Dit artikel gaat over de huidige scheiding tussen medische- en verpleegkundigedocumentatie en doet een pleidooi om deze twee synergetisch te integreren.
Posterpresentatie op conferentie Introductie: De afgelopen twee decennia is er geen communis opinio over de vraag of er sprake is van regionale factoren bij de constituentvolgorde in de Nederlandse Gebarentaal (NGT) (Coerts, 1994; Crasborn & De Wit, 2005; Vermeerbergen, Nijen Twilhaar & Van Herreweghe, 2013). Dit onderzoek levert een bijdrage aan de discussie over constituent-volgorde in het algemeen, doordat werd onderzocht of constituentvolgorde in NGT verschillend is voor eerste- en tweedetaalverwervers van de NGT. Methode: Er namen tien participanten (studenten NGT aan de Hogeschool Utrecht) deel: vijf dove moedertaalgebruikers en vijf horende studenten (leeftijd 19-30 jaar). Productie werd uitgelokt van drie verschillende typen enkelvoudige zinnen aan de hand van plaatjes (Volterra et al., 1984): 6 zinnen met omkeerbare constituenten, 6 zinnen met niet-omkeerbare constituenten en 6 locatieve zinnen. Alle 180 geproduceerde zinnen werden getranscribeerd en syntactisch (Subject, Object, Verbum) geanalyseerd. Resultaten: De moedertaalgebruikers gaven duidelijk de voorkeur aan de volgorde SVO of SVOV bij omkeerbare zinnen en SOV voor niet-omkeerbare zinnen. Voor de locatieve zinnen werd veel variatie gevonden, met een lichte voorkeur voor OSV. De T2-verwervers vertoonden veel variatie in de productie van omkeerbare zinnen zonder duidelijk patroon. Voor de niet-omkeerbare zinnen werd een lichte voorkeur voor SOV gevonden en wederom variatie. De loca-tieve zinnen werden voornamelijk uitgedrukt in de volgorde OSV. Conclusie: Deze studie toont aan dat de constituentvolgorde van moedertaalgebruikers en T2-verwervers verschillen. Opvallend is dat de T2-verwervers de neiging hebben de regel voor locatieve zinnen ‘Het grootste element voorop in de zin’ te overgeneraliseren naar het type niet-omkeerbare zin.
MULTIFILE
Introduction: In the Netherlands, Diagnostic Reference Levels (DRLs) have not been based on a national survey as proposed by ICRP. Instead, local exposure data, expert judgment and the international scientific literature were used as sources. This study investigated whether the current DRLs are reasonable for Dutch radiological practice. Methods: A national project was set up, in which radiography students carried out dose measurements in hospitals supervised by medical physicists. The project ran from 2014 to 2017 and dose values were analysed for a trend over time. In the absence of such a trend, the joint yearly data sets were considered a single data set and were analysed together. In this way the national project mimicked a national survey. Results: For six out of eleven radiological procedures enough data was collected for further analysis. In the first step of the analysis no trend was found over time for any of these procedures. In the second step the joint analysis lead to suggestions for five new DRL values that are far below the current ones. The new DRLs are based on the 75 percentile values of the distributions of all dose data per procedure. Conclusion: The results show that the current DRLs are too high for five of the six procedures that have been analysed. For the other five procedures more data needs to be collected. Moreover, the mean weights of the patients are higher than expected. This introduces bias when these are not recorded and the mean weight is assumed to be 77 kg. Implications for practice: The current checking of doses for compliance with the DRLs needs to be changed. Both the procedure (regarding weights) and the values of the DRLs should be updated.
MULTIFILE
