is associated with positive treatment outcomes in the recovery from Anorexia Nervosa, but that application is only possible after a period of refeeding through a structured eating schedule has taken place. The in-depth interviews revealed that the order of the principles appears to be important for the successful application of Intuitive Eating. There seems to be a greater chance of misusing certain principles of Intuitive Eating at the beginning of treatment, as some principles might be used as an excuse to eat less or exercise extra, thus continuing the eating disorder behavior. Principles focused on recognizing the eating disorder, body image and dealing with emotions can possibly be applied early in treatment. Principles focused on listening to hunger and satiety signals, exercise and healthy eating are seen as pitfalls and can possibly only be applied later. Conclusion: In order for the application of Intuitive Eating in Anorexia Nervosa to be successful, it seems important to take into account the order in which the principles are introduced. Considering the phase in which certain principles can be applied might make the difference to successful treatment and possibly reduces the likelihood of the patient misusing the principles. The flowchart: "Implementing Intuitive Eating in Recovery from Anorexia Nervosa" can be used as an aid in applying Intuitive Eating to patients with Anorexia Nervosa.
DOCUMENT
Falls are common after stroke. This article presents a literature review of the incidence and risk factors of falls and the consequences for professionals working with stroke patients. It is important to consider the specific problems after stroke. Depression and cognitive impairments were found to be risk factors for fall incidents after stroke. In the relevant literature many different risk factors and circumstances are described. When patients move from bed to chair, walk to the bathroom and the first few days after the patient is discharged to another setting, - all these circumstances showed high percentages of falling. A fall during hospital stay is a significant risk factor for future fall incidents. A reliable index to measure the fall risk is not (yet) available. But scores on the Barthel Index and the Timed-Up-and-Go test can be used as fall risk indicators. Fear of falling is an important complication after a fall and therefore it is recommended prior to discharge to inquire about the patients self efficacy in maintaining balance. Few intervention studies use the number of falls as an outcome measure. Exercising balance following a mass training protocol seems to diminish the risk of falling.
DOCUMENT
BACKGROUND: Optimizing return to work (RTW) after knee arthroplasty (KA) is becoming increasingly important due to a growing incidence of KA and poor RTW outcomes after KA. We developed the Back At work After Surgery (BAAS) clinical pathway for optimized RTW after KA. Since the effectiveness and cost analysis of the BAAS clinical pathway are still unknown, analysis on effectiveness and costs of BAAS is imperative.METHOD: This protocol paper has been written in line with the standards of Standard Protocol Items: Recommendations for Interventional Trails. To assess the effectiveness and cost-effectiveness for RTW, we will perform a multicenter prospective cohort study with patients who decided to receive a total KA (TKA) or an unicompartmental KA (UKA). To evaluate the effectiveness of BAAS regarding RTW, a comparison to usual care will be made using individual patient data on RTW from prospectively performed cohort studies in the Netherlands.DISCUSSION: One of the strengths of this study is that the feasibility for the BAAS clinical pathway was tested at first hand. Also, we will use validated questionnaires and functional tests to assess the patient's recovery using robust outcomes. Moreover, the intervention was performed in two hospitals serving the targeted patient group and to reduce selection bias and improve generalizability. The limitations of this study protocol are that the lead author has an active role as a medical case manager (MCM) in one of the hospitals. Additionally, we will use the data from other prospective Dutch cohort studies to compare our findings regarding RTW to usual care. Since we will not perform an RCT, we will use propensity analysis to reduce the bias due to possible differences between these cohorts.TRAIL REGISTRATION: This study was retrospectively registered at clinicaltrails.gov ( https://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT05690347 , date of first registration: 19-01-2023).
DOCUMENT
Investeren in kinderen van 0-12 jaar is een literatuurstudie naar beschikbare wetenschappelijke kennis over wat werkt voor het ontwikkelen en leren van kinderen. Negen aannames van waaruit gewerkt wordt bij de ontwikkeling van integrale kindcentra worden wetenschappelijk onderbouwd.
DOCUMENT
Publicatie bij de rede van Jasmijn Holla, in verkorte vorm uitgesproken bij de aanvaarding van de functie van lector Kracht van Sport en Bewegen aan Hoogeschool Inholland in Haarlem op 23 juni 2022. Het lectoraat Kracht van Sport en Bewegen richt zich met praktijkgericht onderzoek op het benutten van de potentiële gezondheidswaarde en sociaal-maatschappelijke waarde van sport, bewegen en een gezonde leefstijl. In aansluiting op de uitstroomprofielen van de bacheloropleiding Sportkunde, waaraan het lectoraat nauw verbonden is, heeft het lectoraat speciale aandacht voor het stimuleren van sport, bewegen en een gezonde leefstijl in de zorg, de wijk en op het werk. In dit boekje worden de onderzoekslijnen 'Aangepast Sporten en Bewegen', 'Sport en Maatschappij' en 'Gezondheidsmanagement' beschreven. Aan de hand van de overkoepelende onderzoeksthema's leefstijl, technologie en inclusie worden de achtergrond en visie gepresenteerd van waaruit het lectoraat werkt.
