This research aims to obtain more insight in the perception of fabric drape and how fabric drape can be cat-egorized With the current 3D virtual technologies to simulate garments the fashion and clothing industry can speed up work processes, improve accuracy and reduce material consumption in fit, design and sales. Although the interest in 3D technology is increasing, the implementation on a large scale emerges only slowly. At the threshold between physical and virtual fitting the fashion industry faces new challenges and demands re-quiring responses out of rule. The measurement of fabric drape started in the first half of the previous cen-tury, after the introduction of 3D garment simulation fabric drape gained interest from more researchers to obtain information for the virtual drape. Intensive research has been undertaken to define ‘fabric hand’, however, research is limited for the definition of fabric drape. Better understanding of how fabrics drape and how they can be selected based on their drape might contribute to the understanding of the virtually as-sessed material and accelerate the selection process of virtually, as well as digitally presented fabrics. For this research the drape coefficient of 13 fabrics, selected based on their drape, was measured with the Cusick drape tester. Images and videos of the fabrics draped on pedestals were presented to an expert tex-tile panel who were asked to define the fabric drape. From these definitions categories, as well as identifying key-words, were derived. During a group session the expert panel evaluated the drape categories and identi-fying key-words. In the next phase an expert user panel, familiar with the assessment of fabrics in a virtual environment, assessed the appropriateness of the categories and identifying key-words which were present-ed along with the fabric drape images and videos. Moreover, both panels judged the stiffness and amount of drape, next to that they indicated similar draping fabrics. The relation between the subjective assessment of drape and the drape coefficient was investigated. The agreement of the user panel with the drape categories defined and evaluated by the textile panel was high. Further, the agreement of the majority of the user panel with the identifying key-words was above 78%. A strong relation was found between the measured drape coefficient and the subjectively assessed stiffness and amount of drape. Additionally, the analysis of the fabrics combined by the panels based on drape simi-larity, as well as the analysis of the drape coefficients, confirms with previous research, that significantly dif-ferent fabrics can have a similar drape. Fabrics can be divided in drape categories based on the way they drape, and the identifying key-words are useful to distinguish between significantly different fabrics with similar fabric drape. Moreover, the cate-gories are related to the drape coefficient.
MULTIFILE
This investigation is undertaken based on the indicated improvements for fabric simulations, defined during the panel discussion “Driving the Uniformity of Material Measurements for Accurate Virtual Simulation” at the Product Innovation Apparel Conference (PI Apparel) in Berlin 2017, by experts from industry and academia. According to the expert panel, there is no coherency between methods used to measure the fabric properties and the simulated results of the same fabric among the different software packages. In praxis, fashion brands use different 3D software packages and need to measure a fabric with different methods to obtain the same fabric properties. In addition to the time investment, the simulated results for the same fabric vary significantly between the different software packages. The experts indicated the lack of standardization in material measurements, the lack of correlation between the data of the different measurement systems, and the lack of correlation between the simulated results of the different software packages for the same material. The contributions of the panel were followed up during the next edition of PI Apparel in the United States and resulted in the 3D Retail Coalition (RC) innovation committee to work on the indicated areas to improve the efficiency of material measurements. Moreover, this topic was further discussed during the PI Apparel Conference at Lago Maggiore in 2019 within the panel discussion "How Can We Collectively Achieve the Standardisation of Fabric Measurements for Digital Materials?"This paper investigates, on the one hand, the suitability of the current available measurement technologies for retrieving fabric parameters for precise virtual fabric and garment simulations. The focus is on the main properties required by the software packages—bending, shear, tensile and friction—aiming to identify and specify the most suitable methods to retrieve mechanical fabric properties and to start a standardization process for fabric measurements for virtual simulations.Seven fabric measurement methods and their output data are reviewed, namely the Kawabata Evaluation System (KES), the Fabric Assurance by Simple Testing (FAST), the Fabric Touch Tester (FTT), the CLO Fabric Kit 2.0, the Fabric Analyser by Browzwear (FAB), the Optitex Mark 10, and the cantilever principle. A set of fabrics with different mechanical behavior and physical drape has been tested with the FAB method. Other measurement methods have been discussed with expert users. In addition, fabrics have been tested with ZwickRoell’s (ZwickRoell) measuring systems applying various standard measurement methods, developed for similar materials. This publication will give for each property an overview of the different measurement methods, as well as recommendations based on their accuracy. Further, a SWOT analysis is provided. The outcome of this research can be used to pave the foundation for further work on the standardization of the fabric measurement.
