Social network analysis can be a powerful tool to better understand the social context of terrorist activities, and it may also offer potential leads for agencies to intervene. Our access to Dutch police information allows us to analyse the relational features of two networks that include actors who planned acts of terrorism and were active in the dissemination of a Salafi-Jihadi interpretation of Islam (n = 57; n = 26). Based on a mixed-method approach that combines qualitative and more formal statistical analysis (exponential random graph models), we analyse the structural characteristics of these networks, individual positions and the extent to which radical leaders, pre-existing family and friendship ties and radicalizing settings affect actors to form ties. We find that both networks resemble a core–periphery structure, with cores formed by a densely interconnected group of actors who frequently meet in radicalizing settings. Based on our findings, we discuss the potential effects of preventive and repressive measures developed within the Dutch counterterrorism framework.
De afgelopen jaren richt terrorismebestrijding zich meer op het anticiperen op de dreiging die ervan uitgaat. Vroegsignalering van afwijkend gedrag onder jongeren is daarom een belangrijk onderdeel van de aanpak geworden. Eerstelijns professionals die in de haarvaten van de samenleving hun werk doen, worden aangespoord om radicaliseringsprocessen naar gewelddadig gedrag in een vroeg stadium te signaleren. Een rol die ook is toegewezen aan de wijkagent. Tot op heden is echter weinig bekend over hoe lokale politieagenten deze taak naar eigen inzicht oppakken. Ook verschenen in de Sdu uitgave Het tijdschrift voor de Politie 2020(3), 32-35.
LINK
Full text beschikbaar met HU-account. Sinds de opkomst van sociale media spelen de toepassing en het bereik ervan in toenemende mate een rol, ook bij rampen en crises. De vraag rijst dan hoe daar in de crisiscommunicatie en het crisismanagement effectief mee om te gaan. Uit literatuuronderzoek en een analyse van een viertal Nederlandse casus blijkt dat, hoewel sommige officiële instanties nog steeds verrast kunnen worden door de snelle stroom van berichten en de effecten die dat met zich meebrengt, er al veel is geleerd over het omgaan met en benutten van sociale media in crisissituaties. Professionals dealing with crises are more or less forced to a next level of crisis communication and crisis management. This is because of the influence of social media. Messages on Twitter, Facebook and other social media can have a significant impact on the course of developments during a crisis. Sometimes in a positive way, when help is mobilized quickly and people can be informed almost instantly. On other occasions the impact is more negative, when for instance rumors lead to false accusations or threats. In the past several years, crisis management authorities have built up more experience with the use and application of social media and monitoring tools. There are still cases where officials and professionals are taken by surprise because of the shift stream of messages and their impact on public opinion and crisis control. But also lessons have been learned, e.g. in terms of online and offline reactions, cooperation with the public, and rumor control. This article gives an overview of research results in literature and summarizes the outcomes of a case study research project
LINK