DOCUMENT
BACKGROUND: Intensive care unit (ICU) patients age 90 years or older represent a growing subgroup and place a huge financial burden on health care resources despite the benefit being unclear. This leads to ethical problems. The present investigation assessed the differences in outcome between nonagenarian and octogenarian ICU patients.METHODS: We included 7900 acutely admitted older critically ill patients from two large, multinational studies. The primary outcome was 30-day-mortality, and the secondary outcome was ICU-mortality. Baseline characteristics consisted of frailty assessed by the Clinical Frailty Scale (CFS), ICU-management, and outcomes were compared between octogenarian (80-89.9 years) and nonagenarian (> 90 years) patients. We used multilevel logistic regression to evaluate differences between octogenarians and nonagenarians.RESULTS: The nonagenarians were 10% of the entire cohort. They experienced a higher percentage of frailty (58% vs 42%; p < 0.001), but lower SOFA scores at admission (6 + 5 vs. 7 + 6; p < 0.001). ICU-management strategies were different. Octogenarians required higher rates of organ support and nonagenarians received higher rates of life-sustaining treatment limitations (40% vs. 33%; p < 0.001). ICU mortality was comparable (27% vs. 27%; p = 0.973) but a higher 30-day-mortality (45% vs. 40%; p = 0.029) was seen in the nonagenarians. After multivariable adjustment nonagenarians had no significantly increased risk for 30-day-mortality (aOR 1.25 (95% CI 0.90-1.74; p = 0.19)).CONCLUSION: After adjustment for confounders, nonagenarians demonstrated no higher 30-day mortality than octogenarian patients. In this study, being age 90 years or more is no particular risk factor for an adverse outcome. This should be considered- together with illness severity and pre-existing functional capacity - to effectively guide triage decisions.TRIAL REGISTRATION: NCT03134807 and NCT03370692 .
DOCUMENT
BACKGROUND: Frailty is a predictor of adverse outcomes in elderly patients. The Canadian Study of Health and Aging Clinical Frailty Scale (CFS) is an often-used frailty assessment instrument. However, the CFS's reliability and validity in patients with burn injuries are unknown. This study aimed to assess the CFS's inter-rater reliability and validity (predictive validity, known group validity and convergent validity) in patients with burn injuries treated to specialized burn care.METHODS: A retrospective multicentre cohort study was conducted in all three Dutch burn centres. Patients aged ≥ 50 years with burn injuries, with a primary admission in 2015-2018, were included. Based on information in the electronic patient files, a research team member scored the CFS retrospectively. Inter-rater reliability was calculated using Krippendorff's α. Validity was assessed using logistic regression analysis. Patients with a CFS ≥ 5 were considered frail.RESULTS: In total, 540 patients were included, with a mean age of 65.8 years (SD 11.5) and a Total Body Surface Area (TBSA) burned of 8.5%. The CFS was used to assess frailty in 540 patients and the reliability of the CFS was scored for 212 patients. Mean CFS was 3.4(SD 2.0). Inter-rater reliability was adequate, Krippendorff's α 0.69 (95%CI 0.62-0.74). A positive frailty screening was predictive of a non-home discharge location (OR 3.57, 95%CI 2.16-5.93), a higher in-hospital mortality rate (OR 1.06-8.77), and a higher mortality rate within 12 months after discharge (OR 4.61, 95%CI 1.99-10.65) after adjustment for age, TBSA, and inhalation injury. Frail patients were more likely to be older (for<70 vs. ≥70 years odds ratio 2.88, 95%CI 1.95-4.25) and their comorbidities were more severe (ASA ≥3 vs 1-2 OR 6.43, 95%CI 4.26-9.70) (known group validity). The CFS was significantly related (rSpearman=0.55) to the Dutch Safety Management System (DSMS) frailty screening, reflecting a fair-good correlation between the CFS and DSMS frailty screening outcomes.CONCLUSION: The Clinical Frailty scale is reliable and has shown its validity, including its association with adverse outcomes in patients with burn injury admitted to specialized burn care. Early frailty assessment with the CFS must be considered, to optimize early recognition and treatment of frailty.
DOCUMENT
In Nederland is de afgelopen decennia zowel het aanbod als het gebruik van diverse vormen van aanvullend onderwijs toegenomen. Kinderen en jongeren leren en ontwikkelen zich daardoor in toenemende mate ook naast het reguliere onderwijs. Dat roept tal van vragen op over het wat, hoeen waarom van aanvullend onderwijs. Dit onderzoek geeft antwoord op de vragen: wat is aanvullend onderwijs precies, hoe ziet het er in de praktijk uit, welke taken kan en mag het op zich nemen en welke doeleinden worden ermee nagestreefd? Ook gaat dit onderzoek in op de gevolgen van het gebruik van aanvullend onderwijs voor de kansengelijkheid in het onderwijs. Waar enerzijds zorgen worden geuit over de mogelijke negatieve gevolgen van het gebruik van aanvullend onderwijs voor kansengelijkheid,worden anderzijds vormen van aanvullend onderwijs juist toegejuicht als middel om kansengelijkheid te bevorderen.
MULTIFILE
