In the midst of continuous health professions curriculum reforms, critical questions arise about the extent to which conceptual ideas are actually put into practice. Curricula are often not implemented as intended. An under-explored aspect that might play a role is governance. In light of major curriculum changes, we explored educators' perspectives of the role of governance in the process of translating curriculum goals and concepts into institutionalized curriculum change at micro-level (teacher-student). In three Dutch medical schools, 19 educators with a dual role (teacher and coordinator) were interviewed between March and May 2018, using the rich pictures method. We employed qualitative content analysis with inductive coding. Data collection occurred concurrently with data analysis. Different governance processes were mentioned, each with its own effects on the curriculum and organizational responses. In Institute 1, participants described an unclear governance structure, resulting in implementation chaos in which an abstract educational concept could not be fully realized. In Institute 2, participants described a top-down and strict governance structure contributing to relatively successful implementation of the educational concept. However it also led to demotivation of educators, who started rebelling to recover their perceived loss of freedom. In Institute 3, participants described a relatively fragmentized process granting a lot of freedom, which contributed to contentment and motivation but did not fully produce the intended changes. Our paper empirically illustrates the importance of governance in curriculum change. To advance curriculum change processes and improve their desired outcomes it seems important to define and explicate both hard and soft governance processes.
LINK
Parental involvement is a crucial force in children’s development, learning and success at school and in life [1]. Participation, defined by the World Health Organization as ‘a person’s involvement in life situations’ [2] for children means involvement in everyday activities, such as recreational, leisure, school and household activities [3]. Several authors use the term social participation emphasising the importance of engagement in social situations [4, 5]. Children’s participation in daily life is vital for healthy development, social and physical competencies, social-emotional well-being, sense of meaning and purpose in life [6]. Through participation in different social contexts, children gather the knowledge and skills needed to interact, play, work, and live with other people [4, 7, 8]. Unfortunately, research shows that children with a physical disability are at risk of lower participation in everyday activities [9]; they participate less frequently in almost all activities compared with children without physical disabilities [10, 11], have fewer friends and often feel socially isolated [12-14]. Parents, in particular, positively influence the participation of their children with a physical disability at school, at home and in the community [15]. They undertake many actions to improve their child’s participation in daily life [15, 16]. However, little information is available about what parents of children with a physical disability do to enable their child’s participation, what they come across and what kind of needs they have. The overall aim of this thesis was to investigate parents’ actions, challenges, and needs while enhancing the participation of their school-aged child with a physical disability. In order to achieve this aim, two steps have been made. In the first step, the literature has been examined to explore the topic of this thesis (actions, challenges and needs) and to clarify definitions for the concepts of participation and social participation. Second, for the purposes of giving breadth and depth of understanding of the topic of this thesis a mixed methods approach using three different empirical research methods [17-19], was applied to gather information from parents regarding their actions, challenges and needs.
Veel eerstejaarsstudenten in het hoger onderwijs hebben moeite met schrijfvaardigheid in het Nederlands. Ze vinden het lastig om gestructureerde, lezergerichte teksten te schrijven in de meer abstracte en vakspecifieke taal van het hoger onderwijs. Deze moeilijkheden zijn problematisch omdat schrijven cruciaal is voor onderwijs en toetsing in de tertiaire context en ook in maatschappelijke zin een belangrijke rol vervult. In de laatste decennia hebben de schrijfproblemen van eerstejaarsstudenten veel aandacht gekregen. De aanpak die veel hogeronderwijsinstellingen hanteren is het aanbieden van vormgerichte, algemene schrijfcursussen in of naast het curriculum. Deze aanpak is ontoereikend gebleken. De ontwikkeling van schrijfvaardigheid vereist immers een vakspecifiek proces waarbij alle studenten en docenten betrokken zijn. Geïntegreerde aanpakken, waarbij het leren van vakinhoud en schrijfvaardigheid gecombineerd wordt, worden daarom verkozen boven de eerdergenoemde geïsoleerde aanpak.Genredidactiek als een vorm van geïntegreerd schrijfonderwijs lijkt in dat opzicht veelbelovend om de schrijfvaardigheid van studenten te bevorderen. De kern van genredidactiek is het expliciteren van hoe taal wordt gebruikt om specifieke communicatieve doelen te bereiken in verschillende contexten. Gegeven een gebrek aan onderzoek op dit terrein, gaat het huidige onderzoeksproject na hoe genredidactiek in het hoger onderwijs vormgegeven en ingezet kan worden. De hoofdvraag was:Hoe kan vakspecifieke genredidactiek in het hbo worden vormgegeven en ingezet met het oog op het bevorderen van de schrijfvaardigheid van eerstejaarsstudenten in vakspecifieke genres?Om deze vraag te beantwoorden, werden er drie deelvragen geformuleerd die de drie fases van ontwerpgericht onderwijsonderzoek reflecteren: a) voorbereiding en ontwerp, b) uitvoering, en c) evaluatie:a) Hoe kan vakspecifieke genredidactiek worden voorbereid en ontworpen?b) Hoe kan vakspecifieke genredidactiek worden ingezet?c) Welk effect heeft vakspecifieke genredidactiek op de schrijfvaardigheid van eerstejaarsstudenten in vakspecifieke genres?Context, theoretisch kader en onderzoeksaanpakHet onderzoek is gesitueerd tegen de achtergrond van taalbeleid Nederlands in het hoger onderwijs. De ontwikkeling en implementatie van breed taalbeleid wordt eerst geschetst in algemene zin en vervolgens in de onderzoekscontext van de Hospitality Business School (HBS) van Saxion in hoofdstuk 1. Vervolgens geeft hoofdstuk 2 inzicht in het theoretisch kader omtrent genredidactiek in dit onderzoek. Eerst wordt ingegaan op de eisen aan schrijfvaardigheid in het hoger onderwijs alsook op de huidige schrijfonderwijspraktijk. Vervolgens wordt gefocust op geïntegreerde aanpakken van schrijfonderwijs, die gestoeld zijn op content-based language instruction. De geïntegreerde aanpak van genredidactiek die centraal staat in dit onderzoek wordt gedetailleerd beschreven. Hierbij wordt eerst ingegaan op de historie. Ook worden de onderliggende functionele taaltheorie, socioculturele leertheorie en het bijbehorende concept van scaffolding beschreven. Scaffolding is een specifiek soort tijdelijke, responsieve hulp van een expert aan een leerder, die gericht is op het ontwikkelen van zelfstandigheid. Verder wordt de onderwijsleercyclus geïntroduceerd als een instructiekader binnen genredidactiek. Deze cyclus bestaat uit vier fases waarin een bepaald teksttype (genre) geïntroduceerd, gemodelleerd, samen geoefend en uiteindelijk individueel geschreven wordt door studenten. Hoofdstuk 2 sluit af met een overzicht van de voor- en nadelen van genredidactiek.De gekozen onderzoeksaanpak van ontwerpgericht onderwijsonderzoek wordt in hoofdstuk 3 besproken. Deze onderzoeksaanpak is aangewezen als een nieuwe onderwijsmethode tegelijkertijd wordt ontworpen
MULTIFILE