LINK
Massafabricage in de (MKB) maakindustrie is aan het veranderen in flexibele fabricage en assemblage van kleine series, klantspecifieke onderdelen en eindproducten. Hiervoor zijn nieuwe systemen voor het MKB nodig, waarin robots en mensen samen kunnen werken en die zich snel kunnen aanpassen aan nieuwe productieomstandigheden met lage opstartkosten. De ambitie van het project ?(G)een Moer Aan!? is om het herconfigureren van een robotsysteem voor een nieuwe taak in een productieomgeving net zo eenvoudig en snel te maken als het gebruik van een smartphone. Zo?n benadering biedt kansen om de skills van de operator te benutten. De operator kent immers zijn processen en de robot wordt zijn hulpje. Op vraag van betrokken mkb partners is de focus gelegd op een repeterende productiehandeling die in veel sectoren voorkomt en die relatief veel arbeidstijd kost: het indraaien van moeren en bouten in een object. De centrale onderzoeksvraag van het project luidt: Hoe kan een operator een robot eenvoudig, snel en veilig inleren om assemblage handelingen te verrichten voor het snel en robuust verbinden van bouten, moeren en ringen met objecten? Resultaat van dit praktijkgerichte onderzoeksproject is een algemeen bruikbare en gevalideerde ontwerpmethodiek voor de opzet van een gebruiksvriendelijke user interface van een boutmontagerobot op de werkvloer. Door slim gebruik van geïntegreerde inzet van CAD productinformatie, vision technologie en compliant (meegaand) gripping en placing wordt de robot zo veel als mogelijk vooraf automatisch geconfigureerd. Het projectconsortium dat het onderzoek gaat uitvoeren bestaat uit: " 13 bedrijven (12 mkb) actief als toeleverancier, system integrator of gebruiker op het terrein van industriële robotica (Yaskawa, ABB, Smart Robotics, Hupico, Festo, CSi, Demcon, Heemskerk Innovate, WWA, Van Schijndel Metaal, Van Beek, Tegema en Zest Innovate); " Hogescholen Fontys (penvoerder), Avans, Utrecht en NHL; " Kennisinstellingen TNO en DIFFER; " Coöperaties Brainport Industries, FEDA en Koninklijke Metaalunie; " De gemeente Eindhoven is betrokken als partner in de klankbordgroep. De gemeente ondersteunt het belang van dit project voor behoud en verbetering van arbeidsplaatsen in de maakindustrie. Er zullen circa 20 (docent)onderzoekers van de hogescholen en ongeveer 80 studenten betrokken worden bij dit project, die in de vorm van stages en afstudeeronderzoeken werken aan interessante vraagstukken direct afkomstig uit de beroepspraktijk. Naast genoemde meerwaarde voor het bedrijfsleven beoogt het project een verdere verankering van kennis en kunde in onderwijs en lectoraten en een vergroting van de kwaliteit van docenten en afstudeerders.
The production of denim makes a significant contribution to the environmental impact of the textile industry. The use of mechanically recycled fibers is proven to lower this environmental impact. MUD jeans produce denim using a mixture of virgin and mechanically recycled fibers and has the goal to produce denim with 100% post-consumer textile by 2020. However, denim fabric with 100% mechanically recycled fibers has insufficient mechanical properties. The goal of this project is to investigate the possibilities to increase the content of recycled post-consumer textile fibers in denim products using innovative recycling process technologies.
De kunstgrasberg in Nederland is groeiende. In april 2019 hebben een aantal bedrijven, zijnde ketenpartners, de handen in een geslagen om dit te doen veranderen, en hebben GBN Artificial Grass Recycling (GBN-AGR) opgericht. Dit heeft in juni 2020 geresulteerd in een fabriek voor de recycling van de kunstgrasmatten. De eindproducten van deze fabriek zijn circulair grondstoffen zoals circulair zand, circulair SBR, circulair TPE en RTA. Deze grondstoffen worden op traditionele productiewijze in mallen geperst en waaruit rubbertegels, kantplanken, picknicksets worden vervaardigd. Gezien de hoeveelheid aan kunstgrasmatten is er behoefte vanuit de ketenpartners om meer en hoogwaardige producten te realiseren. In dit onderzoek wordt een verkenning gedaan naar de mogelijkheid om gerecycled kunstgras te gaan 3D printen. Zo dat er in de toekomst hoogwaardige en vernieuwde producten uit te vaardigen zijn. Ook zijn de huidige 3D printbedrijven nog niet bekend zijn met circulaire grondstoffen uit gerecycled kunstgras, aangezien het 3D printfilament daarvan nog niet voor handen is. Via materiaalonderzoek, ontwikkeling van 3D printfilament, testen van het filament wordt de eerste aanzet gegeven om tot een grondstof te komen die voor hoogwaardige producten kan worden ingezet. Tevens wordt een productontwerp voor een product gecreëerd. En wordt er een prototype, eventueel op schaal gefabriceerd met het 3D printfilament afkomst van de circulaire grondstoffen van het gerecycled kunstgras. Het einddoel is om de kunstgrasberg in Nederland te doen krimpen, door: - Aantoonbaar te maken aan de maakindustrie dat gerecycled kunstgras een basisgrondstof kan zijn voor producten. - 3D printen een productiemethode is dat voor bepaalde toepassingen voordelen kan hebben om hoogwaardige producten van gerecycled kunstgras mee te maken, naast de al bestaande traditionele productiemethoden.
