When everything is destined to be designed, design disappears into the everyday. We simply don’t see it anymore because it’s everywhere. This is the vanishing act of design. At this moment design registers its redundancy: our products, environments and services have been comprehensively improved. Everything has been designed to perfection and is under a permanent upgrade regime. Within such a paradigm, design is enmeshed with the capitalist logic of reproduction. But this does not come without conflicts, struggles and tensions. Chief among these is the situation of design in a planetary procession toward decay. Our dispense culture prompts a yearning for longevity. The computational compulsion to delete brings alive a desire to retrieve objects, ideas and experiences that refuse obsolescence. Society is growing more aware of sustainability and alert to the depletion of this world. For the ambitious designer, it’s time to take the next step: designing the future as a collective relation attuned to life.
MULTIFILE
In this paper we explore the influence of the physical and social environment (the design space) son the formation of shared understanding in multidisciplinary design teams. We concentrate on the creative design meeting as a microenvironment for studying processes of design communication. Our applied research context entails the design of mixed physical–digital interactive systems supporting design meetings. Informed by theories of embodiment that have recently gained interest in cognitive science, we focus on the role of interactive “traces,” representational artifacts both created and used by participants as scaffolds for creating shared understanding. Our research through design approach resulted in two prototypes that form two concrete proposals of how the environment may scaffold shared understanding in design meetings. In several user studies we observed users working with our systems in natural contexts. Our analysis reveals how an ensemble of ongoing social as well as physical interactions, scaffolded by the interactive environment, grounds the formation of shared understanding in teams. We discuss implications for designing collaborative tools and for design communication theory in general.
MULTIFILE
Academic design research often fails to contribute to design practice. This dissertation explores how design research collaborations can provide knowledge that design professionals will use in practice. The research shows that design professionals are not addressed as an important audience between the many audiences of collaborative research projects. The research provides insight in the learning process by design professionals in design research collaborations and it identifies opportunities for even more learning. It shows that design professionals can learn about more than designing, but also about application domains or project organization.
Met het project Circl-Wood willen projectpartners Fijnhout en Nijboer, samen met de Hogeschool van Amsterdam (HvA) kennis ontwikkelen over het ontwerpen en produceren van hoogwaardige objecten uit afvalhout (Dit kan afvalhout betreffen uit verschillende bronnen; afvalinzameling, woningrenovatie, recycling bedrijven, maar ook reststukken van houtleveranciers en houtverwerkende bedrijven) met behulp van geavanceerde numerieke ontwerpgereedschappen (“computational design”). De projectpartners willen samen onderzoeken of het mogelijk is om hoogstaande en in het oog springende circulaire objecten te ontwerpen van een specifieke hoeveelheid afvalhout, met de HvA ligstoel - die in 2018 in een eerder KIEM project is gemaakt - als iconisch voorbeeld. Hierbij worden de kenmerken van het beschikbare hout (kleur, vorm, nerfrichting, houtsoort) als ‘data’ gebruikt om met ontwerpalgoritmes objecten te ontwikkelen met unieke kenmerken. Deze data-gedreven ontwerpmethode dient toepasbaar te zijn op een willekeurige batch hout die door robots geïnventariseerd en gesorteerd is. Het automatiseren van het ontwerpproces voor hoogwaardige producten creëert nieuwe circulaire toepassingsmogelijkheden voor afvalhout. In 2018 was het ontwerp van de stoel niet gebaseerd op de specifieke stukken hout waarvan hij werd gemaakt. Pas na het ontwerp werden stukken afvalhout handmatig geselecteerd, op maat gezaagd en verbonden tot een omhullende vorm, die door de robot 3D gescand is en waar vervolgens door de robot de stoel uit gefreesd is. In Circl-Wood echter wordt een geavanceerd ontwerpproces ontwikkeld: de gegevens van een beschikbare hoeveelheid resthout worden gebruikt om verschillende specifieke ontwerpen te maken met kleurpatronen, vormen en structuren gerelateerd aan het beschikbare hout. Het doel is om haalbare ontwerpen te berekenen op basis van het beschikbare hout. Het project demonstreert hoe numerieke ontwerpgereedschappen bij kunnen dragen aan een creatieve en efficiënte benutting van resthout van houtverwerkende bedrijven zoals Fijnhout voor interieur toepassingen (door bedrijven als Nijboer).
Hoogwaardig afvalhout van bewoners, bouwbedrijven en meubelmakers blijft momenteel ongebruikt omdat het te arbeidsintensief is om grote hoeveelheden ongelijke stukken hout van verschillende afmetingen en soorten te verwerken. Waardevol hout wordt waardeloos afval, tegen de principes van de circulaire economie in. In CW.Code werken Powerhouse Company, Bureau HUNC en Vrijpaleis samen met de HvA om te onderzoeken hoe een toegankelijke ontwerptool te ontwikkelen om upcycling en waardecreatie van afvalhout te faciliteren. In andere projecten hebben HvA en partners verschillende objecten gemaakt van afvalhout: een stoel, een receptiebalie, kleine meubels en objecten voor de openbare ruimte, vervaardigd met industriële robots. Deze objecten zijn 3D gemodelleerd met behulp van specifieke algoritmen, in de algemeen gebruikte ontwerpsoftware Rhino en Grasshopper. De projectpartners willen nu onderzoeken hoe deze algoritmen via een toegankelijke tool bruikbaar te maken voor creatieve praktijken. Deze tool integreert generatieve ontwerpalgoritmen en regelsets die rekening houden met beschikbaar afvalhout, en de ecologische, financiële en sociale impact van resulterende ontwerpen evalueren. De belangrijkste ontwerpparameters kunnen worden gemanipuleerd door ontwerpers en/of eindgebruikers, waardoor het een waardevol hulpmiddel wordt voor het co-creëren van circulaire toepassingen voor afvalhout. Dit onderzoek wordt uitgevoerd door HvA Digital Production Research Group, met bovengenoemde partners. HUNC heeft ervaring met stadsontwikkeling waarbij gebruik wordt gemaakt van lokaal gekapt afvalhout. Vrijpaleis biedt toegang tot een actieve, lokale community van makers met een sterke band met buurtbewoners. Powerhouse Company heeft ervaring in het ontwerpen met hout in de bouw. Alle drie kunnen profiteren van slimmere circulaire ontwerptools, waarbij beschikbaar materiaal, productiebeperkingen en impactevaluatie worden geïntegreerd. De tool wordt ontwikkeld en getest voor twee designcases: een binnenmeubelobject en een buitengevelelement. Bevindingen hiervan zullen leidend zijn bij de ontwikkeling van de tool. Na afronding van het project is een bètaversie gereed voor validatie door ontwerpers, bewonerscollectieven en onderzoek/onderwijs van de HvA.
The maritime transport industry is facing a series of challenges due to the phasing out of fossil fuels and the challenges from decarbonization. The proposal of proper alternatives is not a straightforward process. While the current generation of ship design software offers results, there is a clear missed potential in new software technologies like machine learning and data science. This leads to the question: how can we use modern computational technologies like data analysis and machine learning to enhance the ship design process, considering the tools from the wider industry and the industry’s readiness to embrace new technologies and solutions? The obbjective of this PD project is to bridge the critical gap between the maritime industry's pressing need for innovative solutions for a more agile Ship Design Process; and the current limitations in software tools and methodologies available via the implementation into Ship Design specific software of the new generation of computational technologies available, as big data science and machine learning.
