Energy efficiency has gained a lot of prominence in recent debates on urban sustainability and housing policy due to its potential consequences for climate change. At the local, national and also international level, there are numerous initiatives to promote energy savings and the use of renewable energy to reduce the environmental burden. There is a lot of literature on energy saving and other forms of energy efficiency in housing. However, how to bring this forward in the management of individual housing organisations is not often internationally explored. An international research project has been carried out to find the answers on management questions of housing organisations regarding energy efficiency. Eleven countries have been included in this study: Germany, the United Kingdom (more specifically: England), France, Sweden, Denmark, the Netherlands, Switzerland, Slovenia, the Czech Republic, Austria and Canada. The state of the art of energy efficiency in the housing management of non-profit housing organisations and the embedding of energy efficiency to improve the quality and performance of housing in management practices have been investigated, with a focus on how policy ambitions about energy efficiency are brought forward in investment decisions at the estate level. This paper presents the conclusions of the research
DOCUMENT
De Europese energiekosten zijn torenhoog. “Wegduiken in de hoop dat het wel goed komt, is onmogelijk geworden nadat Draghi opschreef wat niemand in Brussel durfde te zeggen. De nieuwe EU-commissie publiceert nu het “Action Plan for Affordable Energy”, dat een waslijst aan voorstellen en voornemens bevat waar iedereen wel iets van zijn gading in kan vinden. De cynici niet uitgezonderd. Ik zie het glas als half vol.”
LINK
Energiebeheer gericht aanpakken, Het analyseren van doelstellingen, resultaten en impacts van energie- en broeikasgasbeheersprogramma’s in bedrijven (met een samenvatting in het Nederlands): De wereldwijde uitstoot van broeikasgassen moet drastisch worden teruggebracht om de mondiale stijging van de temperatuur tot het relatief veilige niveau van maximaal 2 graden Celsius te beperken. In de komende decennia zal de verbetering van de energie-efficiëntie de belangrijkste strategie zijn voor het verminderen van de energiegerelateerde uitstoot van broeikasgassen. Hoewel er een enorm potentieel is voor verbetering van de energie-efficiëntie, wordt een groot deel daarvan nog niet benut. Dit wordt veroorzaakt door diverse investeringsbarrières die de invoering van maatregelen voor energie-efficiëntie verbetering verhinderen. De invoering van energiemanagement wordt vaak beschouwd als een manier om dergelijke barrières voor energiebesparing te overwinnen. De invoering van energiemanagement in bedrijven kan worden gestimuleerd door de introductie van programma's voor energie-efficiëntie verbetering en vermindering van de uitstoot van broeikasgassen. Deze programma's zijn vaak een combinatie van verschillende elementen zoals verplichtingen voor energiemanagement; (ambitieuze) doelstellingen voor energiebesparing of beperking van de uitstoot van broeikasgassen; de beschikbaarheid van regelingen voor stimulering, ondersteuning en naleving; en andere verplichtingen, zoals openbare rapportages, certificering en verificatie. Tot nu toe is er echter beperkt inzicht in het proces van het formuleren van ambitieuze doelstellingen voor energie-efficiëntie verbetering of het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen binnen deze programma's, in de gevolgen van de invoering van dergelijke programma's op de verbetering van het energiemanagement, en in de impact van deze programma's op energiebesparing of de vermindering van de uitstoot van broeikasgassen. De centrale onderzoeksvraag van dit proefschrift is als volgt geformuleerd: "Wat is de impact van energie- en broeikasgasmanagement programma’s op het verbeteren van het energiemanagement in de praktijk, het versnellen van de energieefficiëntie verbetering en het beperken van de uitstoot van broeikasgassen in bedrijven?".
DOCUMENT
Client: Blue Plan regional activity centre (UNEP/MAP), subcontracted through TEC Conseille, Marseille As part of a regional workshop organized by the Blue Plan in July 2008, one of the conclusions of the Group "Tourism and Climate Change” was the need for saving energy in tourism transportation and particularly of air transport, as air transport is responsible for the largest share of greenhouse gas emissions caused by tourism. In the period 1998-2005, the share of international arrivals by air in the Mediterranean area rose from 23% to 40%, respectively, or in numbers, from 47 to 122 million tourists. Some countries, particularly islands, almost entirely depend on air transport for their international tourism. For example in 2005 air transport is used by 87%, 78%, 73%, 64% and 51% of international tourists arriving in, respectively, Israel, Egypt, Spain, Tunisia and Morocco. According to Plan Bleu forecasts on international arrivals, assuming that the share of air transport remains the same, the number of tourists travelling by plane will reach over 158 million by 2025. Given the role of aviation in the emissions of greenhouse gases (GHG), such a development is clearly not sustainable in the light of the necessary reduction of emissions to avoid dangerous climate change. The overall aim of the study is to inform policy makers and entrepreneurs in both destination and in origin countries, on possible options to reduce emissions of greenhouse gases from air travel, while at the same time not impairing the economic development of tourism. To do this, CSTT has developed a tourism scenario model for all countries with Mediterranean coasts describing inbound and outbound international tourism and domestic tourism by all available transport modes and giving both contributions to GDP and total GHG emissions. This model responses to global mitigation policies (increasing the cost of carbon emissions) as well as national policies (taxes, subsidies and changes in transport quality per transport mode). Using the model both global and national policies can be assessed as well as the risks of global mitigation policies for specific countries.
