Het creëren van kennis is niet voorbehouden aan de wetenschap. Ook het bedrijfsleven, maatschappelijke organisaties en hogescholen brengen kennis voort. Steeds vaker gebeurt dat in samenwerking met elkaar: wetenschappelijke onderzoekers werken samen met onderzoekers in hogescholen en maatschappelijke stakeholders.
De performance van een groot streekziekenhuis is gebaat met de empowerment van verpleegkundigen. Empowerment moet dan worden opgevat als facilitering van verpleegkundigen om verantwoordelijkheid te aanvaarden niet alleen voor professionele, maar ook voor organisatorische issues. Dat is nu niet het geval. Dat vraagt om een andere dialoog waarin de verpleegkundige co-ontwerper wordt van procesinrichting en –besturing.
MULTIFILE
10/31/2012
Achtergrond: Er is in de literatuur over morfodysforie al uitgebreid onderzoek gedaan naar de invloed van heersende schoonheidsidealen op het lichaamsbeeld vanuit de psychologie, sociologie en filosofie, maar nog niet naar de vraag hoe de stoornis volgens de genoemde zienswijzen cultuurhistorisch en technologisch wordt ‘gemedieerd’. Doel: Betogen dat de heersende normen en waarden rondom het uiterlijk die voorschrijven hoe lichaam en geest zich tot elkaar moeten verhouden, in verschillende tijdsperioden door het gebruik van de op dat moment in zwang zijnde technologieën, invloed hebben op de totstandkoming of het verloop van de stoornis. Methode: Literatuurstudie. Resultaten: Een cultuurhistorische vergelijking tussen de glasziekte en de morfodysfore stoornis. Conclusie: Het voert te ver om te zeggen dat de glasziekte van toen de morfodysforie van nu is als we kijken naar het type patiënten of hun symptomen. Echter, als we de relaties vergelijken tussen de notie van een verstoord lichaamsbeeld, en de technologische mediatie van de heersende normen en waarden rondom het perfecte lichaam, kunnen we toch stellen dat beide ziektes gemeenschappelijke kenmerken vertonen. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/elkemuller/
