Introduction F-ACT is a flexible version of Assertive Community Treatment to deliver care in a changing intensity depending on needs of individuals with severe mental illnesses (Van Veldhuizen, 2007). In 2016 a number of the FACT-teams in the Dutch region of Utrecht moved to locations in neighborhoods and started to work as one network team together with neighborhood based facilities in primary care (GP’s) and in the social domain (supported living, social district teams, etc.). This should create better chances on clinical, social and personal recovery of service users. Objectives This study describes the implementation, obstacles and outcomes for service users. The main question is whether this Collaborative Mental Health Care in the Community produces better outcome than regular FACT. Measures include (met/unmet) needs for care, quality of life, clinical, functional and personal recovery, and hospital admission days. Methods Data on care utilization regarding the innovation are compared to regular FACT. Qualitative interviews are conducted to gain insight in the experiences of service users, their family members and mental health care workers. Changes in outcome measures of service users in pilot areas (N=400) were compared to outcomes of users (matched on gender and level of functioning) in regular FACT teams in the period 2015-2018 (total N=800). Results Data-analyses will take place from January to March 2019. Initial analyses point at a greater feeling of holding and safety for service users in the pilot areas and less hospital admission days. Conclusions Preliminary results support the development from FACT to a community based collaborative care service.
This chapter discusses the efforts of community workers to obtain consent in local communities as a basis for taking action on issues that are affecting local people’s lives. Crucial here is that community workers resist the initial urge to settle for consensus and as a consequencelimit the possibilities for creativity, exploration and interpersonal development. Drawing on two case studies, one from Amsterdam (the Netherlands) and one from Chelsea (US), the requirements and process of acquiring consent are outlined. Consent in general refers to a form of permission to act or take action. In this chapter we consider it as a sense of approval by neighbourhood community members to engage in a collective course of action. Community workers often play a crucial part in the acquisition of community consent as they support the process of recognition of the diversity of interests, opinions and values that characterises local life. Consent is necessary for creatingsustainable local initiatives, incorporating, instead of eliminating, conflicting positions. This acknowledgement of diversity can be seen as an ethical requirement in community development practice, but also as a strategic issue for community workers. After all, without being able to obtain legitimacy for their engagement with local issues, effective community development work is impossible.This chapter focuses on neighbourhood-based community development work in geographical communities. However, similar principles apply in all forms of community development, including work with communities of interest and identity. We use the term‘community worker’ to refer to someone who takes on a facilitating and coordinating role with members of communities to build community capacity and/or bring about social change. Such workers may be paid and professionally qualified, or unpaid volunteers andactivists. They may live in the communities where they work/are active, or reside outside these areas. These circumstances influence the legitimacy of their interventions, as well as how consent is gained and consensus reached.
This project builds upon a collaboration which has been established since 15 years in the field of social work between teachers and lecturers of Zuyd University, HU University and Elte University. Another network joining this project was CARe Europe, an NGO aimed at improving community care throughout Europe. Before the start of the project already HU University, Tallinn Mental Health Centre and Kwintes were participating in this network. In the course of several international meetings (e.g. CARe Europe conference in Prague in 2005, ENSACT conferences in Dubrovnik in 2009, and Brussels in April 2011, ESN conference in Brussels in March 2011), and many local meetings, it became clear that professionals in the social sector have difficulties to change current practices. There is a great need to develop new methods, which professionals can use to create community care.
Op een waardige manier deelnemen aan en deel zijn van het maatschappelijk leven is niet altijd even makkelijk als je een beperking hebt. Het onderzoek van Jeroen Knevel is erop gericht bij te dragen aan de levenskwaliteit van mensen die belemmeringen ervaren. Zijn onderzoek doet hij samen met de praktijk en laat hij in allerlei creatieve en speelse vormen terugkomen in het onderwijs.
In het kader van de nieuwe Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo 2015) experimenteren welzijn- en zorgprofessionals op grote schaal met nieuwe methodieken om hulpvragen van burgers goed op te pakken en op te lossen (dagbesteding, vervoer, huishoudelijke zorg, etc.). Die ondersteuning moet goedkoper worden met behoud van levenskwaliteit van burgers. Gemeenten kunnen met professionals en burgers zelf een passende aanpak kiezen. Social workers, wijkverpleegkundigen en ergotherapeuten in de gemeenten Maastricht en Peel & Maas ervaren een grote variatie in aanpakken en merken dat er veel onduidelijkheid bestaat over welke aanpak het meest geschikt is. Ze willen niet alleen de onderlinge samenwerking verbeteren, maar ook de samenwerking met burgers. Deze professionals zijn concreet op zoek naar praktische hulpmiddelen om (1) de ondersteuningsvraag van burgers goed in kaart te brengen, (2) samen met burgers geschikte oplossingen te vinden en uit te voeren, en (3) de uitkomsten van dit traject goed en eenvoudig te monitoren. Hiervoor hebben de professionals en betrokken gemeenten ondersteuning gevraagd aan de Wmo-werkplaats van Zuyd Hogeschool, het Huis voor de Zorg en het Expertisecentrum voor Innovatieve Zorg en Technologie, waarvan Zuyd de penvoerder is. Ze worden daarbij ondersteund door Hogeschool van Arnhem en Nijmegen, Universiteit Maastricht, Movisie en diverse Limburgse welzijn- en zorgorganisaties. In leergemeenschappen in iedere gemeente gaan professionals, burgers, docent-onderzoekers en studenten samen aan de slag om de lokaal reeds ingezette hulpmiddelen en methodieken verder aan te scherpen en te verbeteren. Dit gebeurt middels actie-onderzoek waarin stapsgewijs verbeteringen in de aanpak worden uitgeprobeerd, geëvalueerd en doorgevoerd. Op systematische wijze worden kennis en ervaringen tussen de twee leergemeenschappen uitgewisseld zodat er optimaal van elkaar geleerd kan worden. Dit leidt uiteindelijk tot een concreet en gedragen ondersteuningspakket voor professionals en burgers dat zowel voor de beroepspraktijk als een breed scala aan opleidingen ter beschikking komt.
De laatste jaren is er veel veranderd in het sociale domein, waar bijvoorbeeld de schuldhulpverlening onder valt. Sociale hulpverleners, hebben daardoor meer dan ooit juridische kennis en vaardigheden nodig. In verschillende onderzoeken kijken we hoe bewust sociale hulpverleners omgaan met het recht.
